Fish of the Day: French Angelfish en Tarpon

Eten??!!

Eten??!!

We hebben wandeldagen en snorkeldagen…. Er zijn wel meer varianten, maar die laten we hier maar even achterwege… Vandaag hadden we een mooi snorkelmomentje dat we jullie niet willen onthouden. We plonsen te water en zwemmen eerst naar de ‘muur’ achter onze boot. Dit is het gedeelte waar het achter de mooringplaats ineens veel dieper wordt. Op de rand zwemmen duizenden Sergeant Majors en een paar French Angel vissen.

Dansen met de French Angel Fish

Dancing with French Angel fish

Dancing with French Angel fish

Als we onze hand uitsteken, komen ze naar ons toe zwemmen. Totaal niet bang, scheren ze op een paar centimeter langs ons gezicht. Een prachtig gezicht.

Daarna gaan we nog even bij het rifje kijken. Onderweg zien we een paar grote Palometa’s met een over boord gegooide vissenkop stoeien. Terwijl ik ze film komt er ineens een knoeperd van een Tarpoon mijn beeld binnen zwemmen. Ik schrik me dood. Wat een kop! En die bek!! En dan komt ie ook nog naar ons toe zwemmen… Hij is zeker een dikke meter groot (en ze kunnen wel 2,5 meter lang worden)! Maar gelukkig niet geïnteresseerd in ons. Hij zwemt alweer terug naar het stuk vis. Meestal zwemt ie meteen uit onze buurt, maar nu trekt de vissenkop en kunnen we hem op ons gemakkie (op een afstandje… dat dan weer wel) volgen.

De Tarpoon:

Wandelen parallel aan de Queens Highway

De route langs de Queens Highway

De route langs de Queens Highway

Yep, we gaan weer eens wandelen. Om 14.00 uur worden we door Alex & Sylvia opgehaald. Deze keer gaan we richting de Queens Highway, in de buurt van Tolo en Karpata aan de westkant van Bonaire.

De blauwe stenen markeren een fietspad

De blauwe stenen markeren een fietspad

We parkeren bij een duikschool en volgen vandaar uit het zandpad aan de linkerkant van de weg. Ben blijkt maar 1 schoen bij zich te hebben en wandelt vandaag op bootschoenen! De weg is prima te wandelen. Links & rechts zien we harde lava ondergrond, die maar weinig verschillende vegetatie toelaat, waardoor deze wat eentonig is.

Landhuis Karpata

Landhuis Karpata

Alle track app’s op de smartphones lopen mee, toch presteren we het om een afslag te missen en voor we het door hebben zitten we vlakbij het verlaten Landhuis Karpata. Op de muur zit een Iguana die ons een beetje achterdochtig aan kijkt, alsof hij wil zeggen “weet je wel hoe ver het terug lopen is?”…

Een rustmomentje

Een rustmomentje

Zegt ie Kri Kri of Kra Kra?
Eerst maar even een rustmomentje inbouwen met versnaperingen aan een tafeltje met uitzicht op zee. Er zit niets anders op dan langs de Queens Highway terug te lopen. We schatten in dat het nog 7 km lopen is en het begint al te schemeren! Dus dat flink doorstappen. Het eerste stuk is eenrichtingsverkeer (de verkeerde kant op, dus liften is hier geen goed idee). We lopen langs rotswanden en pakken af en toe een zijpad.

Geelvleugel Amazone Papegaai of Lora

Geelvleugel Amazone Papegaai of Prikichi?

Op de cactussen zitten groen gele vogels heerlijk te keuvelen. Maar is het nou de Lora (Geelvleugelamazone Papegaai) die volgens George de ranger uit het Washington Slagbaai Park “Kra Kra” zegt of de of Prikichi (Bonairiaanse parkiet) die “Kri Kri” zegt? Tsja…. We denken dat het Prikichi’s zijn. Ze lijken sterk op de Lora, maar zijn wat kleiner, hebben een felgekleurde oranje/gele kop en zijn luidruchtiger. Ze verzamelen zich tegen de avond op cactussen en babbelen er dan vrolijk op los. Als we wat tegen ze praten, snavelen ze vrolijk terug. Onderweg kwamen we ook al de ‘gekraakte’ termietenheuvel tegen. De Prikichi heeft namelijk de gewoonte om in een termieten heuvel zijn nest te maken, ongeacht de huidige bewoners. De termieten hebben weinig keuze dan verder in symbiose met de Prikichi te leven…

De 'gekraakte' termietenheuvel

De ‘gekraakte’ termietenheuvel

 

Als het tweerichtingsverkeer wordt en er komt een auto aanrijden steken we onze duim omhoog. We mogen in de achterbak meerijden met deze familie! Heerlijk, het was toch nog zo’n 4 km lopen tot de auto!

We sluiten de avond af met Happy Hour (redden we net!) en verdiende hamburgers bij Zazu.

