Er zijn van die momenten dat je iets voor het eerst doet. Dit is zo’n dag waarop we een aantal dingen voor het eerst doen cq. meemaken…
Het inklaar proces kan beginnen
1) Inklaren in Cartagena met een agent
Om in te klaren hebben we (verplicht) een agent nodig als tussenpersoon naar de Colombiaanse autoriteiten zoals de DIAN, DAS, etc. Dit inklaren is een heel gedoe en kan een paar dagen in beslag nemen, daarnaast gaat alles in het Spaans en zo goed spreken we dat nou ook weer niet. De andere Nederlandse schepen hebben al geïnformeerd en voor gemasseerd. Van Gerard van de Sylfer krijgen we twee lijsten die we moeten invullen voor de agent en wij hoeven ons alleen nog maar de volgende dag te melden in de dichtbijgelegen supermarkt Carulla met de ingevulde papieren, onze scheepspapieren, paspoort, uitklaringsbewijs van Aruba en Curaçao (omdat de papieren van Aruba niet te lezen zijn!) en een lijstje met de laatste 10 landen die we bezocht hebben (i.v.m. ebola). Onze agent Manfred van White Light Ltd (een Duitser die al 29 jaar in Colombia woont en zijn pappenheimers inmiddels goed kent), vult daarna alle andere benodigde papieren in en ‘s middags moeten we ons melden bij de half afgebouwde keuken van Club Nautico om de nodige handtekeningen onder deze papieren te zetten. De eerste twee officials van Colombiaanse autoriteiten melden zich ook deze middag. Het is een bizar gezicht al die kapiteins met onder hun arm een stapeltje papieren, de officials en de agent die daar tussendoor stiefelt in dat smalle steegje. De eerste man wil ons ‘gele’ paspoort zien om te checken of we wel (op tijd) zijn ingeënt tegen Yellow Fever. We komen door de keuring en de papieren worden ingevuld en voorzien van de nodige stempels en nog meer handtekeningen. De andere man is van de douane. Ook hij vult alle papieren in en er worden nog een paar handtekeningen gezet. Onze eerste twee officiële papieren zijn binnen!
Inklaren in de in aanbouw zijnde keuken van Club nautico
De volgende afspraak is drie dagen later, wederom bij de keuken van Club Nautico. Er staat een heel clubje officieel uitziende mensen en alle Nederlandse schepen en de net gearriveerde Belgische Sigrid van de Lucky Bitch staan er tussen. Een dame wil onze boot zien, maar ze wil niet naar de boot toe met een dinghy. Ze wil dat de kapiteins vanaf de steiger de boten aanwijzen. In ganzenpas lopen alle kapiteins achter de dame aan naar het einde van de steiger. Ze ziet de boten liggen, maar kan de naam niet lezen. Of we ook een foto van de boot hebben. Jawel, die hebben we, maar ze kan nog steeds de bootnaam niet goed lezen. Dus of we een nieuwe foto willen maken van de boot (zijkant) en de bootnaam en deze via Manfred aan haar op willen sturen. Gerard van de Sylfer en Ben springen meteen in de dinghy om dit ter plekke te regelen. De dame wordt inmiddels een beetje ongeduldig, want de kapiteins hebben haar papieren nog niet ondertekent en ze wil duidelijk weg. Als ze terug komen, is de dame al lang niet meer bezig met de foto’s of bootnamen, Ben moet snel de laatste papieren ondertekenen, want dan kan ze weg. Wij hebben er weer twee papieren met de nodige handtekeningen en stempels bij. We betalen Manfred voor zijn diensten en krijgen ons paspoort terug met een mooie stempel van de Colombiaanse Immigratie. We mogen 90 dagen in het land blijven. Yeah!
Twee dagen later als we Manfred weer tegen het lijf lopen in de supermarkt, krijgen we nog een kopie van de DIAN en zijn we als het goed is compleet. We hebben onze agent alleen nog nodig als we weer willen uitklaren. Dit moeten we twee dagen van te voren aangeven en er zijn geen kosten meer aan verbonden.
2) We moeten betalen voor de dinghy dock
Als we met de bijboot naar de kant gaan, laten we deze het liefst achter op een plek waar deze veilig is. Het is toch onze lifeline naar de kant, dus we zijn er zuinig op. In Cartagena kun je o.a. terecht bij de dinghy dock van Club Nautico. Wellicht zijn er nog andere plekken, maar die zijn verder weg. We mogen hiervan gebruik maken, maar daarvoor moeten we wel 20 dollar per week betalen. We krijgen er dan wel gratis water, gebruik van douches en tegen betaling de wasserette bij. Het is de eerste keer dat we moeten betalen voor het neerleggen van onze dinghy! Er wordt momenteel flink gebouwd aan Club Nautico. Het lijkt in niets meer op de foto van Club Nautico uit het gratis ebook “Rond de wereld in 1000 dagen” van Douwe Fokkema, die hier met zijn vrouw en schip ‘Johanna’ in 2007 is geweest. Dit ebook is trouwens een handig naslagwerk met vele foto’s. Wij hebben het gebruikt op onze route naar Cartagena. Je kunt het kopen, maar ook hier gratis downloaden (Douwe we hebben er al veel zeilers blij mee gemaakt!).
Inmiddels is er een nieuw gebouw neergezet met faciliteiten zoals douches en een wasserette, ligt er een houten vlonder voor het gebouw en zijn ze nog druk met de nieuwe keuken. Elke dag zien we vorderingen. Zo zit er nu een nieuw toegangshek voor, staan er reuze palmen aan de kant van de weg, is de keuken klaar en het kan niet lang meer duren voor de grand opening is. Niemand kan ons vertellen wanneer precies, maar we denken het nog mee te maken!
3) Dinghy-malaise
Onze dinghy heeft het dinghydock bij Club Nautico helaas niet overleefd. En dat is extra zuur als je er voor betaald. Als we na het doen van de nodige boodschappen terugkeren bij onze bijboot ligt hij er een beetje vleugellam bij. De voorkamer is langzaam aan het leeglopen… We vragen ons af wat er is gebeurd. Terwijl we op de kant bezig zijn met een deel van het inklaarproces krijgen we al snel antwoord op deze vraag… Er zijn een paar medezeilers die het niet zo nauw nemen met de bootjes van andere zeilers. De dinghydock ligt namelijk nogal vol en om toch aan de kant te komen knallen ze met hun eigen dinghy en 25 pk, over de andere dinghy’s heen. Een andere techniek is uit de eigen dinghy springen en via de drijvers van andere dinghy’s naar de kant springen. Ons delicate polyester bootje heeft zich kranig gehouden, maar tegen zoveel extra druk van buitenaf is hij niet meer bestand.
Terug bij de Blabberboot gaat Ben met lijm en tangen de lekke naad te lijf. Na een eerste poging lijkt het te houden, maar als we terugkeren bij de boot is hij weer bezweken. Voor een volgende poging wachten we even op een moment dat we in een haven liggen. Dan nemen we de dinghy nog een keer goed onder handen, zodat hij voldoende tijd en rust krijgt om goed te drogen. Tot die tijd nemen we de pomp mee naar de kant. Op deze manier lukt het ons om net van en weer terug naar de boot te komen.