Ilha da Culatra: Zand, zand, zand

Ilha da Culatra – We laten de overwinteraars achter ons en vertrekken naar Ilha da Culatra, een soort waddeneiland dat ligt in het Parque Natural da Ria Formosa. Van de La Luna heb ik deze ankertip ooit eens opgeschreven en voor we onze volgende stap naar het zuiden wagen willen we dit mooie plekje nog even meepakken. Helaas moet de motor weer bij, er staat momenteel niet veel wind in de Algarve. Wisten jullie trouwens dat dit komt van het Arabische El-Gharb dat ‘west’ betekent? Als de zon ondergaat gooien we het anker uit op deze bijzondere plek.

Ilha de Culatra is een eiland aan de zuidkant van het waddengebied. Ze hebben een strand aan de Atlantische oceaan en de visserijhaven ligt aan de noordkant. Het eiland bestaat uit zand, zand, zand, een paar huisjes, restaurantjes, een bank en klein supermarktje. De Europese unie heeft de haven bekostigd, die gelijk is ingenomen door de vissers, door het ontbreken van een haven meester. In deze haven uit 2009 leggen wij onze dinghy aan de mooie vingersteigertjes die je haast niet ziet door de vele vissersnetten. Overal staan witte huisjes in het zand. In de tuintjes staan ondanks het zand vele bloeiende planten/bomen, maar ook groentetuintjes met o.a. tomaten. Op de huisjes staan de typische Arabische schoorsteentjes met opengewerkte patronen, waardoor de rook kan ontsnappen.

No cars allowed
Het lokale vervoer is de benenwagen, boot of tractor. Auto’s rijden hier niet. Naar het strand loopt een mooi houten pad dwars over een gebied dat bij hoog water (met name spring tij) onder loopt. Aan de oostkant van het eiland liggen een paar gestrande vertrekkers. Ze hebben de catamaran op de kant gezet, bouwen huisjes en hier & daar ligt nog een verwaarloosd anker… Aan de westkant van het eiland staan de vakantie huisjes. Deze waren nu allemaal leeg. Geen mens te bekennen. Het restaurantje was gelukkig wel open, maar ondanks dat er geen klant te bekennen was, bediende ze niet voor alleen drankjes! Bijzondere regel …

Op de anker plek is genoeg te beleven. We liggen er met meer dan 20 boten voor anker. Naast de Nostress heeft ook de Tara het anker uitgegooid. Overdag sjeezen de vissers, watertaxi’s en grote vissersboten je links en rechts voor bij. Daarnaast liggen we onder de aanvliegroute van Faro, maar na half 10 stopt het vliegverkeer. Het is een bijzondere ankerplek.

Het winterseizoen is begonnen

Op de hele steiger wordt gewassen en Blabber doet vrolijk mee

Lagos – We moeten helaas weer verder, naar Lagos. Helaas niet al te veel wind. Eerst motoren. Op een gegeven moment nog even het zeil op. De windpilot nog uitgeprobeerd. Maar er staat te weinig wind en al gauw gaan we weer verder op de motor.  De aankomst in Lagos is mooi. Eerst zie je allemaal mooie rotspartijen. Je vaart binnen via een geul langs een lange boulevard met palmbomen. Ze kennen hier geen hoogbouw (= beleid) en je ziet alleen maar mooie lage witte huisjes.  Aan het einde van de geul is een voetgangers brug. Deze gaat open als je ze oproept op kanaal 9, maar dan moet je je wel eerst gemeld hebben bij het haven kantoor met alle papieren… zeebrief, meetbrief, paspoorten mee… Bootkleur? 1 mast? Aantal PK’s? Radar? Lenth? Home port?  Etc. etc. alles wordt weer gekopieerd en geregistreerd. Aan het einde krijgen we een ligplaats,  internetcode (slechte verbinding overigens), kaartje voor de toegangspoort en als we nu kanaal 9 oproepen mogen we er door!

Het winterseizoen is begonnen in de marine en dat is te merken. Je betaald nu de helft (27 euro) en de eene overwinteraar na de andere strijkt in de haven neer. Langzaam loopt deze voor met Engelse, Duitse en Nederlandse overwinteraars. En we kunnen ons voorstellen dat dit zeer aantrekkelijk is. Lagos blijkt een gezellig stadje met vele terrasjes, eettentjes en leuke sfeervolle straatjes. Er is zelfs een Lidl met pindakaas en Griekse yoghurt! Daarnaast zitten er nog de nodige faciliteiten rond de haven die elke middag Happy Hour houden met biertjes en wijntjes voor 1 euro. Alle faciliteiten zijn in de haven aanwezig, je zit om de hoek bij Faro mocht je het vliegtuig naar Nederland willen pakken en je hebt de hele winter mooi weer! Wat wil je nog meer?

