“Come by me my lord, come by me”. Al peddelend passeren we een groepje van 5 mensen. Ze staan in een cirkel, houden elkaar vast en zingen dit liedje terrwijl ze rondjes draaien. Elke morgen komen ze met zonsopgang (rond 5.30 uur) naar het strandje voor een verfirssende ochtendduik met gezang. Wat een bijzondere manier om je dag op te starten. Wij zingen dan geen liedje, maar zijn ook vroeg op en peddelen met onze dinghy naar de kant om water te halen.
Bij de kapper
Brewers Bay
We liggen in Brewers Bay en ik moet zeggen het is voor ons een ‘Sailors Paradise’. De baai geeft goede bescherming tegen harde winden. Voor de deur ligt een prachtig wit strand met gratis drinkwater & douches en een vuilcontainer voor onze afval. Het (snorkel)water is helder. Er zwemmen dolfijnen en schildpadden naast onze boot. En als we boodschappen willen doen of iets ander nodig hebben, zitten we voor 1 dollar in het centrum. De safari (taxi) stopt zelfs voor de deur! O ja en we kunnen vanaf de boot ook vliegtuigspotten. We kijken uit op de landingsbaan van het vliegveld. Waar we overigens totaal geen last van hebben (qua geluid).
Inklaren in St Thomas
Maar om er he-le-maal van te kunnen genieten moeten we ons eerst nog aanmelden bij de Custom & Border Patrol (CBP). Door de harde wind is het er niet eerder van gekomen. En dat voelt niet goed. Bij alle dinghy landingsplaatsten hangen waarschuwende borden met daarop de tekst dat we ons METEEN moeten melden, anders hangt er een boete van 10.000 $ boven ons hoofd. Volgens medezeilers hoeven we niet inklaren. Van anderen horen we dat het juist wel moet… We twijfelen… Wel/niet inklaren? We blijven nog even in St. Thomas liggen en voelen ons niet helemaal senang, dus besluiten tòch in te klaren. We bellen het telefoonnummer van het bord… Geen antwoord, niet eens een antwoordapparaat. We proberen een ander nummer… Ook geen antwoord. We proberen het nog een paar keer, maar niemand die opneemt. Dan maar ‘naar de berg toe’. We pakken een safari (taxi) naar het centrum en stappen bij de watervliegtuigen uit, waar ook de douane & immigratie zit. “Where do you come from” is de eerste vraag die op ons wordt afgevuurd door de beamte achter het loket. “Culebra, Puerto Rico” antwoorden wij. “Have a nice day” roept ie direct terug, terwijl hij het deurtje wil sluiten. Hoooo, wacht even. Hoe werkt dit dan? Nou jullie zijn in Amerika. Puerto Rico is ook Amerika, dus we hoeven niet in te klaren of ons te melden (wat overigens wel overal moest in Amerika èn Puerto Rico, maar dat ter zijde). In St. Thomas geloven ze het wel als je uit Puerto Rico komt. We moeten ons alleen wel uitklaren als we verder gaan. Ennnnn komen we van de andere kant, dus van de BVI naar de USVI, dan moeten we inklaren. Ok, handig om te weten. De tocht was voor niks, maar het voelt wel lekkerder zo!
That’s some wining!
Relaxen op het strand
En als we dan toch in een lekkere baai liggen, kunnen we net zo goed een beetje ‘vakantie’ houden en lekker aan het strand gaan liggen in deze oase van rust… We nemen een koelbox met eten & drinken mee en pruttelen naar het uitnodigende witte strand. Als we ons nèt hebben geïnstalleerd komt partyboot Virgin Breeze vol locals achteruit aanvaren. Uit de speakers knalt knoertharde ritmische socca muziek. Ze brengen een vooranker uit en een tweede anker naar de kant, pal voor ons op het strand. Zijn we net een beetje gewend aan lawaaiboot 1, komt er nog een partyboot aan, deze keer de Cruzan Breeze. Aan boord zitten heel wat testosteron mannetjes en winende (spreek uit wijnende) dames die voor de mannen staan te schudden met de billen. Ze ankeren pal naast de andere partyboot. De muziek van beide boten speelt om het hardst, de dames hangen ritmisch over de reling en dagen elkaar al billenschuddend uit. De mannen nemen plaats achter de dames voor nog meer ritmische niet nader te omschrijven bewegingen… Ok, de rust is weg, maar dit is toch wel gratis vermakelijk entertainment. We nemen nog een biertje, terwijl we onze ogen uitkijken.