We zijn er klaar voor! We willen verder naar het oosten. En dat is best lastig. Want van hier uit naar het oosten betekent tegen de tradewind en stroom in. Daarnaast varen we aan lager wal langs een kust vol riffen en zijn er weinig mogelijkheden om te schuilen indien het weer slechter wordt. Te veel stoppen onderweg willen we ook niet, omdat de verhalen van medecruisers over de ontmoetingen met de autoriteiten en procedures verderop langs de Dominicaanse Noordkust niet erg bemoedigend zijn (voornamelijk opnieuw moeten inklaren met alle bijkomende kosten en ‘gifts’ behoren tot de scenario’s). En als we er nog een schepje bovenop mogen doen. De Mona-passage is een oversteek die we alleen met rustig weer kunnen doen. We varen hier tussen twee grote eilanden door. Er zijn veel ondiepe stukken waar de Equatoriale stroom tegen aan botst, waardoor de stroming onvoorspelbaar is en behoorlijk tegen kan werken. Tot zo ver de uitdagingen. Nu de mogelijkheden. Wat voor strategieën kunnen we bewandelen?
Het ideale plaatje is in een keer doorvaren naar Puerto Rico. Maar daarvoor hebben we zeker 4 rustige dagen zonder al te veel wind en golven nodig. We zijn al eerder verwend door het weer op onze tocht naar de Dominicaanse Republiek en nog een keer zo’n kadootje op korte termijn lijkt een utopie. De koufronten uit Amerika zijn afgezwakt en de Tradewinds zetten harder door, hierdoor is de kans op dagen zonder wind kleiner en de weerwindows worden korter.
Een andere optie komt uit het boek “The Gentleman’s Guide to Passages South” van Bruce van Sant. Een soort ‘bijbel’ over hoe je vanuit Amerika tegen de wind in naar de Caribbean kunt varen via het ‘doornige pad’. Om de doornen uit ons pad naar het oosten te halen, moeten we vooral tegen middernacht vertrekken, zodat we gebruik kunnen maken van de ‘night lee’. Elke avond tegen middernacht gaat de wind liggen door de bergen. Hierdoor kunnen we ’s nachts ongeveer vijftig mijl motorzeilend naar de volgende baai, waar we voor tien uur in de ochtend aan moeten komen, want danvoor de wind weer opsteekt. Een strategie die we nog kennen van de zuidkust van Puerto Rico. Bij deze strategie zijn de stop mogelijkheden Rio San Juan, Escondiso en de Samana baai. Maar dat betekent wel meer kansen op ontmoetingen met autoriteiten.
En de derde mogelijkheid is wachten op rustiger weer, waardoor de wind en golven afnemen en wij twee weergaatjes kort achter elkaar kunnen benutten om in twee stappen naar Puerto Rico te gaan. Bij het eerste weergat varen we dan naar de Escondido- of Samana-baai. Daar kunnen we wachten op het volgende weergat van twee dagen, om de Mona-passsage over te steken naar de westkust van Puerto Rico.
De twee-stappen strategie wint het wat ons betreft. Het is overzichtelijk en voorkomt al te veel gedoe met autoriteiten in de Dominicaanse Republiek. Het wachten is dus op het toverwoord ‘moderation’ van weergoeroe Chris Parker. Als dat moment zich voordoet kunnen we ons afmelden bij de autoriteiten en eenDespachio halen bij de Commandante. We halen in ieder geval een Despachio naar de Samana baai. Mochten we dan moeten stoppen onderweg, zijn we verzekerd van de juiste papieren. Kunnen we wel in een keer door, dan maakt het voor de Puerto Ricaanse autoriteiten niet uit.
Het grote staren naar het weer is begonnen. Ondertussen zorgen we er voor dat de boot er klaar voor is. Dat betekent voorraden aanvullen, kleine flesjes rum inslaan (voor als we toch ‘a gift’ nodig hebben), water & diesel bijvullen en de onderkant van de boot pokken- en waterplantjes vrijmaken. Wordt vervolgd.