Vroeg op weg naar Cartagena de Indias

We zeilen vandaag de laatste 55 mijl naar Cartagena de Indias. Ik haal langzaam het anker op, Ben houdt een scheef oog op de plotter en de kant, we willen voorkomen dat we richting de ondiepte aan de linkerkant van onze boot drijven. Met de ketting komt een hele laag slib mee en ik heb wat langer nodig om alles weg te spoelen en schoon binnen te halen. Gelukkig zit de korte draaicirkel naar stuurboord en kunnen we zonder problemen weg varen. We hebben de motor standbye en nog geen zeil op en toch duwt de wind ons met bijna 4 knopen de baai uit. We lopen via de aankomst track op de plotter weer naar buiten. Daar zetten we het zeil en gaan als een speer naar Cartagena.

Het sneeuwt…
De nieuwe vislijn hangt uit! Halverwege hebben we beet, het is een flinke Barracuda. Lekker. Vlak voor we hem aan boord weten te trekken, weet hij te ontsnappen. Er blijft een stukje kaak achter aan de haak. Balen, maar we geven niet op. We gooien de lijn opnieuw overboord en vangen deze keer een iets kleinere Barracuda, die we snel binnen halen voor ie ook weer van de lijn floept! Na een paar klappen op z’n kop verwachten we dat hij onderweg is naar de vissenhemel (sorry vis), maar als we even niet scherp zijn komt hij toch weer tot leven en spartelt zich bijna een weg van ons dek. Niks daarvan! Deze vismaaltijd willen we niet mislopen. We geven hem nog een extra klap en binden hem met de staart vast. Vervolgens ontdoe ik hem van de schubben. Het lijkt wel sneeuw! Het achterdek ligt bezaaid. Ze liggen overal en dagen later komen we ze nog tegen onder een fender, op het plateau achter de boot en in de afwaterrand van de gasbun. Als de vis eenmaal ontdaan is van alle schubben fileer ik hem snel op de graat op een hobbelig achter dek. We hebben twee flinke moten en de graat bewaren we voor Bouillon.

De aanloop van Cartagena

De aanloop van Cartagena

De skyline van Cartagena
De aanloop van Cartagena is er eentje die we niet verwachten. We zien een kust vol met hoge witte flatgebouwen. Het heeft wel wat weg van Manhattan. Het landschap op de achtergrond is op een berg na vlak. Huh, waar zijn de bergen gebleven en waar is het oude fort met de muur? Bizar. We varen langs het drukke strand op het schiereiland Boca Grande naar de ingang van het binnenwater.

We zeilen tussen de boeien van Boca Grande door.

We zeilen tussen de boeien van Boca Grande door.

Je hebt hier twee ingangen, Boca Chica voor de grote vrachtschepen en Boca Grande. Wij pakken de ingang van Boca Grande (dat scheelt ons 5 mijl omvaren) en varen op de Genua tussen de groene en de rode boei door de smalle ingang tussen de muur die onder water ligt om ongenode gasten uit vroegere tijden tegen te houden.

We worden ingehaald door mega snelle water taxi's

We worden ingehaald door mega snelle water taxi’s

Daarna volgen we de rode boeien om de ondiepte en Maagdelijk witte Maria heen naar de ankerplek voor het eiland Manza en de jachthaven Club Nautico.

Warm onthaal!

Warm onthaal!

Daar worden we warm onthaald door de Bella Ciao, Rafiki en Sylfer (met toeter). We laten ons anker op 10 meter diepte vallen en eindigen met een Happy Hour en stoere -harde wind- verhalen aan boord van Blabber.

We zijn voor het eerst sinds Suriname weer op een vast continent en terug in Zuid Amerika! Tevreden vallen we in slaap met op de achtergrond het monotone geluid van een vrachtboot die wordt geladen met containers.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *