Old school, zonder kompas. Een man reizend van het koude Alaska naar Ushuaia, het meest zuidelijke puntje in Argentinië. Op een Moto Guzzi V7. ‘Guus’ voor intimi. De reis is een jongensdroom. Deze man is mijn neef Paul, journalist. In Nederland heeft hij alles achter zich gelaten op zoek naar vrijheid en een wereld zonder stress & deadlines. Prachtig. Hij ziet wel wat de dag hem brengt. Tijdens zijn queeste naar het zuiden heeft hij de meest bijzondere ontmoetingen en aan het einde van zijn reis wacht hem een verrassing die zijn leven voor goed veranderd.
Terug in Nederland zien we elkaar sinds lange tijd in de bijzondere boekenwinkel Dominicanen in Maastricht,waar Paul samen met good old ‘Guus’ zijn boek “Man in het zadel” over deze reis staat te pluggen. Een bijzonder momentje. Wij nemen een ondertekend exemplaar mee naar huis. En lezen het (bijna) in een ruk uit.
“I did it. Een stadsplattegrond heb ik niet op zak. Dat was iets voor toeristen. Ik had besloten me tijdens mijn reis door geen enkele roadmap of GPS te laten leiden. Als ik alsmaar naar beneden zou rijden, kwam ik vanzelf wel een keer in Ushuaia aan. En mocht ik het spoor bijster raken, dan kon ik gewoon naar de weg vragen. Dan maak je tenminste contact met mensen en wie weet wat daar uit voortkomt.”*
*Citaat uit het boek “Man in het zadel” blz.9
Je hoeft geen motormuis te zijn om dit boek leuk te vinden. Het is gewoon een lekker leesboek! Een groot avontuur, rauw en het leest als een tierelier. Daarnaast is er voor ons een stukje herkenning. We zien overeenkomsten in onze reizen. Alles achter laten en gewoon gaan. Leven in het nu. Het soms lastige in- en uitklaren als je over de grens gaat. De oprechte verwondering als je anderen vertelt waar je vandaan komt en wat je doet. En het intens genieten. Van de mensen, de reis, de natuur en de vrijheid. Maar er zijn ook verschillen. Onze uitdaging ligt in het bedwingen van de elementen op het water en het land. Ons huis reist mee. Blabber vraagt veel meer TLC (Tender Love & Care) dan de Moto Guzzi. En we moeten er niet aan denken om zonder onze elektronische kaarten en GPS te reizen.
In Cartagena de Indias herlezen we het boek
Een groot gedeelte van de reis speelt zich af in Zuid Amerika. Dus we pakken het boek er in Cartagena de Indias nog een keer bij, om te lezen hoe het ook alweer zat. Het grappige is dat er naast onze boot een heel groot schip ligt. Als we op inspectie gaan is het inderdaad de ‘Stahlratte’, de boot waarmee Paul van Panama naar Colombia is gevaren. Bizar als je bedenkt dat ‘Guus’ hier voor op het dek vastgebonden heeft gestaan. Als we door de wijk Getsemani lopen komen we zelfs de hostel Media Luna tegen waar hij heeft gezeten. In de entree staan motorfietsen geparkeerd. Het zal er toen niet veel anders hebben uitgezien. Het voelt zo grappig om in de voetsporen van mijn neef te treden!
Het boek is een aanrader als je van avonturen houdt. Wil je meer lezen, of foto’s van Paul’s reis bekijken, ga dan naar zijn website www.Guzzigalore.nl