Het was een gezellige club mensen bij elkaar. Ondertussen hebben we ook nog lekker alles gewassen, de nodige voorraden ingeslagen en de boot schoongespoeld.  En ik heb in het stadje de eerste kakkerlak gezien! Yak… ! Ik heb gehoord dat het op de boot geen kwestie is of je ze krijgt, maar eerder wanneer je ze krijgt… Ik hoop dat dit moment voor ons nog lang uitgesteld wordt… in ieder geval zijn we gealarmeerd en extra voorzichtig!

Cabo de Sao Vincente, het einde van de wereld

Voor anker bij Ponta da Sagres, het einde van de wereld

“Onde a terra se acaba eo mar começa”, daar waar het land eindigt en de zee begint, zoals de Portugese dichter Camöes het ooit mooi heeft verwoord. Dit was voor vele zeevaarders het einde van de wereld, het laatste stukje Portugese land dat ze zagen voor ze het ruime sop kozen…. En wij hebben dit meest zuidwestelijke puntje met eigen boot gerond! Wow! We zijn in de Algarve op eigen kiel!!!

De Kaap is met z’n 100 meter lengte en hoge klif van 60 meter goed zichtbaar bij helder weer. Kun je je voorstellen dat we vissers hun hengeltje zagen uitgooien vanaf deze klif?!! We hebben het anker uitgegooid op de 5 meter lijn in de baai Ponte da Sagres, voor de Praia Baleeira. Eerst naast de Dixbay, een vertrekkersboot uit Enkhuizen met Idris, Berendice en zoontje Finn. En later naast de Nostress, met Thea en Maarten, een stel dat we in de voorbereidingen meerdere malen hebben ontmoet. Daarnaast hebben we ze uitgezwaaid bij hun vertrek in mei uit Enkhuizen. Heel bijzonder om elkaar dan na ruim 4 maanden in de zuidelijke wateren weer te ontmoeten! Het vertrekkerswereldje is klein! We kennen elkaar allemaal.

Met de dinghy naar het strand

We liggen hier geweldig. Er staat een lekker windje en de boot ligt mooi achter z’n anker. ’s Nachts gaat de wind meestal ‘uit’ en schommelen we wat meer van links naar rechts. Maar je hoort ons niet klagen. We vinden het toch wel heel bijzonder om zittend onder een parasolletje op het strand, waar we met ons bij bootje heen gepeddeld zijn, naar ons bootje te kijken wat daar ligt te dobberen achter z’n anker. Voor ons letterlijk het einde van de wereld!

Vasco da Gama kijkt op ons neer

Vasco da Gama

We liggen heerlijk in de baai voor anker onder het toeziend oog van Vasco da Gama. Hij is geboren in Sines en ter ere daarvan staat er een standbeeld uitkijkend over de haven op de heuvel naast de kerk. Er zijn aan deze ankerplek geen kosten verbonden (we hebben ons netjes gemeld in de marina) en we mogen onze dinghy kosteloos in de marina leggen. Het is een klein stadje, beetje vergane glorie, veel huizen te koop of dichtgespijkerd en er is niet veel leven….

Gratis wi-fi in restaurant Sitio do Marinho (en biertjes voor 80 cent!)

Wi-fi tip van Blabber: je kunt internetten in het restaurant (biertje kost 80 cent!)  en bij de bibliotheek. Ze hebben daar zelfs 2 Nederlandse kranten!  In de marina waren ze op het moment dat wij er lagen bezig met het aanleggen van internet. Dus met een beetje geluk mag je hier straks ook gebruik van maken.

We kregen weer eens les vandaag

De nachtmerrie van elke zeiler… een lijn in de schroef!

Sines  – Voor de Portugese kust liggen veel vissers vlaggetjes/netjes en omdat we ze  helaas te vaak over het hoofd zien, besluiten we om niet ´s nachts door te varen. Ondanks deze voorzichtigheid gebeurd het dan toch bij het aanlopen van de haven … Terwijl we beiden op de uitkijk zitten, varen we over een wit vlaggetje heen! Vast!!!!  Motor  uit en op het zeil verder. Het vlaggetje zien we brutaal boven onze achterkant uitsteken. Ben springt op het platform en probeert het vlaggetje los te wringen, terwijl ik de boot richting de haven zeil. Er is geen beweging in te krijgen, het vlaggetje geeft niet mee … We moeten helaas op het zeil verder, want we zijn veels te bang dat de draad om onze schroef heen gedraaid zit.

