Blabber staat in het zeilblad Zeilen met een artikel!

Zeilblad zeilen artikel

Yessss, we staan in het oktobernummer van het zeilblad Zeilen! Trots!

Jihaaa, we staan in het oktobernummer van het zeilblad Zeilen met het verhaal over onze tocht van Panama naar de Cayman Islands. Een tocht in vijf etappes, van maar liefst 780 mijl naar het Noorden. Ons nieuwe voorzeil kwam goed van pas en de tocht van het Colombiaanse eilandje Providencia naar de Kaaiman eilanden was een van onze mooiste zeiltochten. Man wat gingen we hard! Natuurlijk staan er nog veel meer verhalen en foto’s van deze tocht op onze website, maar hieronder alvast een paar linkjes naar filmpjes:

  • Bastimentos is een klein eco-eilandje in Bocas del Toro en bekend van de mega-kleine rode kikker met groot geluid.
  • Ook zo gek op bananen? Wij zijn op het vaste land bij Bocas del Toro op een Chiquita bananenplantage geweest.
  • Jaaaaa, we hebben ze al vaker geplaatst, maar dolfijnen blijven leuk om naar te kijken! Deze kwamen we tegen op weg naar San Andres.
  • Ok, niet echt het meest snelle vervoer, maar een super slow golfkarretje is wel het ideale vervoer om het Colombiaanse eilandje San Andres te verkennen.
  • Bij de schoenmaker op San Andres laten we onze schoenen maken. Ze hebben zo’n goed opbergsysteem in de smalle pijpenla, dat we onze schoenen bijna niet meer terug kunnen vinden. “Ehhhh, wat voor kleur hebben ze?”
  • Het eilandje Rocky Cay voor de kust van San Andres kunnen we alleen te voet, door het water bereiken… En dan kom je natuurlijk nog meer Colombianen tegen!

We zijn enorm trots op het artikel! Mocht je het willen lezen. Het oktober nummer ligt nu in de winkel en ons artikel “Noordwaards in de Carieb” begint op bladzijde 106. Veel leesplezier!

Opruimen! Een Marie Kondootje op de boot

Apotheek aan boord

Onze uitgebreide DIY apotheek aan boord is niet meer nodig

De opruimwoede is losgebarsten aan boord van Blabber. We zijn flink aan het ontspullen. Voorlopig blijven we op de boot wonen en hebben zwaar behoefte aan ruimte! Omdat de winkels niet altijd om de hoek zaten in de Caribbean en het lastig was om zelfs bepaalde spullen te vinden, hebben we door de jaren heen veel verzameld. Van stukken hout, snoeren, kabels, electriciteitsdraden, plastic buizen, kabelgootjes, slangen, oude lijnen, poetsdoeken, CD’s (wie gebruikt ze nog?), krabbertjes voor de onderkant van de boot, noodvuurwerk dat over datum is, (nood)verstaging tot niet gebruikte BBQ roosters. Hoppakee, het gaat nu allemaal van boord. We lopen meteen de data op oude voedselblikken na. En er kan nog veel meer van boord, zoals de wieltjes voor de dinghy, de vele reserve-onderdelen, cruising guides, navigatiekaarten, plattegronden, reisgidsen, haven gidsen, noem maar op. We sorteren, schuiven, gooien weg, brengen spullen naar de kringloop. Kastjes worden opnieuw ingedeeld, spullen die mogen blijven krijgen een nieuwe plek en we vinden zelfs spullen terug! Het geeft lucht”, haha, hoe toepasselijk, laat dat nou de slogan van Lelystad zijn!

Waterfles

Onze waterdrager, na vijf jaar trouwe dient gaat hij van boord

De spullen vertellen een verhaal
Terwijl we systematisch alle ruimtes van de boot nalopen, vertellen de spullen nog een keer het verhaal van onze reis. Weet je nog? Die plastic flessen, die we op de Canarische eilanden vlak voor onze Atlantische oversteek kochten? Ze waren bedoeld als extra water, in geval van nood. Uiteindelijk hebben we ze na de oversteek vijf jaar lang gebruikt om water mee te halen. Ze waren zo lekker handzaam en bezorgden ons geen rugpijn tijdens het tillen. Nu zenden we ze naar de flessenhemel. Of het het zwaar verroeste kapmes dat we in Suriname kochten om kokosnoten mee open te splijten. Een mes dat gewoon op de onderste schappen van een supermarkt op ‘kindvriendelijke hoogte’ lag. Aan het einde van de reis waren we volleerde kokosnotensplijters! En dan al die verschillende boodschappentassen, eentje van de Leaderprice en nog eentje van de Vreugdenhill in Curacao… Stuk voor stuk vertellen ze waar we geweest zijn en waar we flink voorraden hebben ingeslagen.

