Zes uur op. Het is net licht. Om ons heen peddelen ulu’s naar de kostgrondjes op het vaste land en de kleine passagiersboot vertrekt naar Carti, een plaatsje zo’n 30 mijl verderop. Wij drinken een kop koffie/thee, worden wakker en maken ons op voor een dag school!
De aanlegsteiger voor school
Om 7 uur leggen we aan bij de steiger voor de school. Een grote groep kinderen en de leraar Fidel staan ons al op te wachten. We lopen achter Fidel aan naar zijn klaslokaal, gevolgd door een sliert opgewonden kinderen. Eenmaal in het klaslokaal blijkt dat ze een projector hebben. We springen snel weer in onze dinghy om de laptop op te halen, zodat we foto’s en filmpjes kunnen laten zien.
Terug op school verhuizen we naar een andere klaslokaal. Het enige met een werkend stopcontact! Om 7.40 uur komt de eerste groep kinderen uit de sixth grade (rond de 12/13 jaar) binnen, met rugzak of achter zich een koffertje op rolletjes! Ze dragen schoolkleding en zien er keurig uit in hun spierwitte blouses. Ik snap niet hoe ze die zo wit krijgen. Zelfs met sporten dragen ze een kraakhelder wit shirt en witte gymschoenen. Alles is vlekkeloos wit! Dat lukt ons echt niet! Alle kinderen geven een handje en zeggen netjes gedag in het Spaans of Engels en ze nemen plaats op een van de plastic stoeltjes. Voor ons zitten 22 kinderen. Ze kijken ons verwachtingsvol aan. We zien allemaal blije open gezichtjes. We vertellen ze over Holland, onze zeilreis en Captain Blabber. Ondertussen laten we veel foto’s en filmpjes zien. Alles in principe in het Engels, maar omdat de kennis van zinnen ze hier en daar toch ontbreekt vertalen we ook zoveel mogelijk naar het Spaans. Bizar, sta ik hier gewoon in Guna Yala land les te geven aan kindjes in het Engels en Spaans. Zo leuk!
Bij elke foto die we laten zien krijgen we wel een reactie uit de klas. Het verhaal van de man met een houten klomp bij de brug in Friesland waar je als zeilboot je geld in moet doneren voor de doorvaart, doet het goed. Dus als je in de toekomst ooit kindjes aantreft bij de brug van Sasardi/Mulatupu met een schoen om te betalen, dan weet je waar dat vandaan komt, haha. Vooral de jongens schieten rechtop als ze een voetbal foto zien. Robben! Vliegt het door het klaslokaal, gevolgd door Van Persie en Schneider. Ook hier zijn de Nederlandse voetballers bekend en geliefd! Ben zijn oranje voetbalshirt met de vlag van Nederland valt in de smaak.
Na twee lessen zit de werkdag er voor ons op. We nemen nog even plaats buiten het klaslokaal en maken gebruik van de school wifi!! Ja echt, dit hadden we niet verwacht in Guna Yala, maar ze hebben hier echt wifi op school! Het is niet snel, maar goed genoeg om what’s app berichtjes en het weer binnen te halen. En mijn broertje die vandaag jarig is te feliciteren met zijn verjaardag! Geweldig getimed. Tenslotte vullen we nog een paar flessen met gefilterd water en daarna gaan we retour boot. Nagenietend van een bijzondere ochtend. Wat zijn we hartelijk ontvangen en wat blijven die kinderen van het begin tot het einde van de les geboeid. Prachtig om mee te maken.
Op de foto met Captain Blabber
Aan het einde van de middag gaan we weer naar de kant om nog even bij de vrouw van Mister Green langs te gaan. We hebben geen idee waar we heen moeten lopen, alles lijkt op elkaar. Maar iedereen kent Mister Green en een kindje brengt ons naar zijn huis. Alleen zijn vrouw en kinderen zijn thuis. De vrouw van Mister Green is een beetje verlegen en spreekt geen Spaans of Engels. Ze pakt meteen een paar stoelen en roept de kinderen. Ondertussen geeft ze het varken vers water en roept zelfs ‘Sjips’ als deze zijn bak met water weer de kooi uitwerkt! Zo grappig. De kinderen geven ons een enorme hug en willen vooral weer op de foto! Ze krijgen er geen genoeg van.
Op de terugweg willen we nog even langs de bakker, maar waar zat die ook alweer? We vragen het aan een groep vrouwen die buiten voor de hut zitten. Zij sturen een klein meisje met ons mee, zij wijst ons de weg. Tot onze verrassing komen we uit bij een rieten hutje. Is dit de bakker? Ja dus. Uit het hutje komt een vrouw die vraagt hoeveel broodjes we willen. Diez. De broodjes komen zo uit de oven en zijn nog warm. Ook deze kosten totaal een dollar en ruiken verrukkelijk!