Bequia, Islands of clouds…

Port Elisabeth, Bequia – We hebben vandaag heerlijk gezeild van Canouan naar Bequia. Het was een route van ongeveer 25 mijl zo scherp mogelijk aan de wind zeilen, met het grootzeil en de genua op. Omdat we tussen de eilanden doorvaren, hebben we het bijbootje uit voorzorg weer op het dek vast gesjort en dat was maar goed ook met deze wind en golven. Helaas konden we de haven van Port Elizabeth door de scherpe wind niet direct aanlopen en moest rond 17.00 uur de motor aan, zodat we nog voor donker de haven konden binnen lopen.

We liggen nu achter ons anker in Port Elisabeth, in de geweldige mooie en beschutte Admiralty Bay. Omdat we tegen het donker aankwamen hebben we netjes aan de rechterkant een plaatsje achteraan opgezocht. Morgen gaan we wel naar een andere ankerplek verplaatsen. Helaas waren we net te laat voor het Nederlands Caribisch netje op 8101.

Ok, we kunnen het niet laten… een paar weetjes over Bequia. Om te beginnen spreek je het uit als Bekweee. Het is een piepklein eilandje van 18 km2 tussen Sint Vincent, Union Island en Mustique in. De naam komt uit de oude Arawak taal (eerste bewoners) en betekent “island of the clouds”.  Huh? We hopen niet dat dat klopt, want we houden wel van het zonnetje! En het eiland heeft zo´n 5000 inwoners met naast de hoofdstad Port Elisabeth een paar kleine plaatsjes zoals Spring, Friendship Bay en Paget Farm.

Op weg naar Canouan

We zijn te laat vertrokken. Moesten eerst nog even snorkelen en met het bijbootje rondvaren. Dus we besluiten in de baai voor Canouan voor het Tamarinde hotel met een prachtig wit zandstrand en allemaal mooie houten huisjes aan het strand voor anker te gaan. Bij het hotel hebben ze internet, beveiligd, dus we moeten er ‘helaas’ een biertje gaan drinken bij de strandtent met uitzicht op de dobberende Blabber.

De man achter de bar, Peter, heeft ook op Mustique gewerkt en vertelt bevlogen over  Mick Jagger, Tommy Hilfiger en Shania Twain die hij op het eiland heeft ontmoet. We wilden dit eiland graag aandoen. Maar het is tegen de wind in, je ligt er vrij open, men vertelt dat je er niet veel kunt zien omdat de huizen van beroemde mensen ver achter een hek weggestopt zijn en je betaalt ook nog eens voor 200 EC voor minimaal 3 dagen achter een mooring. Daarnaast kun je er niet uitklaren, dus je moet weer terug zeilen naar Bequia of Sint Vincent om uit te klaren. Reden genoeg om verder te varen… alhoewel Basil´s Bar ons wel trok, misschien op de terugweg met de wind in de rug!

Birthday i.p.v. bottledate

In de strandtent drinken we het lokale biertje Hairoun, uit St. Vincent. Op het flesje spreken ze niet van een bottle datum, maar Birthday date! Zo grappig. Misschien een idee voor Heineken?

Ashton op Union Island in beelden… soms heb je geen woorden nodig…

Kunt u mij de weg naar de bar vertellen?

Vandaag gaan we een lekker dagje limen, de plaatselijke term voor luieren en niks doen. Helaas moeten we in de loop van de middag wel de boot verkassen i.v.m. de moorings. De Waltzing Mathilda is vanmorgen verder gegaan richting de Tobago Cays dus wij nemen hun oude plekje in.

Eigenlijk wilde we een sundowner gaan halen op Happy Island. Dit is een piepklein zelfgebouwd eilandje van conche schelpen voor het rif. Janti had eerst een bar in Ashton, maar kreeg niet genoeg klanten. Tevens was hij altijd bezig met het opruimen van oude conche schelpen, die voor oud vuil op het strand werden achter gelaten nadat de inhoud tot maaltijd had gediend. Nu sloeg hij twee vliegen in een klap: hij bouwde een bar op de oude schelpen (rotzooi opgeruimd) en hij krijgt nu wel genoeg klanten. Als je daar niet ‘happy’ van wordt!

Bergen oude conche schelpen… bij ons liggen ze in een souvenierwinkel!

Helaas is het ons niet gelukt er zelf een kijkje te nemen. Het waait te hard en is het te onrustig in de baai. Er varen nog steeds schepen binnen op zoek naar een plekje. Sinds de Grenadines komen we veel huurschepen tegen. Menig (vaak Franse) catamaran plempt zo zijn schip recht voor onze boot of boven ons anker. En daar waait het nu net even te hard voor, we willen vannacht wel rustig kunnen slapen!

Op het moment dat ik dit schrijf komt er een enorme tweemaster op een paar meter achter ons liggen.

hier hebben we niets aan toe te voegen!

Na een heerlijk zeiltochtje van wel een heel uur, liggen we in Clifton Bay, Union Island. Union Island is ook onderdeel van Sint Vincent & de Grenadines. Het is druk in de baai en een plekje vinden is dan ook niet makkelijk. Wij parkeren de boot achter het rif bij een grote gele catamaran die tevens bar is. Onder water blijken wel wat moorings te liggen van een lokale, maar we mogen blijven liggen. Achter het rif lig je geweldig. Je hebt een grandioos uitzicht, de kite surfers zoeven voorbij en je hebt geen last van de golven. We liggen lekker rustig.

Inklaren doen we bij het vliegveld en daar geeft de douane beambte ons een veeg uit de pan (de eerste die we meemaken). We hadden ons meteen moeten melden bij de douane en mochten niet eerst twee dagen voor anker liggen in PSV. Nou hadden we dit netjes gevraagd bij het uitklaren in Hillsborough. Maar daar doen ze kennelijk niet zo moeilijk. En het misverstand zit in PSV. Dit is onderdeel van Sint Vincent en de Grenadines en niet Grenada, zoals wij dachten! Wisten wij veel. Hij zoekt zijn boekjes met regels er op na, maar gelukkig komen we er met een represaille af.

Union Island heeft net als alle andere kleine eilandjes hier in de omgeving een eigen landingsbaan voor kleine vliegtuigen. Deze ligt vlak naast de baai waar wij liggen en wij hebben een prachtig uitzicht op de vliegtuigjes die komen en gaan. De vliegtuigjes zijn klein en vervoeren maximaal 12 personen. Ze hebben wel grotere vliegtuigen gehad, maar die gingen te snel voor de landingsbaan. Een paar maanden geleden is de laatste nog gecrashed. De restanten staan aan het einde van de landingsbaan! Gelukkig kan de pilot het nog navertellen en zijn geen slachtoffers gevallen.

Ideetje voor Nederland?

Het stadje is bijzonder kleurrijk en de mensen zijn heel vriendelijk. Ze zeggen je allemaal gedag en zijn altijd in voor een praatje. Op het pleintje staan allemaal hele kleurrijke groente- en fruitstalletjes. Hun waren liggen opgestapeld in het stalletje, maar er hangt ook van alles aan touwtjes er voor. Zo mooi om te zien. Show what you got, waarom doen ze het niet op deze manier in Nederland, de markt zou er een stuk vrolijker uit zien!

’s Avonds blijft het behoorlijk waaien, wat er voor zorgt dat ik ’s nachts regelmatig mijn bedje uit ga om te kijken of we nog steeds goed liggen. De volgende morgen blijkt het uitzicht rondom gelukkig nog steeds hetzelfde! Ons Rocna anker houdt goed, een hele geruststelling.