Kuna yala vlag bartering

We ruilen een duikbril tegen de vlag van de Kuna Yala in de San Blas eilanden

Gastenvlaggen
En wat dachten jullie van alle vlaggen? De gele inklaarvlag die we pas vanaf Colombia echt zijn gaan gebruiken. De driekleur van Nederland. Ik denk dat we in vijf jaar tijd, vijf vlaggen hebben versleten. Dat valt eigenlijk best wel mee, als je bedenkt dat ze 24 uur in de brandende zon stonden te wapperen. De oude hadden we bewaard om nieuwe gastenvlaggetjes mee te maken. Nu kunnen ze allemaal overboord. En dan alle gastenvlaggetjes. We hebben een vlaggenboekje aan boord waar we voor de reis al in weg zaten te dromen. Onze favoriete vlag was toen van Guam, vanwege het palmbomen eilandje. Maar dat land hebben we helaas niet gehaald. Het ligt in de Pacific. Maar we hebben wel de ‘We did it’-vlag van Suriname, die we na 16 dagen op de Atlantische oceaan mochten hijsen. Of de ‘doel gehaald’-vlag met de Quill (vulkaan) van Statia. Hij zat al vanaf het begin van de reis in ons vlaggendoosje. Na .. Dagen bereikte we Statia, het eiland waar mijn ouders wonen. En het bleef niet alleen bij een kopje koffie. Champagne! En dan de zelf gefröbelde vlag van Venezuela met een klein foutje… Ons vlaggenboekje was een beetje gedateerd. Er stond nog een vlag met 7 sterren in, maar de tijd heeft ons ingehaald en Venezuela heeft tegenwoordig 8 sterren. Chavez heeft er in 2006 een sterretje aan toegevoegd en die had ons boekje even gemist. Ach geen mens die dat ziet zo hoog in de mast. De zelfgemaakte vlag van Panama draagt sporen van een zeer lange ligtijd. En de meest bijzondere vlag tijdens onze reis was toch wel die van de Kuna Yala indianen in de San Blas eilanden. Geruild tegen een duikbril op het eilandje Los Piños. Bijzonder, omdat ze daar de vlag niet mogen verkopen, ruilen of weggeven. Heel sneaky, achteraf in een donker winkeltje kreeg Ben de vlag die hij meteen onder zijn t-shirt moest verstoppen, zodat niemand hem kon zien.

Kruiwagen spullen

Daar gaat weer een kruiwagen vol overbodige spullen…

Niet gebruikte spullen gaan van boord
En dan hebben we het niet over alle veiligheidsmiddelen zoals het reddingsvlot en de epirb, of het noodvuurwerk dat nu over datum is. Nee ook niet over de medicijnen doos met daarin zelfs een nietmachine voor diepe wonden. We hebben voornamelijk paracetamol, jodium en pleisters gebruikt. Zonde dat de meeste medicijnen nu over datum zijn, maar het is een zegen dat we ze niet hebben hoeven gebruiken. We leveren ze in bij de apotheek. Nee we hebben het hier vooral over de hangmat (te warm in de zon), een XL plantenspuit (waarmee we zuinig met water wilden douchen op het achterdek), een luchtbed, groentenetje (slingerde altijd tegen ons hoofd aan) en natuurlijk de Cobb. De laatste hebben we in het begin nog wel eens gebruikt. Maar we kochten vanwege de lange warme ritten naar de supermarkt steeds minder vlees en het schoonmaken van de Cobb vroeg veel te veel schaars water. We pakten liever een koekepannetje en de Cobb bleef steeds vaker in de tas. Uiteindelijk zat de rits vastgeroest …

Einde zomerseizoen
Tenslotte wordt het ook tijd om afscheid te nemen van onze zomerkleding. Na vijf jaar komt er een einde aan altijd zomer. Onze korte broek, hemdjes en slippers gaan van boord om ruimte te maken voor dikke truien, wollen sokken, thermo onderkleding en een winterjas… Snappen jullie nu waarom we meer ruimte nodig hebben 🙂 Zakken vol spullen sjouwen we van boord. Het geeft lucht. Het voelt zelfs een beetje als lente! Langzaam krijgen we grip op ons nieuwe leven. Een opgeruimde boot, betekent een opgeruimde geest. Een goede start voor een nieuw begin.

