Om 4 uur ging de wekker. Het was nog donker en uit de torens klonk de oproep tot gebed. Op de steiger werd iedereen langzaamaan wakker en was het al gauw een drukte van jewelste. Het kriebelde, we hebben lang genoeg gewacht op goed weer. Maar liefst 13 boten gaan vertrekken. Na de oproep tot gebed komt de politie, snuffelhond en douane naar de steiger, zodat we allemaal in een keer kunnen uitklaren. Het steigertje voor het gebouw van de douane/politie is te klein voor zoveel boten en het proces zou anders te lang duren, waardoor schepen het moment van hoog water gaan missen.
De hond kon niet aan boord komen dus er kwam alleen een douane beambte aan boord voor een check. “Madame, what is this”? vroeg hij bij een groot pakket, het was de dinghy! Stempel in ons paspoort. All clear! We konden we vertrekken samen met de Gaia en de Nostress. Bij het starten van de motor gebeurde er niks! Nog een keer starten en nog een keer… helemaal niks. De start accu bleek helemaal leeg! We kunnen helaas niet weg tot dit probleem opgelost is en bleven achter terwijl we de andere boten hebben uitgezwaaid.
Terwijl Ben zich over het probleem ontfermde ben ik naar de douane en politie gelopen. Ze waren begripvol en we kregen een dikke, vette ‘annulé’ stempel in ons paspoort. We waren bij deze weer ingeklaard.
Eerst moest er een nieuwe start accu komen. De marina heeft ons een adres gegeven vlak naast de hammam waar wij met de dames geweest zijn, aan de andere kant van de medina. Omdat we de dag er voor al ons geld hadden uitgegeven moesten we eerst pinnen en tot die tijd lopen, want we konden ook geen tram of taxi betalen. Het was maandagmorgen en alle bankmachines deden het helaas niet. Pas een uur later en al een aardig eind op weg vonden we een machine die het deed. Ondertussen liepen we door een buurt die we nog niet kende. Kopje koffie gedronken en voor het laatste stuk een taxi gepakt en ons voor de deur van de auto-onderdelen zaak af laten zetten. Accu gekocht en weer terug met een taxi. Deze heeft ons voor de boot afgezet. Accu er in. Kortsluiting opgespoord. Het bleek het elektronica kastje op de motor te zijn. Voorlopig kunnen we zonder, door met de hand te starten en in de Canaries laten we er een nieuw kastje inzetten. We kunnen morgen weg!
Opnieuw naar de politie/douane. We gaan morgen weg. “Are you sure?” vroegen ze. Natuurlijk, maar zeker weten doe je het natuurlijk nooit. Tenslotte nog een pizza en verse jus op het terras genuttigd en om 22.00 uur naar bed. Morgen weer vroeg op voor de tweede poging.