Met een volle dinghy weer terug naar Blabber
We hebben gehoord (ja ja de tam tam onder zeilers gaat snel, vooral als er gratis water te halen valt) dat we gratis water kunnen halen in de kleine haven. Onze tank is bijna leeg, dus we kunnen wel wat vers drinkwater gebruiken. We tuffen met de dinghy en alle waterflessen die we kunnen vinden naar de haven. Met de nieuwe waterflessen van Tom en Mieke er bij kunnen we nu in een keer 95 liter water halen. We leggen de dinghy aan een klein steigertje en lopen met de lege flessen naar de waterkraan die aan de buitenkant van een smoezelig afgesloten wc gebouw zit. Terwijl ik de flessen een-voor-een vul, sjouwt Ben ze in de volle zon terug naar de dinghy. Een zwaar klusje. Ondertussen zwaaien we vrolijk naar alle Fransen in de haven. We vinden het een beetje gênant. Maar iedereen is vriendelijk en niemand vraagt zich af, “wat doen die daar nou?”. Dus we gaan vrolijk door tot alle flessen vol zitten, varen dan terug naar de Blabber en gooien de tank vol.
De waterkraan in Deshaies
Dit gaat zo makkelijk dat we het ritueel nog twee keer herhalen. De tank en alle waterflessen zitten nokkievol met water. Alles bij elkaar goed voor 390 liter drinkwater. Hier kunnen we zeker nog een goede 3,5 weken vooruit. Voorlopig even geen zorgen meer om drinkwater.
Een Catamaran van 60 ft. op drift
Als het donker is en we zitten in de kuip een beetje voor ons uit te staren onder het genot van een kopje Santa Domingo koffie zien we het ankerlichtje van een catamaran die achter ons lag steeds kleiner worden. Het lijkt wel of de boot op drift is en we weten dat de eigenaren niet aan boord zijn, we hebben ze naar de kant zien gaan in de dinghy… Wat te doen? Het schip is zeker al een mijl richting open zee gedreven (gelukkig geen rotsen). Dit is te ver voor onze dinghy, die is niet zeewaardig. De kustwacht reageert niet. We maken de meeste kans door op zoek te gaan naar de eigenaren aan wal. Gelukkig hadden ze een enorme grote vlag uit Texas in top, dus we weten waarnaar we op zoek moeten gaan!
Bij restaurant twee is het raak! Ze zitten lekker relaxed te eten als Ben ze vraagt “Hebben jullie een catamaran met een Amerikaanse en grote Texaanse vlag?”. “Ja, is het beduusde antwoord”. Ok, dan drijft deze nu richting zee!!!… Ehhhh ze weten niet meteen wat ze moeten doen …. Aangespoord door Ben en de eigenaar van het restaurant “Hurry up” lopen ze uiteindelijk naar de dinghydock en varen naar hun boot die steeds verder aan de horizon verdwijnt. Wij krijgen het even benauwd als we de drie mannen in de dinghy richting open zee zien varen. Er staan behoorlijke golven en het is al .donker. De boot ligt inmiddels een goede 1 tot 2 mijl uit de kust. Gelukkig zien we na ongeveer een kwartier de dekverlichting aangaan en weten we dat ze veilig aan boord zijn. Terug op de ankerplaats gooien ze alle ankerketting die ze hebben uit. Aan ons vragen ze “what do you want drink”! En daarna verdwijnen ze weer naar het restaurant. De volgende morgen komen ze nog even langs met een flesje drank. Ze beseffen dat het ook anders had af kunnen lopen… Er was verder niemand op de ankerplek die het heeft gezien of als ze het wel hebben gezien iets deed. Een uurtje later en de cat was met een lekker windje in de rug naar het westen gedreven.