Boxed! Blabber heeft weer een vaste ligplaats!

Spinneweb

Het web omsluit ons stap voor stap…

We zijn neergestreken en nog maar één stap verwijderd van volledige integratie. De eerste stap was een auto. Op de voet gevolgd door een sleutelbos. Om mijn pols vormt zich langzaam een witte band op de plek waar ik sinds kort een horloge draag. En de recentste ontwikkeling is een vaste ligplaats in de haven. Tijdens de reis lagen we voornamelijk voor anker en legden de boot alleen in een haven als we naar Nederland vlogen. En nu liggen we weer keurig op een rij, naast elkaar, aan vier lijnen, tussen twee palen, met stootwillen tussen de buren en onze boot. Bizar! Een voor een zetten we stappen in omgekeerde richting. Vijf jaar geleden lieten we los, nu bouwen we weer op in kleine stapjes. Maar met deze stap komt er wel een einde aan ons nomade leven en het ‘vrije’ ankeren. We wisten dat het zou gebeuren, maar het is best heftig. Pfff. De nèt geplukte bramen, die we als welkomsgeschenk van onze nieuwe buurmeisjes krijgen, maken er bijna een zoete herinnering van.

Als we ’s avonds in de kuip een beetje wezenloos voor ons uitstaren en de rij boten achter ons zien liggen, dringt het pas goed tot ons door… “We … hebben … een … vaste… ligplaats!” Het voelt zo onwerkelijk. Hiervoor moesten we een drempel over, want we geven een stukje vrijheid op. Er komt nu definitief een einde aan ons nomade leventje en de reis. Maar we krijgen er ook iets voor terug. Een vaste plek geeft rust. We hebben geen zorgen meer om de boot of het weer als we de wal op gaan. Daarnaast hebben we in de haven van Lelystad een douche met vloerverwarming (jaja als we het doen…), een wasmachine, droger, een plek om te strijken, gratis fietsen en we kunnen onze afval makkelijk kwijt. Op onze ligplaats ontvangen we wifi, voor de deur ligt een slang met toegang tot onbeperkt drinkwater en we hebben voor het eerst sinds vijf jaar weer walstroom. En dat betekent ’s morgens een kopje Senseo! Gemak voor een stukje vrijheid. Een goede deal.

Is er veel veranderd in Nederland?

Dogwash

Een hondenwasmachine!

Zo op het eerste oog niet. In ieder geval geen grote dingen. Maar als we iets beter kijken, blijkt er toch wel wat veranderd… Even een korte opsomming van de kleine dingen die ons zijn opgevallen na terugkomst… Om te beginnen het verkeer. De snelweg van Amsterdam naar Apeldoorn is weer eens behoorlijk veranderd en volgens ons verouderde navigatiesysteem rijden we dwars door het weiland. Qua rijden zijn we er trouwens helemaal even uit. Er zit met 30, 50, 70, 80, 90, 120 en zelfs 130 meer variatie in en waar we vroeger veel intuïtiever reden, moeten we nu een oog reserveren voor de snelheidsbordjes langs de kant van de weg. Op het treinstation is geen loket meer en als ik een fout maak terwijl ik een kaartje bij de automaat koop, krijg ik door 1 telefoontje naar de klantenservice en het noemen van het nummer op mijn kaartje het geld teruggestort op mijn bankrekening, als blijkt dat ik de volgende dag idd het kaartje niet gebruikt heb (wow!). We ontdekken een nieuw fietsenrek. Het ziet er uit als een soort carroussel waarin de fietsen verticaal i.p.v. horizontaal worden geparkeerd. Iedereen lijkt tegenwoordig op een e-bike te rijden en Scooters zijn the next big thing. En wat hebben we inmiddels een enorme hoeveelheid wandel- en fietsroutes in Nederland. Op elk kruispunt staat wel een bord met de naam van de route, knooppunten en uitleg.

Plastic inzamelen in nederland

De nieuwe manier van plastic verzamelen & ophalen

Is Nederland ‘groener’?