Vlak voor de haven besluiten we toch nog 1X de motor te starten, omdat we voor het uitzetten geen vreemde geluiden o.i.d. hebben gehoord. Met een zucht van verlichting zien we zo het vlaggetje achter onze boot wegdrijven… pff, we kunnen in ieder geval de haven aanlopen op de motor en de zeilen laten zakken!  Er blijkt alleen nog een lijn achter de boot te drijven. Eenmaal in de baai, veilig voor anker trekt Ben zijn wetsuit aan en gaat gewapend met mes het water in om de overige restanten weg te snijden. Gelukkig was het niet al te veel lijn en zat het niet om de schroef gedraaid. We zijn hier mooi weggekomen en hebben de les ´Hoe te reageren bij een vlaggetje in je schroef´ ter harte genomen. We keken alleen wel even een andere kant op bij elke visser die met een bloedgang de haven in kwam zetten… bang dat ze op zoek waren naar die boot die hun net vernield had ….  Gauw de AIS uit!

Verjaardag voor anker in Cascais

Over de Taag richting Cascais

Ik kreeg vandaag voor het eerst ontbijt op bed! Dat is nog eens lekker wakker worden. Ben is daarna op de trein gestapt naar Belem om onze lifelines te halen en ik ben aan de slag gegaan met het updaten van de website. Door een slechte internet verbinding en omdat Lissabon ons ook opslokte hebben we de laatste tijd niet veel geschreven. Gelukkig heb ik nu een mooi adresje gevonden, waar ik onder het genot  van een heerlijke café piccolo de website kan updaten. Daarnaast heb ik ook de nodige gribfiles (weerkaarten) binnengehaald.

Ben kwam terug met de lifelines en … Pasteis de Belem als verrassing! Ben ik toch nog een beetje jarig. Het weer ziet er goed uit. Vandaag westen wind draaiend naar het noorden en morgen Noord / Noord oost. Prima wind om te zeilen naar het zuiden. Dus we houden ons aan het plan van gisteren en varen vandaag de Taag af naar Cascais. Via Skype nog wel even contact gehad met Maarten en Thea. Ze moeten uiteraard nog even acclimatiseren, de wind- en vaarroute bestuderen en de nodige boodschappen doen. Dus vandaag zullen we ze nog niet zien.

Hendrik de Zeevaarder vanaf de Taag

De tocht naar Cascais was tegen de wind in en de motor moest weer aan. Samen met twee andere (Duitse) zeilboten gingen we richting Cascais. De voetgangers brug was weer dicht, dit gaf ons mooi de tijd om alle fenders op te bergen. In Cascais lagen heel wat meer schepen dan gisteren voor anker. Wij hebben een plaatsje achteraan gezocht en de ankerwacht op Open CPN stand bye gezet.

Vanmorgen heb ik de nodige felicitaties via internet ontvangen, nu liggen we internetloos al dobberend achter ons anker, genietend van de rust en het uitzicht. Afgesloten van de buitenwereld… een bijzondere manier om mijn verjaardag te vieren. In de avond draaide de wind naar het noorden en liggen we iets meer onder de kust met de kont naar zee. Morgen vroeg gaat het anker op en varen richting het zuiden. De wind bepaald hoe ver.

Are you human?

Sorry mensen, we waren genoodzaakt een extra stap in de reacties op de website in te bouwen. De robots hebben onze website ook ontdekt… helaas. Als je een reactie achter laat krijg je nu de vraag “Are you human”? Het klinkt misschien een beetje gek en spamerig, maar we hopen op deze manier de spam reacties uit te bannen!

Nou valt ons wel op dat we de laatste tijd helemaal geen reacties meer krijgen. De oorzaak kan natuurlijk zijn dat we niet al te veel hebben geschreven… maar het kan ook te maken hebben met deze extra stap/vraag bij de reactie. Als dat het geval is horen we het graag. Dus laat maar horen de reacties… are you human?

Dagje treinen van Lisabon naar Cascais

Lisabon / Cascais –  We blijven nog een dagje liggen en pakken het treintje langs de kust met als eindbestemming Cascais. Onderweg stoppen we nog wel even in Belem om de heerlijke Pasteis de Belem te proeven.

Dit zijn een soort gebakjes met warme custard en bladerdeeg en als je wilt kaneel of poedersuiker. Er stonden rijen dik voor het pand en ik heb voor het eerst ook weer een rode parapluie –follow me- in de lucht gezien!

In Belem is veel te zien. Onder andere heb je het Hiëronymus klooster, waar naast de leden van de koninklijke familie o.a. de ontdekkingsreiziger Vasco de Gama ligt. Vasco de Gama heeft rond 1450 als eerste de route naar India langs de Afrikaanse kust ontdekt. Een belangrijke route voor specerijen. Hij ligt in een geweldig mooi klooster, zelfs de pilaren zijn ware beeldhouwwerken. Aan de waterkant van de Taag staat het Padrão dos Descobrimentos, een monument gebouwd ter ere van alle ontdekkingsreizigers uit de 15e en 16e eeuw die Portugal in huis heeft, of beter had… Het monument heeft de vorm van een schip en op de voorkant staan alle bekende ontdekkingsreizigers afgebeeld, met Hendrik de zeevaarder (die nooit gevaren heeft) voor op.

