De water en stroom leverancier van Curacao
Tijdens onze rit naar de Universiteit kwamen we langs Aqualectra, het semi-overheids bedrijf dat verantwoordelijk is voor het maken en distribueren van water & stroom op Curaçao. Als we er langs rijden zien we allemaal aggregaten langs de kant van de weg en we zijn geïntrigeerd. Ik stuur ze de volgende dag een mail met het verzoek of we een keer een rondleiding kunnen krijgen. We krijgen meteen een enthousiaste mail terug waarin we van harte worden uitgenodigd. Vandaag om 10 uur melden we ons bij de poort en krijgen we een toegangsbewijs en een helm. Bij de lift lopen we de heer La Paz tegen het lijf, hij is verantwoordelijk voor de PR en vertelt ons in het auditorium e.e.a. over het bedrijf en het ontziltingsproces. Curaçao haalde vroeger water uit bronnen, maar sinds de raffinaderij het water uit de grond gebruikt droogde de bronnen op en werden ze brak. Ze geduwd. Ze zijn in 1928 begonnen met het ontziltingsproces uit zeewater. Ze gebruiken op dit moment nog twee methodes:
- Zeewater destilleren. Het zeewater wordt opgewarmd en gecondenseerd.
- ‘Reverse Osmosis’. Het water wordt onder hoge druk door koolstof en kalk filters gedrukt.
Ze voegen op sommige onderdelen in het proces chloor toe om bacteriën te doden en er wordt fluor toegevoegd. Dat laatste roept nog wel wat discussie op. Het drinkwater wordt opgeslagen in grote tanks en ze hebben voor een week water als de installatie uitvalt.
Daarna begint de rondleiding en gaan we naar het lab waar we zien dat er elke dat 90 proefmonsters over het hele eiland worden genomen. Ze worden niet alleen getest op kwaliteit en troebelheid maar ook op bacteriën. De ‘afdeling van de kleine beestjes’, zeg maar.
Ground control to major Tom…
De volgende stop is de plant, het fabrieksterrein. Wat een fotogenieke omgeving. We mogen helaas geen foto’s maken, maar de heer La Paz maakt wel foto’s van ons in de fabrieksomgeving en deze krijgen we later toegestuurd. De machines en het proces werken al 35 jaar en zijn verouderd. Ze staan op het punt alles te demonteren en vervangen. Vandaar ook de 90 aggregaten op het buitenterrein. Na een bezoekje aan de controle ruimte gaan we nog even langs bij de bottle station, waar ze water in Claro flesjes gieten. Niet echt hun core business, maar er was vraag naar op het eiland.
De energie komt uit het water (het stoomproces), de raffinaderij, het windmolenpark en dieselgeneratoren.
OK! Ik ben er klaar voor.
Voor de eerste keer duiken in 25 jaar
In de middag zijn we gaan duiken bij een strandje aan de andere kant van de baai. Ik heb weer gedoken, voor het eerst sinds 25 jaar samen met Frits van de Bella Ciao. Ik kreeg de duikspullen van Reinhilde te leen en na een korte uitleg zijn we te water gegaan. De eerste 5 minuten vond ik het helemaal niks, ik was me te zeer bewust van alles wat fout kon gaan en mijn ademhaling. Daarna zijn we gewoon rustig richting het diepe gaan zwemmen en dat was een goede zet. Ik begon langzaam te wennen en al gauw kon ik genieten van alle tropische vissen, sponzen en anemonen onder water. In deze baai ligt op ongeveer 10 meter een gezonken sleper en daar zijn we ook heen gezwommen. In en om de sleper zwemmen allerlei tropische visjes. Het lijft bijzonder om in een soort aquarium (maar dan echt) rond te zwemmen! Het smaakt zeker naar meer, alhoewel ik snorkelen ook nog steeds heel leuk vind!