Mwoah, geen idee, maar er zijn in ieder geval meer windmolens, we zien veel meer zonnepanelen op de daken van woningen en in de winkel krijgen we geen plastic zakjes meer. Daarnaast wordt in de verschillende huishoudens plastic fanatiek verzameld en hangt het tegenwoordig klaar om op te halen in een grote plastic zak aan een soort van haakje van een lantaarnpaal. Telt de elektrische auto Tesla ook mee in dit rijtje? We zien er veel. Heel veel. Of kijken we ‘gekleurd’ omdat we het zo’n een mooie auto vinden? O ja, en we zien zelfs een recyclebak voor luiers!

Bibliotheek apeldoorn

Lezen afwisselen met spelen in de bieb van Apeldoorn

Een uitstapje naar de moderne bibliotheek

Ik heb nog steeds een grote liefde voor bibliotheken en kan mijn nieuwsgierigheid bij terugkomst niet bedwingen. “Maar de bibliotheek is met al die e-boeken toch een uitgestorven concept?” hoor ik je denken. Ja, in sommige plaatsen wel, maar de nieuwe bibliotheek staat op. Het zijn geen saaie ruimtes meer met alleen maar kasten vol boeken. De eerste belevingsconcepten met een hoog fun gehalte doen hun intrede. De vernieuwde bibliotheken zijn nu ontmoetingscentra en kennis delen, op welke manier dan ook, staat centraal. Boeken worden gepresenteerd zoals ze dat in een retailwinkel zouden doen, wifi is gratis, er zijn natuurlijk veel studeerplekken met oplaadpunten voor smartphones en laptops, kinderen kunnen er ook spelen en ze hebben naast bijvoorbeeld ‘Freek Vonk-bijeenkomsten’ zelfs een 3D-printer laboratorium. In de bieb van Apeldoorn spot ik de Boekenbuis, een heuse glijbaan van de eerste verdieping naar de kelder, waar de speeltuin voor kinderen verder gaat. Maar het ultieme voorbeeld staat wat mij betreft in Oslo: de Deichmanske bibliotek Tøyen 

Kortom, er valt nog genoeg te ontdekken in Nederland en wij hebben alvast de Rozet bieb in Arnhem, de openbare bibliotheek Eemhuis in Amersfoort en de glazen Boekenberg in Spijkenisse aan onze ‘nog te bezoeken bucketlist’ toegevoegd.

Vlog academy hema

Vloggen met de HEMA

Verder nog iets veranderd in Nederland?

Nou, we kunnen er nog wel een paar noemen. Zoals het feit dat Whats app wordt ingezet bij buurtpreventie, zoals op de borden in de buurt staat vermeld. Of het nieuwe hippe drankje Radler. Iedereen lijkt het wel te drinken. Met een ‘gewoon’ biertje horen we er niet meer bij.

Febo buzzer

Een buzzer terwijl je wacht op een patatje met mayo!

En bij de Febo krijgen we zelfs een buzzer als we een patatje met mayo bestellen en er even op moeten wachten. Foodhallen zijn de nieuwe outlets. Als ik bij de servicebalie in een willekeurige supermarkt iets wil vragen, word ik onverwachts getrakteerd op een hele horde enge foto’s met ziektes op de sigarettenpakjes… Jikes! Gaan ze dat straks ook doen op alle ongezonde frisdranken en etenswaren? Dat wordt een gezellige boel in de supermarkt!

Karwei wasmachines

Wassen terwijl je inkopen doet bij Karwei

De was kun je doen bij Karwei. Er bestaat zoiets als een Dogwash. De webshops van toen (lees van voor ons vertrek) zoals Coolblue en Fonq hebben nu ook fysieke winkels en adverteren in bushokjes. In de Lidl worden voorbereidingen getroffen om te betalen met irisscan. Broodjes worden praktisch in elke winkel ter plekke gebakken en winkelstraten leven door middel van beleving weer op (hé werk!). Grolsh vertelt verhalen op het bierglas. Een lingeriewinkel gebruikt Instagram posts als reclame in de winkel. O ja, en de TV is nog steeds boring en rete-irritant met al die reclames. Jongeren kijken totaal geen TV meer. Als ze een avondje oppassen, laten ze de afstandsbediening voor wat het is en willen ze vooral de wifi code weten. Vloggers zijn hot, de HEMA heeft zelfs een vlogacademie in de winkel en YouTube is King. Daarnaast is Netflix een goede vervanger van de gewone tv zenders en kun je zelfs lekker binge-watchen. Van die dingen dus. Maar dat wisten jullie natuurlijk allemaal al…

Zijn we nog iets vergeten? Laat maar horen, we staan open voor nieuwe ontdekkingen in Nederland!

