De ankerplaats vanaf de kant

Oops, ik heb vergeten mijn dagboek bij te werken en mis de details van gisteren. We doen elke dag zo veel verschillende indrukken op dat het bijna niet te onthouden is. De indrukken van gisteren, worden in razend tempo vervangen door de nieuwe van vandaag…

Maar ik kan wel vertellen dat we gisteren weer anker op zijn gegaan richting Isla Tigre. Aridup is een prachtig onbewoond eilandje, vol met palmbomen en je kunt er mooi snorkelen. Maar het is bewolkt, waardoor we minder onder water zien. Daarnaast lagen we ’s nachts behoorlijk te schommelen op de swell, dus de beslissing om verder te gaan is snel genomen. We zeilen via de waypoints van Bauhaus.

Het is een geweldige mooie zeiltocht. We lopen het eiland Isla Tigre aan vanaf de oostkant en varen tussen een rif en het eiland door naar de smalle ankerplaats. Pal voor het eiland laten we ons anker vallen. We hebben nog niet eerder zo dichtbij een dorpje gelegen en kijken uit op de rieten hutjes en poepdozen boven het water! Isla Tigre is een smal lang eiland, we horen zelfs de branding van de noordkant van het eiland.

Ankerpositie Isla Tigre: 09.25.925N / 078.31.413W

Ontvangstcomité

De volgende dag om 10 uur pruttelen we naar de kant. We leggen de dinghy’s op het strand voor onze boten.

Mola’s??

Zodra we worden gespot zijn de Guna dames ineens heel druk met het uitstallen van alle mola’s. Elk rieten hutje hangt er vol mee. Kindertjes rennen achter ons aan met de zelfgemaakte mola’s van hun moeder. We kunnen geen huisje passeren zonder naar mola’s te moeten kijken. Het is te veel. Dit is de eerste keer dat we dit meemaken. We zien zelfs de eerste mola met een sneeuwpop! Kun je je dat voorstellen. Een sneeuwpop! Bizar, ze kennen hier niet eens sneeuw! We lopen terug langs de noordkant en een oude verwaarloosde airstrip. Deze wordt duidelijk niet meer gebruikt.

Varkens aan de waterkant

Op het strand aan de noordkant staan ontzettend veel zelfgebouwde houten hokjes met varkens. Het zijn er zo veel, je zou het bijna een boerderij aan zee kunnen noemen. Deze varkens hebben gelukkig iets meer bewegingsruimte, dan degene in een hokje op poten. Zou de zeelucht ze ook goed doen?

We hebben gesnorkeld
Niet dat het erg spectaculair was, maar het was heerlijk om weer eens lekker te zwemmen in helder water. Aan de westkant van het eiland ligt een wit boeitje waar we de dinghy aan leggen. Daar gaan we te water en snorkelen langs het rif. Ik heb een paar kleine visjes, koraal, een lobster en heel veel turtlegrass gezien, maar geen enkele schildpad! Eenmaal terug op de boot gaan we anker op, op weg naar Nargana (Yandup) en Corazon de Jesus (Akuanusatupu), twee Guna Yala eilanden die met een brug zijn verbonden. Onze (verse)voedselvoorraden zijn nagenoeg op en dit is een van de weinige plaatsen waar we naast ingeblikt voedsel ook verse groente kunnen inslaan. Daarnaast kunnen we hier (drink)water bunkeren. Komend weekend is het Pasen. Alles gaat dan een a twee dagen dicht, dus als we wat willen kopen, moeten we nu weg.

Via een smalle doorgang en ondieptes links & rechts verlaten we de ankerplek bij Isla Tigre. Al gauw gaat het voorzeil op en de motor uit. We zeilen alweer! Heerlijk.

De tocht is ongeveer 15 mijl. We lopen lekker. Het eerste stukje is scherp aan de wind. Daarna kunnen we afvallen en lopen we relaxed richting Nargana, op vrijwel vlak water langs de mooie dag-ankerplaats op de Farewell eilanden en allerlei andere kleine onbewoonde eilandjes. Het is zo bijzonder. Overal waar we kijken zien we kleine eilandjes, met soms maar een, twee of drie palmbomen en brekers links & rechts. Het water is vergelijkbaar met het IJsselmeer. Natuurlijk moeten we wel de ondieptes in de gaten houden, maar daar hebben we de Bauhaus waypoints en eyeball navigation voor. Een prima combi! Rond 14.00 uur lopen we vanaf de oostkant de ruime ankerplaats onder het eiland Nargana Yandup binnen. We varen voorbij de waterleiding die vanaf het vaste land naar het eiland loopt. Deze is helaas net stuk gegaan door een mislukte ankerpoging van een boot. We laten ons anker vallen tussen de Rafiki en de Cornelis. De dinghy gaat meteen overboord en we gaan samen met de andere boten naar de kant om inkopen te doen. Ik heb de AH boodschappentas bij me!

Carlos Inaediguine Robinson

De groente vind ons!
We leggen de dinghy aan een steiger bij een soort restaurantje. De mensen op straat zijn zeer vriendelijk, zeggen gedag en heten ons welkom op Nargana! De traditionele kleding is vervangen door westerse kleding. Ze hebben hier alle traditionele Guna Yala tradities over boord gegooid en de Westerse wereld omarmd. De Sahila heeft hier niet zo veel macht, de dag wordt doorgenomen voor de TV en ze drinken bier en rum! Als we op straat richting de winkel lopen komen we een man tegen met een krat. In het krat zitten aardappelen, witte kool en wortelen. Handig, en alles voor 1 dollar. Dat valt nog mee zeg. We kopen van elk wat en lopen verder naar de winkel. Daar kopen we nog verse tomaten, mango’s, uien, knoflook en bananen. We kunnen er voorlopig weer even tegen.

Als we teruglopen naar de boot passeren we een bank (nu gesloten) en een school (met een verdieping) en een open wifi netwerk! Het signaal is vergelijkbaar met de school op Sasardi/Mulatupu. Maar we zijn er heel blij mee. We halen het weer, what’s app berichtjes en de krant binnen. Wat een luxe! Daarnaast kopen we op het plein een Digicel kaart, zodat we na dit eiland ook nog internet hebben (als alles werkt en er een telefoonpaal in de buurt staat, want die zien we lang niet altijd!). Terug op de boot maak ik van de bouillon die ik gisteren van de visgraat heb gemaakt, samen met de gekochte verse groente, aardappelen, rijst en kruiden, een heerlijke maaltijdsoep.

*Special thanks to the Maraki for the grrrreat sailing pics!