Op zondag hebben we uitgeklaard (ja dat kan in Bonaire! Bijzonder) en maandag gooien we om 8 uur de mooringlijnen los. De dinghy laten we achter de boot hangen omdat we voornamelijk voor de wind gaan. Al snel hebben we de gennaker omhoog, maar er zit een zandloper in het zeil. Bij het opbergen de vorige keer was het zeil nat geworden en hebben we deze buiten de zak laten drogen. Daarna hebben we hem niet goed opgeborgen en nu zit het zeil gedraaid. Dus de hele boel weer naar beneden. Lijnen los, draaien en opnieuw om hoog. Als alles goed zit koersen we met een 4 a 5 knopen op Curaçao af, op de voet gevolgd door de Acapella, die onderweg deze mooie foto’s van ons heeft gemaakt.

We zeilen heerlijk relaxed naar Klein Curaçao. We hopen daar een nachtje voor anker te gaan, alleen is de wind iets gedraaid en je rolt nogal op de golven bij het onbewoonde eiland. Het ziet er prachtig uit, maar we besluiten toch door te gaan naar (groot) Curaçao. We komen hier nog wel een keer terug als de golven uit een andere hoek komen of als het rustiger is.

We moeten nog zo’n 8 mijl naar Curaçao en hijsen deze keer de genua met boom. Eenmaal bij de kust is het best spannend, want op het blote oog kunnen we de ingang niet vinden. De plotter en iPad vinden deze wel, dus we varen op de apparatuur verder richting de ingang van het Spaanse Water. Vlak voor de ingang en het Hyatt resort komt een boot naar buiten varen en weten wij waar we naar binnen moeten. Goede timing!

De doorgang naar het Spaanse Water is smal en er zitten een paar ondieptes. De kaart van Navionics geeft wel de ondieptes aan, maar niet de juiste diepte, dus het is even opletten geblazen. We lopen moeiteloos op de motor naar binnen. Passeren een stuk waarbij de diepte meter terug gaat naar twee meter. Maar het geeft geen problemen voor de Blabber boot. Op de plotter zien we de Full Circle en de Bella Ciao liggen. We gaan achter twee kleine eilandjes met mangrove liggen in Vak B. De eerste keer ankeren we iets te dicht op twee andere zeilboten, dus we doen het nog een keer over en deze keer liggen we perfect.

Ankeren op het Spaanse Water
Wat een andere omgeving als Bonaire. We liggen in een beschutte baai op 8 meter diepte. We kijken uit op de Tafelberg en om ons heen zien we nog meer heuvels en groene eilandjes. Het water is helaas niet helder en de bodem kunnen we niet meer zien. In een baai verderop zien we de Sark liggen. Dat is lang gelden (Trinidad, in februari dit jaar). Het is trouwens niet druk op het Spaanse Water. Later horen we dat hier normaal rond de 400 boten liggen. Nu liggen er maar honderd. Dit komt door de nieuwe regels. Buitenlanders mogen hier maar max. drie maanden met de boot liggen. Nederlanders gelukkig 6 maanden, dus we hebben nog even!