We zijn onderweg naar Isla Juventud, het grootste eiland van Cuba. Met 15 knopen uit het oosten staat er een lekker zeilwindje en zodra we de Pasa Hicaros uit zijn hijsen we de genua. De motor kan uit! De Golfo Batobano is een belachelijk mooie turquoise blauwe wereld. Overal rond de 5 meter diep.

Dinghy in de ‘lanceerstand’…

Onze bijboot hangt weer naast de Blabber. We kijken onze ogen uit, adembenemend. Alleen liggen er, heel vervelend, een paar riffen met ondieptes op onze vervolgweg naar het westen. Gelukkig hoeven we er niet helemaal omheen. We kunnen op drie plaatsen door het rif, alleen weten we ondanks alle informatie niet precies welke we het beste kunnen pakken:

• Pasa de la Manteca, de noordelijke pas
• Quitasol-pas, de gulden middenweg
• Of de zuidelijke pas*

Welke gaan we nemen? We neigen naar de meest Noordelijke pas. Deze wordt volgens de pilot het meeste gebruikt door scheepvaart vanuit Nueva Gerona. Zekerheid voor alles. Het is helaas wel een uur omvaren. We zijn er nog niet uit.

Via de SSB raadplegen we de Verleiding, een Nederlandse boot die hier samen met de Kind of Blue op een eerder tijdstip zonder problemen doorheen gevaren is. Op hun blog lezen we ook over een zeilboot die de verkeerde route heeft gepakt en behoorlijk vast liep. Was dit de zuidelijkste of middelste route? We weten het niet, maar zijn wel gewaarschuwd. De Verleiding ligt inmiddels in Amerika en vanuit het Cape Canaveral Spacecentre geven ze aan dat het goed te doen is, maar ze hebben de namen van de passen niet paraat. We twijfelen nog even verder.

De Quitasol-pas

De Puff geeft de doorslag. Zij steken 1.60 diep en moeten volgens de pilot zeker door de middelste pas kunnen. Ze bieden aan voor te gaan, terwijl rondjes draaien en wachten voor de ingang van de passage. Ondertussen markeren we de koers van de Puff op onze plotter en wachten op de laatste diepte informatie. “Blabber, Blabber, we hebben niet onder de drie meter gehad”. Yeah, high five. Meer informatie hebben we niet nodig. We gaan er voor. Dat scheelt een stuk omvaren.

We gaan door de Quitasol-pas!

We pakken de gulden midden weg: De Quitasol pas

We starten de motor en laten het zeil zakken. Ik neem plaats achter de laptop, terwijl Ben de plotter met de route van de Puff in de gaten houdt. Ok, daar gaat ie dan, door de Quitasol-pas… Spannend momentje weer. Vlak voor de ingang bij de eerste boei worden we weggezet door de stroom, we sturen wat tegen en blijven mooi op koers. Het kanaal is smal, ontzettend goed betond en eenmaal in de doorgang nemen de wind en de golven snel af. Wat een rust. Het is stil om ons heen. Op de kant staan een paar dorre takken. En het water voor ons is helderblauw. En dan zijn we er doorheen.

We volgen de route van de Puff door de Quirasol-pas

We hebben 2.30 bij de laatste boei en daarna wordt het al snel weer diep genoeg. We did it, met een beetje hulp van Puff 🙂 Het viel eigenlijk best mee deze pas. Op de kaart ziet het er toch enger uit, dan het in werkelijkheid. Het zeil kan weer omhoog. We vervolgen onze weg naar Isla Juventud.

Anker neer in Estoria Simon Baai, Isla Juventud

We laten het anker vallen in de ruime Estoria Simon baai. Er liggen geen andere schepen. Het anker houdt goed en we hebben genoeg swingruimte. Een prima ankerplekje om het naderende noordelijke koufront af te wachten. We kijken uit op de intrigerende gele gebouwen van de Presidio Modelo. Een model gevangenis op Isla Juventud, waar ook Fidel Castro gevangen gezeten heeft. Die gaan we morgen bezoeken!

Totale tocht: 38 mijl

Locatie: 21.56.094 N / 82.36.832 W

*Achteraf weten we dat je deze, de meest zuidelijke route, niet moet nemen.