We lagen vannacht te gieren achter ons anker. Niet normaal meer. We zwiepten van links naar rechts, alle lijnen klapperden, de romp schudde, de ankerketting schraapt over de rol en de veer van de snuggle lijn (die voorkomt dat alle krachten direct op de ankerlier komen) kreunt. We deden geen oog dicht tot de wind ergens rond 2 uur weer ging liggen. In de gids van Doyle lezen we de volgende dag dat de baai van Deshaies bij oostenwind soms als een trechter fungeert en hevige valwinden produceert. Dit hadden we nog niet eerder mee gemaakt.

’s Morgens hebben we weer hevige valwinden en krabt de Blabberboot, dus we gaan anker op en verkassen naar het midden van de baai. Iets verder weg van de rotsen. Dat voelt een stuk beter!

Het is wederom een grijze dag. Alles op de kant is dicht vanwege een lange siësta (tot 19.00 uur), we kunnen ook niet inklaren omdat het zondag is. Morgen vanaf 9 uur zijn ze weer open. En de mango’s waar we ons zo op verheugd hebben zijn nog groen! Vorig jaar lagen ze met bosjes rijp te zijn op de grond….

We dinghy’en nog even naar Hemingway voor een biertje met uitzicht op de baai en houden het daarna voor gezien. We gaan terug naar de Blabberboot.