Het is bewolkt, grijs en grauw als we vertrekken. Buiten op zee staat nog steeds een flinke deining en we besluiten de route binnendoor via het Sumwood Channel naar het hoofdeiland Isla Colon, of simpelweg ‘Bocas’ genoemd in de volksmond, te pakken. De Bluefield Lagoon eenmaal uit buigen we af naar links richting het betonde kanaal. Ja heus, er liggen hier links en rechs boeien! Verderop wordt duidelijk waarom. Dit is een ankerplaats voor grote tankers, er ligt er eentje. We zijn mooi voor het middaguur (voldoende licht) bij de denkbeeldige aanloop naar het Sumwood Channel. Het weer is een stuk beter. Ondieptes zien we helaas alleen op de kaarten van Bauhaus. Met het blote oog zien zijn er geen kleurverschillen in het water te onderscheiden… Sjips. Dit komt waarschijnlijk door de mangrove en de regen, die het water troebel maakt.
We hebben een route uitgezet die zoveel mogelijk over de diepe stukken op de kaarten van Bauhaus loopt. Sylfer gaat voor en is een ware pathfinder tussen de ondieptes door. Totdat we ineens heel hard Blabber STOP! horen over de marifoon. Sylfer gaat vol achter uit. Blabber ook en we wachten af. Wat is er aan de hand? De kaart geeft aan dat het hier 12 meter diep is. Sylfer geeft aan dat ze twee meter zagen op de dieptemeter! De kaart klopt niet. En nu? Zoeken naar een uitweg. Langzaam varen, de kaart zo goed mogelijk blijven volgen, met een half oog op de dieptemeter. Ondertussen geef ik met markeringspunten in OpenCPN (het navigatieprogramma) de juiste dieptes aan op de kaart. Er klopt niet veel van. Er volgt weer een STOP-moment bij een ondiepte van 2 meter. Rechtdoor kan niet. Overal is het ondiep. We wijken verder naar bakboord (links) uit, op de kaart meer richting land. Het voelt onnatuurlijk, maar het gaat goed.
Op de kaart varen we inmiddels over land naar het begin van het Sumwood kanaal. Als we het kanaal binnen varen, kunnen we rustig adem halen. We hebben links en rechts een oever en in het midden is het lekker diep. Pfff. Tijd om van de omgeving te genieten. Wow, dit kun je niet eens meer IJsselmeer varen noemen. Er staat geen golfje. Het water is spiegelglad. Het is gewoon ‘Veluwemeer-varen’! De oevers zijn vlak & groen, de zon schijnt en de reflectie van de wolken op het water is prachtig. Zoveel tinten blauw.
Op het kanaal wordt duidelijk ‘wat’ er met de kaart aan de hand is. De kaart lijkt een soort van ‘verschoven’, we zitten er standaard bijna een blokje naast! Het ziet er naar uit dat als we praktisch de afstand van een blokje naar links varen we de oorspronkelijke route kunnen volgen. We denken het te weten, maar eenmaal het kanaal door is het best lastig om standaard de afstand van een blokje links aan te houden… De vaste oever is weg. Overal liggen eilandjes en ondieptes volgens de kaart. Zoek daar maar eens een route met een afwijking naar links tussendoor. We schieten regelmatig van 12 meter in een nano seconde naar twee meter. We zoeken ons rot naar de juiste weg … nou ja de Sylfer dan voor het grootste gedeelte, voor we in dieper water komen en naar Isla Colon doorvaren. Gelukkig hebben we rustig weer!
Aan het einde van de middag komen we aan bij de ankerplaats naast Bocas Marina voor Isla Colon/Bocas. Er liggen niet eens zoveel schepen. Naast zeilboten ook een paar motorboten. En we zien een oude bekende, La Paloma uit Duitsland. Tijdens ons beziek aan de San Blas hebben we van hun een aantal vervolgtracks voor in OpenCPN gekregen. Nou, wij hebben een nieuwe track voor hem: door het Sumwood kanaal 🙂 We laten ons anker vallen als laatste in de rij. Na zo’n heftig tochtje hebben we wel een cerveza verdiend!
Wil je de track met de diepte-markeringspunten door het Sumwood Channel graag hebben? Stuur ons dan een berichtje en wij sturen het per email naar je toe!