De aanloop van Cayo Largo, we ruiken dennen!
De genua gaat vandaag op. We hebben een mooie wind en varen ‘buitenom’ naar Cayo Largo, onze volgende bestemming. We lopen 4 knopen, pal voor de wind. De de zee is een beetje hobbelig. Maar we hebben er verder geen last van. Het is een heerlijk relaxt zeiltochtje. Vijf mijl voor Cayo Largo verschijnt er een puntje op de AIS! Een zeilboot! Het is de Puff! Zij komen uit de Cayman Islands en hebben er een langere tocht op zitten. Over timing gesproken. Vier weken geleden stuurde ik ze nog onze track uit OpenCPN van Panama naar het Noorden, nu liggen we nog geen vijf mijl van elkaar vandaan. Bijzonder!
Een vastloper…. En weer terug via de andere kant
In Cayo Largo moeten we ons weer melden met de Zarpe. Helaas willen ze ook dat we daarvoor in de haven aanleggen. Een beetje jammer, want ankeren is veel makkelijker. Maar goed, we leggen de lijnen en fenders klaar en varen via het linker kanaal naar de haven. Het water is prachtig blauw, we ruiken dennenbomen en het zand is spierwit. We leggen aan en Ben meldt zich als Captain bij de immigratie. Daar nemen ze onze Zarpe in en nu mogen we wel voor anker.
Een vastloper
In de pilot heb ik gelezen over een ondiepte tussen de twee kanalen, maar ik begreep ook dacht dat we via het rechter kanaal direct naar de ankerplaats kunnen varen. Fout gedacht. VAST! Op de motor komen we niet los. Daar liggen we dan, vast in het zand… Gelukkig komt er een motorbootje voorbij. “Kunnen jullie ons helpen, door de boot scheef te trekken aan de val?” vragen we in ons beste Spaans. Ze kijken ons een beetje verbaasd aan, maar begrijpen waar we op doelen. Ze binden de val vast aan hun boot en beginnen te trekken. Bij de tweede poging komen we los en varen we achteruit naar dieper water. Zucht, zo blij! We zagen ons zelf al een nacht op een zandbank liggen.
Nee he…
We pakken het kanaal weer terug naar de marina en varen daarna via het Het andere kanaal retour ankerplaats. We letten echter even niet op, varen iets te ver van onze track van de binnenkomst en lopen voor een tweede keer vast op de zandgrond, net buiten de vaargeul. Sjips. Hoe is dit nou mogelijk… ? Suf zeg. Dit hebben we in vier jaar nog niet meegemaakt en nu twee keer Op een dag! We zijn even helemaal uit het veld geslagen… Tja, dit is natuurlijk ook een manier om de pokken van de onderkant van de boot te schrapen, maar dat doen we toch liever met een metertje water onder de kiel! Gelukkig komen er ook nu twee dinghy’s aanvaren om te helpen. De Lucky Seven en Rob van de catamaran Manuela. Met 25 pk trekken ze de boot weer op zij en glijden we langzaam de zandbank af…
Gauw naar de ankerplaats. We hebben de schrik een beetje te pakken en willen niet een derde keer vastlopen. Dus als de dieptemeter weer gevaarlijk dicht naar de 2 meter gaat, laten we gauw ons anker vallen. We liggen aan de rand van de vaargeul! Leon van de Puff roept “nu eerst een Bavaria!”… “Doe maar twee” roepen we terug. We pakken de biertjes en varen naar de Puff voor een kennismaking in real life!