Om aan onze route over de ICW te beginnen moeten we eerst weer met Hoog Water over de ondiepte…
We knippen het traject naar West Palm Beach op in twee stukken en maken de eerste dag een stop in Fort Lauderdale. Vandaag deel I van Blabber op de ICW. Het wordt een behoorlijk Nederlands dagje met slootje varen, rondjes draaien voor de brug, onder bruggen door met ingehouden adem, hoosbuien, zeekoeien (manatees), grasbedden en donkere grijze luchten.
De eerste brug, nog maar dertien te gaan!
Veertien bruggen
We wachten op bijna hoog water. Dan kunnen we over het ondiepe stuk terug naar The Venetian Causeway, de eerste Bascule brug van de veertien die vandaag voor ons geopend moeten worden. Om de bruggen op te roepen zijn er twee kanalan: en . In Florida gebruiken ze kanaal 9. We melden ons netjes volgens het (eerder afgeluisterde) protocol:
“Causeway Bridge, Causeway Bridge
This is Sailing Yacht Blabber
Northbound (we gaan naar het Noorden)
Standing by for you next opening”
De brugwachter reageert direct en geeft de tijd voor de eerstvolgende opening door. “Ok, Blabber standing by on 9” en tot die tijd draaien we rondjes. We zijn verplicht altijd de brug op te roepen. Doen we het niet, dan blijft de brug ondanks vaste openingstijden dicht! Als we door de brug zijn, roepen we naar goed lokaal gebruik de brug nog een keer op “Blabber clear, thank you for the opening and have a great day” en met deze laatste woorden varen we door naar de volgende brug.
Fixed bruggen
De volgende is een fixed brug, vermeld de kaart. Fixed houdt in dat hij niet open kan. Op de kaart en in onze pilot staat de hoogte van de brug. De meeste bruggen in Amerika zijn 65 ft. hoog. Maar onze eerste fixed brug is ‘maar’ 56 ft hoog. Met ingehouden adem naderen we langzaam de brug. Ook al weten we dat we in theorie ongeveer een metertje over houden, blijft dit rete-spannend. Ik sta achterop en kijk naar boven. “Past het Ing?” roept Ben. Daar lijkt het wel op. Langzaam glijden we door. En dan zitten we er onder. De gegevens op de kaart kloppen. We houden inderdaad ongeveer een meter over. Dat is ruim. Pffff, en adem uit…
De Broadcause way Bridge geeft vanwege reparaties aan de brug een ‘one leaf opening’. Bridge-talk…
Nog niet in juiste brugritme
Het is vrij rustig op de ICW. Een paar motorboten scheuren ons voorbij. Zeilboten komen we praktisch niet tegen. Ondertussen werken wij de eene na andere brug af. Ik houd een lijst met namen & tijden bij en streep de bruggen een voor een af om de tel niet kwijt te raken. Soms liggen de bruggen dicht na elkaar, soms zit er 5 mijl tussen. De bruggen sluiten op elkaar aan qua tijden. Maar dat is wel gerekend vanuit een snelle motorboot met tig PK. Wij varen max 6 knopen, twijfelen, geven toch maar extra gas als de brug in zicht komt… en redden het dan nèt niet met als gevolg dat we weer rondjes moeten draaien tot de volgende brugopening.
Een andere brugvariant… De dubbele brug
Kapitale huizen langs de ICW
Pompididom. Langzaam tuffen we over het slootje en werken de eene na andere brug af. De ICW is overal diep genoeg voor ons. We moeten alleen in het midden blijven. Bij de walkant wordt het al snel een stuk ondieper. Aan de waterkant staat het eene kapitale huis na het andere. Ze gebruiken wel vaak verschillende stijlen door elkaar. Met moeite vinden we er een paar die we mooi vinden. Ongelofelijk dat je met zoveel geld, zoiets lelijks kan bouwen.
We naderen Fort Lauderdale
Bij Fort Lauderdale wordt het een stuk drukker. Een baggerschip maakt de weg voor ons vrij, er staan enorme hijskranen op de kant waar vrachtschepen worden gelost (we herkennen de witte Chiquita bananen containers uit Bocas del Toro!!), vliegtuigen vliegen achter ons langs, we passeren Towboat US en bij de marina met superjachten kijken we onze ogen uit.
Fort Lauderdale, superjacht-city
Normaal komen we wel eens een superjacht tegen. Deze marina ligt nokkie vol met alleen maar de grootste superjachten. Hier ligt voor een kapitaal! Indrukwekkend.
Sunrise Bay. En deze buien zijn de reden waarom we over de beschutte ICW varen!
Voor anker in Sunrise Bay
Om 16 uur laten wij ons anker vallen in Sunrise Bay, een kleine baai met links een kleine haven en rechts nog meer kapitale huizen. De diepgang is rond de twee meter. Net genoeg. Met laag water staan we met onze kiel in de prut. We zijn vandaag de enige boot die hier voor anker ligt. Rustig dobberend achter ons anker laten we de onweersbui passeren. Het eerste stuk zit er op. Het viel best mee die ICW. Morgen nog een dagje!
De route: 26 mijl in 7 uur.
Aantal bruggen: 14 bruggen
Locatie ankerplaats: 26.09.557 N / 080.06.493 W