En? Hoe is het om terug te zijn in Nederland? En wat is jullie plan?

Enkhuizen ankeren

Mooi Hollands tafereeltje: voor anker in het kommetje van Enkhuizen

Een van de meest gestelde vragen sinds we terug zijn in Nederland. Eerlijk, het is vooral wennen en we weten nog niet wat het ‘grotere’ plan is. Nee, dit wordt geen klaagzang over het weer. Wij zijn gewoon Caribische watjes en niets meer gewend. Ons bloed is dunner en daardoor hebben we het sneller koud. Met de rillingen op onze rug kijken we naar de vele Nederlanders die in het (ijskoude) IJsselmeer springen. Brrrr. Genieten van de ‘Hollandse zomer’ zit er voor ons voorlopig nog niet in. Nee, het betreft een ander gevoel. We zijn geland, maar toch ook weer niet. We leven een beetje tussen twee werelden in.

Stuck in the middle

Ons oude leventje in de Caribbean hebben we achter ons gelaten. De invulling van ons nieuwe leven is nog onduidelijk. We zijn doelloos. Onze dromen zijn uitgekomen en de bucketlist is leeg. De automatische piloot lonkt en ik moet me verzetten tegen een soort van ‘been there, done that’ gevoel. Torretjes in de pasta (ja zelfs torretjes!!) zuigen me terug naar de herinneringen en ik besef des te meer dat we in ons nieuwe leven worden gedwongen verder te kijken dan alleen maar het nu. We moeten kijken naar de toekomst. Jikes, dat klinkt eng na vijf jaar leven in het nu. Hoe gaan we ons leven inrichten? Willen we terug naar ons oude leven? Waar gaan we wonen en werken? Stukje bij beetje worden de contouren duidelijk en met de komst van een auto is de eerste stap naar integratie en mobiliteit genomen. De rest heeft gewoon tijd nodig.

Beetje zwerven

Ondertussen hebben we nog geen vaste ligplaats en zwerven van een ligplaats bij vrienden voor de deur naar ankerplaatsen rond het IJsselmeer. We trotseren de groene muggen, Fonteinkruid (waterplanten) en code rood. We zetten min of meer ons Caribische nomade leventje op het IJsselmeer voort. We varen met de dinghy naar de kant, doen onze boodschappen te voet en gaan op zoek naar een goede wifi plek. Onderweg kopen we eten en genieten van een lunch aan de waterkant! En soms, als we ergens voor anker liggen, komt een bekende boot langsvaren en genieten we van de onverwachtse ontmoetingen. We hebben zelfs een BBQ met de Dixbay en White Witch op onze favoriete ankerplek gehouden, het kommetje van het Buitenmuseum in Enkhuizen. Zo mooi om te zien hoe we ook hier onverwachts met meerdere boten bij elkaar komen. Iedereen neemt wat te eten en drinken mee, samen vormt dat een heerlijke maaltijd, doorspekt met leuke verhalen en anekdotes.

Haring

Hij is er weer… De Nieuwe Haring!

Terug naar de vraag hoe is het om terug te zijn in Nederland?

Vreemd dus. En onwerkelijk. De setting klopt nog niet helemaal in ons hoofd. Maar voor de dagelijkse gang van zaken best lekker. En dan praten we vooral over het gemak van alles bij de hand hebben. We hoeven niet meer te hamsteren. Reparatielijsjes zijn overbodig. En we kunnen weer ‘gewoon’ dagelijks boodschappen doen. Vanwege de prijzen al een groot feest, maar ook het assortiment. Jubel jubel, nu gaan we los… de groente-afdeling, de verschillende soorten kruiden, of gewoon zoiets als Zaanse mosterd, speculaas, rookworst, drop, nieuwe haring, augurken en ontbijtkoek. Ahhhhh, wat lekker allemaal.We zien zelfs een nieuwe rollator te koop bij de Aldi! Niet dat we die nodig hebben, onze benen zijn na al het gewandel in uitstekende conditie. En bij een bruin brood van 75 cent kan ik een glimlach niet onderdrukken. Vijf-en-zeventig cent!! Hoe is het mogelijk? En nog lekker brood ook. In Amerika lagen de prijzen tussen vier en zes dollar en dan was het een smakeloos zoet en lang houdbaar brood. Ohhh en als we toch bezig zijn met boodschappen. Wat dacht je van de zuivelafdeling? Oude kaas, smeerkaas, komijnekaas, kruidnagelkaas, melk, karnemelk, dikke griekse yoghurt. Het water loopt ons in de mond! Zoveel keuzes! Over de prijs nog maar te zwijgen. In Amerika betaalden we tussen de 4 to 5 dollar voor yoghurt. Hier scoren we al een emmertje voor 1,50! In Apeldoorn is zelfs een grote Turkse supermarkt gekomen met een fruitafdeling om van te watertanden. Snoeptomaatjes (kilo voor 1,50), mango’s voor 50 cent! Dat is zelfs goedkoper dan in de Caribbean! Hoe is het mogelijk. Tralala, hier worden we wel blij van. Sorry, we gingen even los. Qua boodschappen zijn we al aardig ‘geland’.

