Steeds verder van de bewoonde wereld, Sapzurro, Colombia

ColombiaWe bouwen het langzaam af… Elke mijl verder van Cartagena de Indias, is een mijl verder van de bewoonde wereld. Het is bijzonder om mee te maken. Als we voor anker liggen horen we de golven weer kabbelen langs de boot. Vogels fluiten. En af en toe balkt een ezel op de kant. Verder is het er gewoon stil… Relaxed. Laid back. Tranquillo… en nog veel meer superlatieven …

De autoweg wordt een zandpaadje
We schudden als eerste het (snel)verkeer van ons af. Auto’s zijn er op de eilanden gewoonweg niet. Men verplaatst zich vooral met de benenwagen, ezeltjes over zandpaadjes of snelle lancha’s over het water. Lucht vervuiling is passé.  De eilanden hebben zelf een zoet water bron. Als deze op Rosario droog valt, omdat het te weinig regent, kunnen ze water halen met een lancha in Cartagena. Op Isla Santa Cruz de Islote brengt een boot van de marine elke week water (en ze halen meteen het afval van het eiland op). Op Isla Fuerte hebben ze drie waterbronnen en gaan ze er scheutig mee om, dus ze lijken genoeg te hebben. Zonne-energie is in opkomst en het gaat uiteindelijk de generator vervangen op het eiland Islote en Fuerte. Free wifi en internet hebben we allang niet meer. Gelukkig staat er nog wat te goed op onze Colombiaanse GSM Claro kaart. Op Rosario hebben we nog prima ontvangst. Op Tintipan hijsen we voor het eerst de GSM gehuld in een plastic zakje de mast in om een netwerkje op te pikken. Het lukt ons dan net om het krantje binnen te halen en te whats’appen. Dit ritueel herhalen we op Isla Fuerte. Facebook en mail ophalen kan pas weer in Panama.

In Sapzurro is het niet anders
We liggen voor anker in een prachtige baai, omgeven door groene bergen met mega hoge bomen en stranden vol bananen- en palmbomen. de waterval Diana is opgedroogd. Er valt momenteel geen regen. Er loopt alleen een zandpad naar het slaperige dorpje met een paar kleine hostels. Met de auto kun je er niet komen, dus die zijn er ook niet. De centrale plek waar alles gebeurd is onder de amandelboom aan de waterkant bij de pier, de kerk en het restaurant van Dona Trini (waar je lekker vis kunt eten). Iedereen is even aardig. Zelfs nieuwsgierig. Ze vinden het prachtig als je probeert Spaans te spreken. Het is grappig om te zien hoe makkelijk we een gesprek kunnen voeren als we vertellen dat we uit Nederland komen. Colombiaanse mannen zijn nl. gek op voetbal. Ze kennen alle Nederlandse spelers. Maar ze bewonderen vooral Arjen Robben, die Holandese muy rapido! En wij hebben een leuk gesprek, dankzij Arjen! In Sapzurro is het definitief gebeurd met vrije wifi netwerkjes. We hebben alleen nog het te goed op onze Claro kaart en de 80% is al ruimschoots overschreden. Het is nog een kwestie van tijd… de digitale wereld vervaagd langzaam…

Pannenkoeken from scratch
Verder weg van de bewoonde wereld betekent ook geen kant & klaar pannenkoekenbeslag meer. Amerikanen hebben er een prachtige uitdrukking voor; Cooking from scratch. Ik heb vandaag zelf pannenkoekenbeslag gemaakt. Ja ok, ik weet het, het is te zot voor woorden. Maar in Nederland was ik altijd van het gemak en koos ik voor de kant & klare pakken van Koopmans. Lekker makkelijk, geen eieren en melk nodig. Alleen maar een beetje water er bij en klaar was mijn beslag. Deze wereld van luxe is voor even voorbij. Hier is geen kant & klaar beslag te krijgen en zal ik het zelf moeten maken als we pannenkoeken willen eten. Dus in Cartagena nog gegoogled op een recept en vandaag voor het eerst uitgeprobeerd. Eigenlijk is het heel simpel. Het recept:
– 500 gr Bloem
– 4 eieren
– 1 liter melk
– snufje Zout
En daar heb ik nog geraspte kokos aan toegevoegd. Het werden heerlijke tropische pannenkoeken!

Colombia

Even een rondzwervend vat zekeren…

Losgeslagen ton
Maar in deze wereld ver van zijn ook kleine bedreigingen… zoals een grote losgeslagen roestige ijzeren ton. Hij kwam zo maar ineene onze ankerplaats onveilig maken en dreef tussen de verschillende zeiljachten door. Inmiddels is hij naar de kant gedreven en rolt de kust op en neer, boven op de ankerlijn van de Sylfer. Gerard en Ben zijn in de dinghy gestapt en hebben de ton verder de kant opgesleept en vastgeboden aan een omgevallen palmboom op het strand. Mooi he, die kleine problemen in het paradijs, ver van de bewoonde wereld. We love it!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *