De Tobago Cays zijn een aantal onbewoonde eilandjes achter het Horseshoe reef van 4 km. Het is een nationaal park en om er te mogen liggen betalen we 10 EC per persoon per nacht. De plek is bijzonder. De wind raast nog steeds met 20 tot 25 knopen over onze boot, maar door het rif zijn hier haast geen golven en liggen we aardig rustig. Het is wel bizar, lig je dan achter een rif, met aan de andere kant de Atlantische oceaan. En toch rustig slapen!
De Tobago Cays hebben het blauwste & helderste water dat we totnutoe hebben gezien. Naar het anker zwemmen voor een check was dan ook een fluitje.
Ze zijn ook bekend vanwege de schildpadden. Deze grazen achter het Baradol eiland. Wij liggen er praktisch met de boot voor anker en zwemmen er zo vanaf de boot heen. Ben had er moeite mee, omdat het een hoog dierentuin gehalte heeft. Er snorkelen ontzettend veel mensen boven die arme beestjes en hele groepen toeristen beginnen als gekken te gillen en te roepen als ze weer een schildpad zien. Daarnaast varen over de grazende schildpadden ook de lokale bootjes met massa’s toeristen en de motor aan. Niet echt bevoordelijk voor de schildpadden. Toch blijven ze er wel grazen…. dus ze zullen er wel niet al te veel last van hebben. Met de onderwatercamera hebben we de nodige foto’s geschoten … best wel aardig al zeg ik het zelf.
Do you need anything, my friend?
Op de Tobago Cays varen ook de nodige lokale bootjes, met mannen van de omliggende eilanden. Ze zijn een beetje de vergelijken met de SRV-man… Ze kunnen alles voor je regelen… een mooring, brood, vis, lobster, t-shirts, een BBQ op de beach. You name it, zij regelen het. En dat doen ze in fel gekleurde houten bootjes met de veelbelovende namen Free Spritit, Romeo Never give up… Never, The Conquerer, Mr Fabulous. Alleen Heidi kunnen we in dit rijtje niet echt plaatsen!