De eerste tabaksvelden

De binnenlanden van Cuba verkennen we met een gehuurde auto. Samen met Saskia en de bemanning van de Sylfer. We huren een auto van het voor ons onbekende Chinees merk Geely. Duidelijk gebouwd op kleine chineesjes, want met drie dames van niet al te groot formaat, is het bijzonder krap op de achterbank. Daarnaast krijgen we een houten kont van de banken. First stop is Vinales. Nog 6 uur te gaan.

In de auto: “Wat is dat?” We stoppen en stappen uit…. Het is rijst. Het ligt te drogen op de weg!

Via de snelweg rijden we richting Havana. Daar pakken we de panoramische kustweg vanaf Mariel naar Vinales. Er is weinig verkeer. We moeten gaten ontwijken. Klompen klei. Eentje weet zich toch zo onder de auto te nestelen dat we moeten stoppen. Er ligt gewoon rijst te drogen op het asfalt! Kippen schieten over de weg. En een kool valt van de vrachtwagen voor ons. Nog even en we hebben ons avondmaal bij elkaar!

Ter hoogte van Palma beginnen de eerste tabaksvelden, met op de achtergrond de Mogotes. Enorme groene bergen. We stoppen bij het eerste tabaccoveld om foto’s te maken. Daarna volgen er nog veel meer. De eerste casa ivol! We hadden nog een tip van andere reizigers. Ook vol. Gelukkig stikt het in Vinales van de casas. We vragen ons af of hier wel ‘gewone’ mensen wonen. Elk huis lijkt een casa. De dame van de laatste casa loopt naar de buren, Flora y Lorenzo. Ze hebben nog twee kamers. Een prima plek, schoon, met airco, warme douche, voor 25 CUC per kamer. We vieren onze aankomst met een huisgemaakte mojito.

El Campo

De volgende morgen vroeg gaan we met een gids naar ‘El Campo’. Bij het laatste huis schreeuwt een varken het uit… ‘Finito’ roept de gids terwijl hij met zijn hand een gebaar langs zijn keel maakt. Welkom op het platteland! Eenmaal door het hek belanden we in een totaal andere wereld. Een oase van rust. Geen casa meer te bekennen, alleen prachtige groene velden met tabacco planten en rode wegen.

Op het veld ploegt een man met twee ossen. Terwijl ik ze sta te filmen lopen ze mij bijna omver… Verder op liggen een paar witte ossen te rusten. Een schilderij van Van Gogh komt tot leven. Of is het Paulus Potter? In ieder geval gaan we way back in time.

Het uitzicht in de vallei is adembenemend. Op de achtergrond staan mogotes. Vroeger was hier een plateau van limestone. Water veroorzaakte grotten in het poreuze limestone en uiteindelijk was er zoveel uitgesleten dat het dak instorte.

Alleen de ‘sterkste bergen’ zijn overeind blijven staan, de steile Mogotes die nu als groene reuzen tussen dit vrijwel vlakke landschap staan. We lopen tussen de tabacco velden over kringelende rode zandpaden, langs de heilige Ceiba naar een Tabacco finca.

Even de sigaar inmasseren met honing

De Tabacco Finca

De grond in dit deel van Cuba is bijzonder vruchtbaar en zorgt voor de beste tabaksbladeren ter wereld. Cohiba, Monte Cristo, Romeo y Julieta en Partagas, alle bekende sigarenmerken komen voorbij. Het plukseizoen is net in maart afgesloten. De tabak hangt nu te drogen in de kenmerkende houten huisjes met een puntdak van palmbladeren. Daar krijgen we uitleg over de teelt, de verschillende bladeren, het tabaksseizoen en natuurlijk hoe je een sigaar moet rollen. De boeren staan 90% van de oogst af aan de staat. Deze 90 % gaat naar sorteerfabrieken en daarna naar verschillende tabaksfabrieken door het hele land. De staat bepaald welk deel de boer mag houden. Houd de boer zich niet aan de regels, of verbouwt hij wat anders, dan verliest hij het stuk grond. Ze krijgen twee keer per week controle (op insecten) en of het allemaal wel ecologisch gebeurd. Deze finca is al vier generaties in het bezit van deze familie.

Roken als een echte Cubaan

Roken als een cubaan

Daarna krijgen we een sigaar van het huis. De tuut wordt eerst even lekker ingemasseerd met zelfgemaakte honing. Een trucje van het huis. Goed voor de keel. En ze snijden de tuut hier niet af, maar maken een gaatje in het uiteinde. Willen we roken als een Cubaan, dan moeten we de sigaar tussen onze tanden klemmen en vooral door blijven praten! Niet inhaleren, maar de rook langzaam uit onze mond laten ontsnappen. De as van onze sigaar is grijs / wit. Een teken dat we een goede sigaar te pakken hebben, volgens de boer.

Bij een kleine koffiefinca houden we een lunchstop. Ook hier krijgen we een rondleiding. Omdat de finca klein is, gaat maar dertig procent van de koffiebonen oogst naar de staat. Verder verbouwen ze fruit en groente voor eigen gebruik. We kunnen de koffie en honing van 100 verschillende soorten bloemen kopen. Alles zit in hergebruikte waterflessen! Alles op deze finca is handwerk en biologisch.

Moe en voldoen ploffen we neer in de schommelstoel voor onze casa. Het rode stof zit overal!