Snorkelen bij Klein Bonaire

Vandaag hebben we de dinghy gepakt naar Klein Bonaire, een klei onbewoond eilandje voor de kust van Bonaire. Het is met onze dinghy best wel een stukje varen, maar het snorkelen is een feestje, dus daar hebben we de natte terugtocht voor over.

Fish of the Day
We spotten naast de gebruikelijke visjes een schildpad, de platte Scrawled File Fish, een zeer nieuwsgierige oranje & bruine Whitesporred File Fish en een prachtige Midnight Parrot Fish!

De Lionfish pizza van Pasa Bon Pizza

Daar is tie dan, de Lionfish Pizza!

Daar is tie dan, de Lionfish Pizza!

De Lionfish hunters op Bonaire weten wel raad met de overvloed aan vervelende Lionfishes, die de Caribische wateren teisteren omdat ze geen natuurlijke vijanden kennen. Ze vangen ze en droppen ze bij Pasa Bon Pizza (het restaurant met het enige stoplicht op Bonaire) en daar maken ze er pizza van!

En hoe smaakt dat nou Lionfish?
Naar witvis, niet echt een uitgesproken smaak en de eerlijkheid gebied ons te zeggen dat de Lionfish een beetje ondergesneeuwd raakte door de jalapeno pepers & zure room. Maar het was een lekkere pizza hoor!

Btw, De Lionfish is een roofvis en eet alle rifvisjes op. Hebben wij toch even mooi geholpen het rif een beetje te beschermen 😉

Op zoek naar de witte uil bij de grotten van Bonaire

De route langs de rotsen bij Bolivia (Arriba, Mei Mei en Abou)

De route langs de rotsen bij Bolivia (Ariba, Mei Mei en Abou)

Tijdens de boodschappen lopen we Alex & Sylvia (jaaaa, die van de popquiz van gisteren) tegen het lijf in de supermarkt Bondigro. Klein wereldje! Als we ze vertellen over ons bezoek aan de grotten en dat we een witte uil hebben gezien is de beslissing snel genomen; we gaan nog een keer op grotten expeditie en op zoek naar de witte uil. Alex is namelijk ‘vogelaar’ en de witte uil staat nog op zijn verlanglijstje. Daarnaast is het een prachtige tocht en vinden wij het he-le-maal niet erg om deze nog een keer te doen.

Pootjes aan de bomen... Voodoo???

Pootjes aan de bomen… Voodoo???

De grottenroute ligt aan de oostkant van het eiland. We beginnen nu aan de zuidkant bij Lagun. We rijden langs de landfill en pakken links de dirtroad naar de grotten. Ik pak de App Trails op de iPhone met de route van de vorige keer er weer bij en we rijden maar een keer (in het begin) verkeerd. Daarna volgen we het zandpad langs de grotten moeiteloos. We blijven dicht bij de grotten, bij twijfel pakken we de weg links die zo dicht mogelijk bij de grotten blijft. Overal stappen we uit, op zoek naar de witte uil en natuurlijk bekijken we de prachtige druipsteengrotten met hier & daar Indian Inscriptions.

Het is Happy Hour bij de heremietkreeften!

Het is Happy Hour bij de heremietkreeften!

Als je een grot inloopt en stil bent, hoor je iets lopen. Het blijken de heremietkreeften te zijn. Happy Hour valt vroeg!

De Brandaris bij ondergaande zon

De Brandaris bij ondergaande zon

Helaas zien we deze keer weinig vogels en al helemaal geen witte uil, maar de tocht is wederom prachtig en vlak voor zonsondergang zitten we weer op de gewonen weg naar Kralendijk. We drinken nog wat tijdens de Happy Hour bij Zazu en als we een pizza willen bestellen bij Pasa Bon Piza blijkt de keuken al dicht… De Lionfish pizza moet nog even wachten en Sylvia & Alex zetten ons weer netjes af bij Karel’s, waar onze dinghy ligt. Machtig mooi dagje!

Op stap met Alex & Sylvia

Op grotten expeditie met Alex & Sylvia

Popquiz bij Little Havana op Bonaire

Popquiz Little HavannaEen keer per maand is er een Popquiz bij de bar Little Havana. Tijdens het nuttigen van de soep met ballen op maandag zie ik de aankondiging hangen en geef spontaan “Team Acapella” op! Hoe het team eruit gaat zien…? Geen idee. Wat we moeten doen…? Ook geen idee. Als het maar een gezellige avond wordt.

De popquiz is een begrip op Bonaire en dat is ook te zien aan de animo. Het is (s)low season, maar Little Havanna zit afgeladen vol op een ‘gewone’ woensdag avond. Er zijn maar liefst 14 teams. Martin en Ellen van de Acapella hebben versterking opgetrommeld in de vorm van Alex & Sylvia. Verder bestat het team uit Gaby van de Foxy Lady en Lies van de Sylfer. Later komen daar Pim & Hanneke van de Nelly Rose en de totale bemanning van de True Blue nog bij. Een echt zeilersteam zeg maar en we hebben alle brains hard nodig, want de quiz is niet bepaald makkelijk.

