Yep, we gaan weer eens wandelen. Om 14.00 uur worden we door Alex & Sylvia opgehaald. Deze keer gaan we richting de Queens Highway, in de buurt van Tolo en Karpata aan de westkant van Bonaire.
We parkeren bij een duikschool en volgen vandaar uit het zandpad aan de linkerkant van de weg. Ben blijkt maar 1 schoen bij zich te hebben en wandelt vandaag op bootschoenen! De weg is prima te wandelen. Links & rechts zien we harde lava ondergrond, die maar weinig verschillende vegetatie toelaat, waardoor deze wat eentonig is.
Alle track app’s op de smartphones lopen mee, toch presteren we het om een afslag te missen en voor we het door hebben zitten we vlakbij het verlaten Landhuis Karpata. Op de muur zit een Iguana die ons een beetje achterdochtig aan kijkt, alsof hij wil zeggen “weet je wel hoe ver het terug lopen is?”…
Zegt ie Kri Kri of Kra Kra?
Eerst maar even een rustmomentje inbouwen met versnaperingen aan een tafeltje met uitzicht op zee. Er zit niets anders op dan langs de Queens Highway terug te lopen. We schatten in dat het nog 7 km lopen is en het begint al te schemeren! Dus dat flink doorstappen. Het eerste stuk is eenrichtingsverkeer (de verkeerde kant op, dus liften is hier geen goed idee). We lopen langs rotswanden en pakken af en toe een zijpad.
Op de cactussen zitten groen gele vogels heerlijk te keuvelen. Maar is het nou de Lora (Geelvleugelamazone Papegaai) die volgens George de ranger uit het Washington Slagbaai Park “Kra Kra” zegt of de of Prikichi (Bonairiaanse parkiet) die “Kri Kri” zegt? Tsja…. We denken dat het Prikichi’s zijn. Ze lijken sterk op de Lora, maar zijn wat kleiner, hebben een felgekleurde oranje/gele kop en zijn luidruchtiger. Ze verzamelen zich tegen de avond op cactussen en babbelen er dan vrolijk op los. Als we wat tegen ze praten, snavelen ze vrolijk terug. Onderweg kwamen we ook al de ‘gekraakte’ termietenheuvel tegen. De Prikichi heeft namelijk de gewoonte om in een termieten heuvel zijn nest te maken, ongeacht de huidige bewoners. De termieten hebben weinig keuze dan verder in symbiose met de Prikichi te leven…
Als het tweerichtingsverkeer wordt en er komt een auto aanrijden steken we onze duim omhoog. We mogen in de achterbak meerijden met deze familie! Heerlijk, het was toch nog zo’n 4 km lopen tot de auto!
We sluiten de avond af met Happy Hour (redden we net!) en verdiende hamburgers bij Zazu.