Ondertussen hebben we nog even geshopt bij een watersportwinkel, we hadden nieuwe lifelines nodig omdat de oude te kort zijn. Ben had een adresje gevonden, maar de beste man was door calamiteiten weg geroepen en we konden helaas niet geholpen worden. We hebben wel alle maten door gegeven en morgenochtend 10 uur liggen ze klaar.

Nog meer vertrekkers in Cascais
Daarna weer verder op de trein richting Cascais. De trein loopt helemaal langs de kust, 12 haltes verder stapte we uit. Cascais is een voormalig vissersdorpje dat is uitgegroeid in een mondaine badplaats, met gezellige straatjes, winkeltjes en terrasjes. En op een van die terrasjes zaten Quido en Gerdie van de Impact! Zij lagen hier in de baai voor anker, samen met de bemanning van de Zeemuis en wij besloten ter plekke dat we dat morgen ook gaan doen! Je ligt hier heel mooi voor anker als je niet al te veel swell (deining) hebt. Dus morgen varen we naar Cascais. Van hieruit kun je mooi ’s morgens vroeg richting het zuiden vertrekken. Vanuit Lissabon moet je toch wachten op hoog water (en dat valt nu later) en is het toch gauw 10 mijl varen voor je buiten op zee bent. We hebben samen met de Impact bemanning een biertje gedronken op het terras (zie foto op de site van de Impact). Helaas begon het te regenen, trok de lucht dicht en konden we van de terugweg met de trein niet veel meer zien. Eenmaal in de haven begon het nog harder te regenen en besloten we aan boord te blijven. Maarten en Thea van de Nostress zijn weer terug in Lissabon, maar het is ons nog niet gelukt contact te leggen. Morgen proberen we het weer.

Brasil meets Portugal

Brasil meets Portugal

We hebben een gratis concert bijgewoond van Ney Matogrosso, een excentrieke Braziliaan (uit 1941). We weten nog niet wat we er van moeten vinden. Hij is een echte showman en naast zingen erg druk met pozes en zich zelf laten zien.

Op youtube stond een filmpje van het concert en op youtube zijn nog veel meer filmpjes van hem te vinden.

Wat vinden jullie van deze performance???

 

Bezemwagen

In de Alcantara marina bleek nog een Nederlandse boot te liggen, met een windpilot. Aangezien wij deze nog moeten installeren ging Ben even een kijkje nemen. Eenmaal bij de boot bleek het de Tara van Jacomiene en Roel. Ik heb in het voorjaar samen met hun de RYA First Aid cursus gedaan en sinds die tijd vooral gemaild! We werden meteen aan boord uitgenodigd en hebben de nodige verhalen uitgewisseld.

Zij hebben iets meer de tijd om te genieten van al het moois dat Portugal te bieden heeft, omdat ze hebben gekozen voor een route langs Zuid-Amerika. De Atlantische oversteek is daardoor wat later en in de tussentijd hebben ze meer tijd voor Portugal en pakken ze Gambia ook nog mee. Wij zijn jaloers op de hoeveelheid tijd. Wij voelen vanaf het begin een soort druk … ‘we kunnen niet te lang blijven liggen, we moeten verder’. We willen graag de Algarve, Marokko en de Canarische eilanden ook nog bezoeken en in december hebben we onze eerste echte deadline: de Atlantische oversteek. In de Kaap Verden komt een vriend van ons die als opstapper mee gaat naar de overkant van het grote water en deze mogen we niet missen!

Daarnaast wordt het gevoel van ‘druk’ ook nog eens gevoed door een soort ´zijn we niet te laat?´… Een grote groep Nederlandse vertrekkers, die eerder zijn vertrokken uit Nederland, varen voor ons uit. Elke keer als we denken dichterbij te komen, gaan zij er net weer vandoor…  Ze liggen inmiddels in de Algarve. Net als de Harmattan, die heeft vandaag ook koers gezet richting de Algarve. Hij gaat in 1 keer door. Wij zijn nog helemaal niet klaar met Lisabon en willen graag ook nog meer van de omgeving zien… Hebben we hier nog wel tijd voor? Of zijn we inderdaad aan de late kant….?

Ach we leggen ons er maar bij neer, we zijn gewoon de hekkensluiters, de man met de rode lantaarn, kortom de bezemwagen van de Nederlandse vloot vertrekkers…  er moet toch iemand de laatste zijn. Ondertussen genieten we nog even van al het moois!