Het begin van de rivier

We zijn vroeg wakker en gaan na een paar tips van de Acapella en de Sylfer via het SSB netje om 10 over 9 uur ’s morgens op pad naar de rivier. De zwemkleding zit in onze rugzak en we nemen ieder een fles water van 1,5 liter mee. We beginnen bij de brug, daar loopt een stenen pad aan de linker kant van de oever, deze volgen we. Ineens houdt het pad op en begint de pret. Springen, klimmen en klauteren tussen, over en langs de grote keien in de rivier. We springen van hoog naar laag, de een naar de ander. Dan weer eens over links dan weer eens over rechts van de rivier. Eigenlijk doen we daardoor 2X zo lang over de route met dat gezwalk! Het is geweldig. Grote keien, kleine keien. En tussendoor kabbelt gemoedelijk de rivier. Wij blijven hoog en droog op de keien.

Klimmen en klauteren met korte beentjes

De smaak te pakken
Ik ben blij dat ik mijn gympen aan heb, want daarmee heb ik goed grip als ik van kei naar kei spring. De truc is vooruitkijken, route bepalen en vaart houden. Maar als ik vooruit kijk zie ik niet waar ik mijn voeten neerzet, dus ik moet ook naar beneden kijken en soms immense – voor mijn kleine beentjes dan-  afstanden overbruggen. Dus ik probeer zoveel mogelijk te schipperen tussen vaart houden en goed uitkijken… een hele uitdaging. Maar wel een ontzettende leuke. Ik wist niet dat ik van die grote sprongen kon maken!

Floaten in de rivier

Floaten in de Deshaies rivier
Het is stil op de rivier. Je hoort alleen de rivier stromen. We horen niet veel vogels. Het uitzicht van af de rivier op de hoge begroeide wanden is fantastisch. Af en toe ligt er een boom dwars over de rivier of moeten we een stukje door het bos. Soms zien we op een rots een steen liggen en als we daaronder in het water kijken ligt er een fuik. Waarvoor? Wij zien alleen maar visjes formaat goudvis zwemmen… Moet ik bang worden? Halverwege de route gaan we lekker in het frisse en heldere water van de de rivier afkoelen en floaten.

Bij de dam en de kabel linksaf
Na ongeveer 2 uur lopen zien we eerst een dam, die al snel gevolgd wordt door een kabel over de rivier en een stopbord met daarachter een huisje van golfplaten daarachter op de rechteroever. We volgen links de trap naar boven en komen op de betonnen weg die naar het dorp Deshaies loopt. Het is ongeveer 15 minuten lopen.

Daar moeten we overheen!

We krijgen er geen genoeg van

De route die we hebben gelopen

Wij besluiten nog verder te lopen langs de rivier, op zoek naar de oorsprong. We volgen de weg een stukje naar links. Bij het waterpeil gaan we weer de rivier op en klimmen en klauteren nog wat verder rivier opwaarts. Onderweg zien we blauwe stippen die de route (welke?) markeren. Wij volgen deze en als de stippen even later het bos in gaan blijven we ze volgen. Het bospad, nou ja pad?, valt niet mee. Het gaat steil om hoog, er is niets om ons aan vast te houden en onze gympen krijgen totaal geen grip op alle bladeren (het lijkt wel herfst in het bos). Oppassen geblazen dus. Na ongeveer een kwartier staan we bovenop de heuvel bij een opgedroogde rivier. Zou dit het begin zijn? Het pad met stippen loopt verder… we weten niet waarheen en hoe lang nog en besluiten weer terug te gaan. Dit wordt roetsjen naar beneden. Onze schoenen hebben nu helemaal geen grip meer!

We lopen beneden nog een klein stukje verder de rivier op. Maar inmiddels beginnen de beneden aan te voelen als elastiek… Hier en daar loop ik te wiebelen en wankelen en maak ik een misstap. We besluiten terug te gaan naar de betonnen weg die naar Deshaies loopt…. Da’s toch al gauw weer een half uurtje terug langs de keien. En deze keer iets onaangenamer, omdat je met je gezicht naar het ‘dal springt’.

Rijpe mangooooooo’s!!

Mangoooooo’s
Uiteindelijk komen we weer op het punt waar de betonnen weg begint en lopen we heuvelafwaarts (vanaf 125 meter hoogte) weer naar beneden. Ohhhh heerlijk weer een normale weg onder mijn voeten… al is de weg wel behoorlijk stijl naar beneden. Dat hier auto’s naar boven kunnen rijden! Na 5 minuten zien we weer bewoning, een soort kerk en wat spotten we in de tuin achter het hek? Juist een mango boom met rijpe vruchten! Die zijn van ons! We lopen door het hek en rapen alle rijpe onaangetaste mango’s van de grond. Het zijn er te veel om in een keer te dragen. Op de grond ligt een slang die water vanuit de bergen produceert. Hier kunnen we mooi onze mango’s eerst wassen. Zittend op een kei onder de mangoboom laten we ons de eerste mango’s van het seizoen smaken. Wat een traktatie na zo’n inspannende wandeling. Heerlijk!! We vervolgen de weg met een rugzak vol gewassen mango’s richting de boot.

Filmpje: volgt

Toegift; O ja, deze kwam ik nog tegen tijdens de voorbereidingen op deze tocht en vond ik wel grappig. Klik hier voor een verslag van deze tocht vanuit het perspectief van de Spirit of Argo scheepshond.