We krijgen 6 verschillende vragen, waarbij we in het antwoord de artiest, naam van het lied en aan het einde de overeenkomst moeten vermelden. Elke vraag bestaat uit maar liefst 15 liedjes!!! Dat wordt een late avond! De quizzzzz is vernuftig en met veel enthousiasme in elkaar gezet door DJ Shrek, alias Michiel en Esther van Quiz Bonaire (op Facebook). Wij zetten de joker in op liedjes met ‘Time’ in de titel. Bij Shake, Dutch Disco, Dupstep, Wat is de overeenkomst en Herhaling zingen & swingen we mee, maar haken we af v.w.b. de antwoorden… Misschien dat we met de joker nog onze eer kunnen redden, want de gemiddelde kennis hield bij de meeste (ik zeg de meeste, want Kerry van de True Blue redt ons van een ware ondergang) bij de jaren ‘90 op….

Om half 1 is de quiz afgelopen en zitten we net naast de poedelprijs. Maar dat mag de pret niet drukken. We hebben een leuke avond gehad!

De bierblikjes worden steeds kleiner

Polar bierWe drinken graag een biertje, het liefst een lokaal biertje. Door de hele Caribbean varieert de grootte van de bier blikjes & flesjes nogal. In Suriname kregen we Djoggo’s van een hele liter. Op de Franse eilanden kun je Duitse blikjes bier van een halve liter kopen (klinkt inderdaad vreemd!). De Stag, Presidente & Caribe zijn qua inhoud bijna gelijk. Alleen over de smaak kun je twisten.  En de Hairoun uit St. Vincent is koploper van de bierblikjes met een iets grotere inhoud en daarnaast ook nog goedkoper!

We zien naar onze mening een niet zo fraaie ontwikkeling. Het wordt steeds moeilijker Biertjesom een beetje fatsoenlijke blikjes van formaat te kopen. Omdat ze de biertjes niet duurder willen maken, maken ze de verpakking kleiner… Meestal weten ze dit handig te verbergen door de flesjes/blikjes groter te laten lijken door ze bv. smaller te maken. Maar tijdens de Taste Bonaire spotten we wel hele kleine blikjes van Polar, de bierbrouwer uit Venezuela. De inhoud van dit Polar blikje is 8 OZ, dat is ongeveer 236 ml, zeg maar twee slokken bier. Vergelijkbaar, elk ander blikje schommelt rond de 330 ml!

Als er een beetje wind staat vliegt ie zo van tafel, ook al is ie nog vol! Daarnaast lijkt het ons geen goede ontwikkeling voor het milieu: nog meer afval!! En het heeft meer weg van een damesbiertje. Hier wil je als echte man toch niet mee gezien worden… Proost!

De zonnige zijde van de schaduw dankzij de Sailrite

De nieuwe rits zit er bijna aan!

De nieuwe rits zit er bijna aan!

“Ing, de zon schijnt weer vandaag!” Nou genieten we erg van de alsmaar schijnende zon. Het is gewoon een factor waar we elke dag op rekenen. Maar het heeft ook een keerzijde… als de zon op ons bootje staat te schijnen is het heel warm in de kuip. En er staat veel minder wind als bv. op Curaçao. We komen meestal niet boven de 15 knopen uit. Zo warm hebben we het de laatste tijd niet gehad, we zitten in de warmste maand.

Gemiddelde temp op Bonaire:

Best warm!

Best warm!

Nou hebben we een extra voor- en achterflap aan de bimini tegen de zon, maar de rits van de voorflap heeft het helaas door het vele UV begeven. De rits is niet meer te redden. Gelukkig heb ik nog twee extra ritsen liggen van het juiste formaat. We halen de bimini er af. Helaas moeten we daarvoor het hele buizensysteem losmaken, omdat de twee ritsen aan de binnenkant van de bimini ook helemaal vast zitten door zout en corrosie.

Als de stof er eenmaal af is tornen we de oude ritsen los. Van de Sylfer mogen we de Sailrite naaimachine lenen. En met deze geweldige machine (met zeer vrouwvriendelijke gebruiksaanwijzing > ze hebben plaatjes!!) zetten we nieuwe ritsen aan de voorflap. Yes, dat betekent ’s morgens vroeg geen zon meer in de kuip als de zon nog laag hangt. Terwijl we de bimini en flappen voor- en achter er weer hebben opgezet hoor ik Ben zeggen “Oh, oh… Ing??!!” Da’s niet goed… terug in de kuip zie ik dat het garen van het middenstuk van de bimini het ook heeft begeven. Helemaal gaar. Dus hup, bimini er weer af en opnieuw alle stoffen onder de naaimachine doorhalen. Nu check ik alle naden en stiksels. Daar waar ik twijfel haal ik het voor de zekerheid ook onder de naaimachine door.

De Blabber krijgt zijflappen
Tenslotte maken we nog een paar zijflappen en een achterflap van zonwerend doek, tegen de laaghangende zon in de middag. We kunnen er nog wel door naar buiten kijken, maar het houdt de zon lekker tegen!