Het is vandaag ‘Dia de Campesino’, De Dag van het Platteland. Er is geen les. Wij hebben ons vrijwillig aangemeld om poffertjes te bakken voor de hele school! Als we de directeur op de hoogte brengen van ons plan en hem foto’s van poffertjes laten zien, kijkt hij ons niet begrijpend aan. “Willen jullie dit echt maken voor de hele school?”, vraagt hij verbaasd. Eh ja, dat is het plan. Kan dat? “Claro!”, natuurlijk! Hij regelt wel een dame die ons op weg helpt in de keuken.

De voorbereidingen op Blabber

Er zitten iets meer dan 100 kinderen op school, daar komen nog de leraren en ouders bij. We houden rekening met ongeveer 750 poffertjes. Uit een pan komen 19 poffertjes, dus we moeten zeker 40 pannen met poffertjes bakken! Dat zijn heeeel veeeeel poffertjes!! En dat vraagt om een goede voorbereiding en een klein voorraadje zodat Ben meteen kan beginnen met uitdelen om iedereen een beetje op te warmen voor de Hollandse poffertjes. De avond voor het feest bak ik de eerste 200 poffertjes op de Blabberboot. De volgende morgen sta ik om 6 uur op (je moet er wat voor over hebben) en maak alvast beslag voor nog eens 650 poffertjes. Ik pak de tassen met alle benodigde spullen in en om half acht gaan we naar school.

De ingrediënten voor ongeveer 6 a 7 pannen (goed voor 120 poffertjes):

• 2 eieren
• 600 ml melk
• 400 gr bloem
• 2 eetlepels baking powder
• 75 gr suiker
• Snufje zout
• 60 gr boter of 5 eetlepels olie en 1 eetlepel water
• een paar druppeltjes vanille

Als ze klaar zijn bestrooien we ze met poedersuiker, een scheutje honing (stroop hebben ze hier niet) en wat kaneel.

De optocht

Het is druk op school. Het krioelt van de kinderen. De jongens zijn verkleed als boer en de meisjes zijn opgemaakt en hebben prachtige jurken met wijde rokken aan. Wij hebben speciaal voor deze dag onze oer Hollandse oranje kleding uit de kast getrokken en een schort met klompen voor. Er hang een bord ‘Somos Campesinos’ boven de ingang van de school. Het centrale plein is versierd. Achter de school zijn door de boeren stalletjes van palmbladeren gebouwd. Hier worden straks alle etenswaren en onze Hollandse poffertjes verkocht. Met de opbrengst betalen ze de muziekleraar. Wij zetten onze spullen in de keuken en gaan eerst naar de optocht kijken. De kinderen staan midden op de enige weg opgesteld. Voorop staan de trommelaars, gevolgd door de verklede kinderen en kinderen te paard. Onder luid ritmisch getrommel en gezang marcheren ze door het hele dorp.

Na de optocht maken we een aankondigings bord met poffertjes uit Holanda. Het woord poffertje wordt eigenlijk niet vertaald naar Spaans. ‘Bunuelos de Holanda’ staat er in mijn woordenboek, maar die was ik even vergeten. Iemand van de school helpt me bij de vertaling en doopt ze om tot ‘Pastelito de Holanda’. Ok, daar doen we het voor.

Uno por uno

Na de optocht zoeken we de stoof op. Zodra we de keuken binnenstappen wordt het gasformuis voor ons vrijgemaakt. Om het vuur aan te steken pakt ze een reep papier van de grond dat wordt gebruikt tegen spatten, houdt dit in een al brandend gaspit en steekt daarmee onze gaspit aan. En dan begin ik te bakken. En te bakken. En te bakken. Bizar. Het is er bloedje heet. Het voelt alsof ik met kleren aan in een sauna sta te koken! Voor de keuken verzamelt zich bij het doorgeefluik een grote groep kinderen, ze roepen “pancake, pancake, pancake” tegen Ben. Hij kan ze niet snel genoeg aanslepen. Een moeder roept op de achtergrond ‘uno por uno’, de kinderen horen niets en graaien in rap tempo Ben’s bakje leeg. Buiten worden de poffertjes per vier voor 0.25 dollarcent verkocht. De kinderen hebben al snel door dat ze binnen bij de keuken gratis zijn en de rij wordt langer en langer….

Om twaalf uur is het beslag op en bakken we de laatste poffertjes. Ben deelt ze uit door de hele school, aan de dames die hebben gekookt, buiten op het plein en zelfs bij de buren, waar we elke morgen langslopen als we naar school gaan. En dan is de laatste bak ook leeg… De feestdag is ten einde en wij keren moe maar voldaan terug naar de boot. We kunnen geen poffertje meer zien!