De Blabber summit is bedwongen!

Onze Raymarine windvaan protesteert. We hebben hem te lang genegeert het afgelopen seizoen en dat laat hij ons subtiel weten op de tocht naar Portobelo. De meter onder de buiskap geeft aan dat de wind recht op de kop staat. En dat blijft hij doen. Ook als de wind van opzij komt! Huh? Waren wij er toch bijna ingestonken… Maar zo makkelijk laten we ons niet om de tuin leiden. We hebben een back-up. Een tweede windvaan boven in de mast. Als ik de boot in de wind probeer te houden terwijl Ben het grootzeil uitrolt, blokkeert de bimini echter mijn uitzicht op de top! Niet echt handig.

Op zich is de noodzaak om dit direct te repareren niet hoog, maar nu we toch in Portobelo liggen kunnen we het net zo goed meteen aanpakken. Er zijn drie plaatsen waar het probleem kan zitten. Bij de display, bij de bedrading door de mast of in de top van de mast bij de windvaan zelf. Maar hoe pakken we dit aan? Waar beginnen we? En wat moet je meten en waar? We googlen op het internet naar het probleem en vinden een stappenplan om weerstand te meten op de Raymarine website.

1. Eerst de display onder de buiskap doormeten. Alles is ok.
2. Vervolgens de vijf draden binnen bij de mastvoet doormeten. Op het schemaatje kun je zien wat je moet meten. Ook dit is ok.
3. Het probleem zit dus in de mast! En aangezien het een technisch probleem is, moet Ben de mast in. Niet echt zijn hobby! Sterker nog het is zijn eerste keer!

De volgende morgen om half zeven staat Ben ‘te trappelen’ naast ons bed, het Base Camp zeg maar. Het is lekker rustig (geen wind en golven) en koel. Hij is klaar voor ‘De Blabber masttop’. Ok, het is dan geen Everest, maar het voelt wel zo. Gewapend met een tas vol gereedschap, leesbril en gehesen & aangelijnd aan een klimtuig gaat hij dapper via de maststeps richting De Top. Ik begeleid de borglijn op de lier onderaan de mast. De ‘mast in’ komt neer op teamwork, goed communiceren en elkaar vertrouwen. De een klimt omhoog langs de mast, de ander trekt de borglijn aan, om te voorkomen dat de ander naar beneden kan vallen als hij misstapt. In het First Camp (eerste zaling) moet Ben even bijkomen. Daarna klimt hij verder naar Second Camp (tweede zaling). Ook daar blijft hij even hangen om te acclimatiseren. De top is een lange weg… Tijd om van het uitzicht te genieten heeft hij niet. Er moet geklommen worden. Nog een laatste Hillary-maststep en dan is hij boven. De Blabber Summit (top) is bedwongen. Op eigen kracht en zonder extra zuurstof! De Blabbertop is wel hoog, maar kent gelukkig geen ‘deadzone’ waar je zonder zuurstoffles niet overleefd. Ja sorry, ik laat me even gaan, ik heb net de film ‘Everest‘ gezien en kon het niet laten…

Eenmaal boven blijkt de windvaan vast te zitten. Ben koppelt hem los en neemt hem voorzichtig mee naar beneden, veilig terug op zeeniveau. Een beetje schoonmaken en siliconenspray zorgt er voor dat de boel weer soepeltjes draait. De TLC (Tender, Love & Care) doet de windvaan duidelijk goed, als een tevreden kater spint hij weer in het rond. Ben klimt voor een tweede keer de mast in. Hij loopt al een stuk sneller naar boven! En nu hij daar toch is, neemt hij meteen het toplicht mee naar beneden voor een check. Daarnaast vervangen we de oude gloeilamp in het driekleuren licht, dat energie vreet, voor een ledlamp. Als we testen blijkt hij te werken, yeah. Dat scheelt ons voortaan een hoop energie tijdens het zeilen in de nachtelijke uurtjes! Ben sprint de derde keer praktisch de mast in. Hij ruikt de stal. Ik kan hem bijna niet bijhouden. Terug op de bovenste maststeps monteert hij het toplicht, doet nog een laatste check check double check en houdt het dan voor gezien. Hij glijdt soepeltjes naar beneden via de maststeps, als een kat die van muurtje naar muurtje springt. Mmm, ik krijg concurrentie. Hij gaat dit nog leuk vinden ook!

Een memorabele dag. De problemen zijn opgelost, de lamp is vervangen, we hebben nog wat preventief onderhoud gepleegd en de contacten zijn weer verwend! Maar het allermooiste is dat Ben de mast in is geweest. Drie keer zelfs! Een actie waar we onze hand niet meer voor omdraaien. Mooi team zijn wij. Vink. Mission completed!