Het zeehart, my lucky charm!

Terug naar de drijfzaden. Ze worden ergens langs de Caribische kust boven het water gedropt en drijven mee op de golfstroom richting een plek waar ze kunnen ontkiemen tot nieuw leven. Ze hebben een soort ingebouwde luchtkamer en kunnen wel jaren blijven drijven, om zich te verspreiden en op een andere plek te overleven. Via de golfstroom drijven ze richting Miami en vandaar uit weer verder via de Noord Atlantische stroom richting de kust van Europa. Er zijn er zelfs een paar op het strand langs de kust van Nederland gespot, maar je kunt ze op een hand tellen. Eigenlijk volgen ze net als wij de stromingen van wind & golven. Mocht je er eentje vinden op het strand, weet dan dat ze al een lange weg achter de rug hebben en helemaal uit het zeilgebied komen waar nu de Blabberboot ligt. We zijn eigenlijk ook een soort drijfzaadje, alleen onze ingebouwde luchtkamer laat wat te wensen over. Maar daar hebben ze dan weer reddingsvesten voor uitgevonden!

Wil je meer lezen over drijfzaden? Google dan eens op Gerhard C. Cade uit Texel. Hij weet alles van tropische drijfzaden en heeft er zelfs een hele studie over geschreven: Tropische drijfzaden van de Nederlandse kust (http://www.vliz.be/imisdocs/publications/256608.pdf).

Toegift:

Drijvend op je rug
Volg je maanden lang loom
Omhoogkijkend de golfstroom.

Je ziet de opkomende & ondergaande zon
De sterren en de maan
En dan … na een jaar zorgeloos drijven, kom je plotseling aan.

                                -Ode aan een Zeehart-

Tja, ik weet ook niet waar dat vandaan komt, ik werd geïnspireerd door een drijfzaadje…