We hebben heerlijk rustig geslapen. De boot lag parallel aan het eiland met de boeg naar het zuiden of noorden, afhankelijk van de stroom. Het water is super helder, door het ontbreken van de wind is het zand ’gaan liggen’ en kunnen we de bodem en het gras goed zien.
We motoren ongeveer 7 mijl verderop naar de zuidkant van het eiland, naar de baai van Esperanza. Er liggen een paar boten en allemaal aan een mooring. We hadden gelezen dat men in Puerto Rico mooring gebruik stimuleert om het onderwater leven te beschermen, dus wij pakken ook een vrije mooring in plaats van ons eigen anker. Al gauw komt er een woedende man in kano op ons afstormen, hij spuugt er uit “don’t touch my mooring” en veel meer dan dat komt er niet over zijn lippen… We proberen nog vriendelijk uit te leggen dat wij door het ontbreken van een naam of een afwijkende kleur niet konden zien dat deze mooring private is, maar de man blijft schreeuwen “don’t touch my mooring”. Daar valt dus niet normaal mee te praten en we gooien onze lijnen los en droppen ons eigen anker. Creep! Dit is de eerste onaardige Puerto Ricaan die we tegenkomen. Welcome in Vieques! Later blijkt dat alle moorings van lokalen zijn en dat je 25 dollar per nacht betaald. En waarom zou je dat betalen als je een goed Rocna anker hebt en kunt ankeren?
Vieques Esperanza
We peddelen naar de kant en leggen onze dinghy aan de vrij hoge dinghydock. Er wordt ons zelfs (voor het eerst!) aangeraden de dinghy op slot te leggen. Nou doen we dit uit voorzorg altijd en maken deze keer geen uitzondering. Langs het water loopt een malecon, een soort boardwalk. Op de kant heerst een lekker sfeertje. Palmbomen, lokale barretjes met Spaanse muziek, wat minder lokale restaurantjes uitgebaat door vooral Amerikanen. En wilde paarden!!! Ja echt, ze staan gewoon langs de kant van de weg, op een gazon of op de veranda van een huis. Het zijn Pasafino’s,ze hebben een speciale manier van lopen en zijn ooit achtergelaten door de Spanjaarden. Als je er eentje kunt vangen en temmen is hij/zij van jou!
We krijgen bij Esperanza een soort Flowerrrr Powerrrrr gevoel door alle backpackers, hostels en de uitstraling van de zeer relaxte mensen die er werken. Er is zelfs een camping aan de prachtige Ensenada de Honda baai, de eerste die we tegen komen in de Caribbean!