Een Sancerre date in Vinkeveen

In het kader van Nederland en vriendschappen (her)ontdekken maken we afspraken. Geen grootse dingen, gewoon quality-time en lekker bijpraten. Als eerste een Sancerre-date, bij Norma in Vinkeveen. Norma is een zeilvriendin die we voor het laatst hebben gezien in Curacao. Ze lag daar met haar bootje voor ons geankerd op het Spaanse Water. Zij is alweer een paar jaar terug in Nederland, een B&B begonnen en wij zijn uitgenodigd in haar ‘Fischermans Home’ vlakbij de Vinkeveense Plassen. Met Norma kletsen we heerlijk bij, herbeleven we de mooie momenten op Curacao en door haar ontdekken we ook nog heel nieuw fiets- en voor kleine motorbootjes- vaargebied.

Vinkeveense plassen hollandMet een motorbootje varen op de Vinkeveense Plassen

Het is machtig mooi weer. Een betere dag om de Vinkeveense Plassen per boot te ontdekken is er niet. En zo belanden we al varend tussen de vele legakkers in de natte wereld van baggerbeugels en turf steken. In de Middeleeuwen werd hout schaars en vond men in turf de nieuwe brandstof voor oven en/of kachel. Het turf werd gestoken vanaf bootjes (baggerbeugel) en werd daarna op een legakker te drogen gelegd. De meeste plekken in Nederland zijn na het verdwijnen van turfwinning dichtgestort, maar in Vinkeveen wilde ze de plassen behouden voor recreatie. Een goede keuze, hierdoor is er een groot recreatiegebied ontstaan met nog steeds legakkers en een paar zandeilanden, waar wij heerlijk tussendoor ploffen. We vergapen ons aan de optrekjes die mensen hebben gecreëerd op de vele legakkers, die onlangs zijn geveild aan particulieren.

Vinkeveense plassen patatboot

Een patatboot!

Op de zandeilanden mag je (gratis) kamperen. Er zijn toilet faciliteiten en als je geluk hebt ligt de patatboot voor de deur!

Vinkeveense plassen holland

Rustmomentje

Duiken op de Vinkeveense Plassen

Op eiland 4 kun je zelfs duiken. Wij hadden er nog niet eerder van gehoord, maar het blijkt een van de beste duikspots in Nederland te zijn vanwege het heldere water en het is er wel 50 meter diep. Dit enorme gat is ook eerst ontstaan door turfwinning, maar vooral zo diep geworden door zandwinning voor de ondergrond van de Bijlmermeer en de aanleg van de A2. Nu liggen er op de bodem een baggerschuit, kotter, speeltoestellen en natuurlijk een bus om te bewonderen en met een beetje geluk kom je er een baars, snoek of witvis tegen. Tja, je moet wat doen om het Nederlandse water interessant te maken, het is nou eenmaal geen Caribbean met duizende gekleurde tropische visjes.

App VaarWater

En natuurlijk is er ook een app voor dit gebied! De VaarWater app, met informatie over vaarroutes, regels, locaties en voorzieningen in de omgeving Amsterdam, de Ronde Venen en de Gooi- en Vechtstreek.

Vinkeveense plassen turf

Bakkerij Out

Op de fiets naar Ouderkerk aan de Amstel

En als we dan toch Nederland aan het herontdekken zijn, pakken we meteen een dagje de fiets. Bij Nederland hoort een fiets, toch? O ja en polders! Over de Winkeldijk fietsen we dwars door de polders langs het riviertje De Winkel en later de Waver naar Ouderkerk aan de Amstel, een klein dorpje aan de De Amstel in Noord Holland. Bekend van Bakkerij Out, die als specialiteit Ouderkerker Turfjes verkoopt. En zo zijn we weer terug bij de turf in dit verhaal. De cirkel is rond.