Peter & Brooke zijn vanmorgen vroeg vertrokken naar het oosten. Wij gaan naar Ponce centrum. Bij de marina liften we mee met Ute, een Duitse vrouw die al 40 jaar in Puerto Rico woont. Zij zet ons af bij het Plaza de Delicias, in het centrum van Ponce.

Op het plein staat de oude kathedraal van de beschermvrouw Maria van Guadeloupe. Er staan hekken voor de entree omdat ze haar schoonmaken, maar als we naar binnen staan te gluren komt er een man naar ons toe die zonder moeite rondleidt door de kerk. We zien voor het eerst in de Caribbean glas in lood. Toch wel een teken van een rijkere historie. Het plein om de kerk staat vol met beschilderde leeuwen (La Parada de los Leones), het symbool van Ponce. Lokale artiesten is gevraagd een leeuw te beschilderen volgens hun visie op de stad. Dit levert mooie plaatjes op!

Slim gebruik van een QR code

Op het plein staat ook het oude bombastische rood-zwart gestreepte Parque de Bombas (1882), de oude brandweer kazerne. Als we voor dit oude gebouw een groene paal staan te bewonderen waar allerlei gereedschappen aanhangen om je fiets te repareren (er staat zelfs een QR code bij die verwijst naar instructiefilmpje, wat een slimme toepassing van de QR code), worden we benaderd door een man van het VVV. Hij geeft ons ongevraagd een plattegrond en uitleg over de stad. Weer zo vriendelijk.

We hebben de ANWB nog getipt over deze slimme ‘repareer je fiets’ paal en de slimme toepassing van de QR code. We kregen een reactie via Twitter. We zijn ben benieuwd of ze er ook wat mee doen!

Een kerkhof als museum
Als we door de stad wat naar het noorden zwerven, belanden we op een soort kerkhof, dat is omgedoopt tot museum, het Pantheon Nacional Roman Baldorioty de Castro. We zien hier en daar zelfs nog botten liggen, maar op een paar vrij nieuwe graven na zijn de meeste graven geplunderd, kaal en leeg. Toen de stad begin 1900 een nieuw kerkhof kreeg, werd dit een vergeten plek. Er was geen toezicht meer en de graven van vooraanstaande rijke lieden werden leeggeplunderd. Zelfs het dure marmer op de graven werd meegenomen. Nu staan er alleen nog vrijwel lege ruïnes. Een bizarre, maar zeer fotogenieke plek.

Is het nou Spaans of Amerikaans?
De mensen zijn ontzettend vriendelijk en behulpzaam. Het is hola hier en hola daar. Ze knikken en glimlachen continu en willen graag horen waar we vandaan komen. We vinden de stad Ponce een beetje verwarrend. De infrastructuur is Amerikaans, grote 6-baans wegen met Amerikaanse borden leiden naar het centrum. Daar wordt alles smal. De binnenstad is meer Spaans en het centrum heeft zelfs door de huizen iets weg van het Quartier Latin in New Orleans. De stad ligt ook niet met het centrum aan het water maar verder landinwaarts. We leren later dat dit vooral met Tsunami gevaar te maken heeft. En het centrum bestaat uit allemaal vierkante ‘blokken’, Calle 1, 2,3 etc. Alleen de stoepranden zijn op de hoeken rond, zodat voormalige koetsen moeiteloos zonder gehobbel de hoek om konden. In de stad staan verschillende stijlen huizen; waaronder Neo klassiek, Victoriaans, Creools, Art-deco, houten huizen, stenen huizen en combi’s. Er staat veel te koop en er is veel leegstand. Oriënteren doen we door middel van de bergen in het Noorden. Daarnaast bevinden zich aan de rand van het centrum enorme Amerikaanse shopping malls met de bekende hamburger ketens, K-mart, Home Depot, Wallmart etc.

Openbaar vervoer is gratis
Uiteindelijk pakken we bij de busterminal de Carros Publicos Carlos Garay, de lokale bus naar Tuque (gele route) en stappen uit bij de dichtstbijzijnde mall. De bus blijkt bij het instappen gratis en het grappige is dat ze een twinload voorop hebben voor de fietsen! In de mall vinden we heel veel spullen waar we al een tijdje naar op zoek zijn, o.a. een telefoonkaart voor Puerto Rico en een waterslang. Het lukt ons niet terug naar de haven te liften. De auto’s stoppen gewoon niet. Dus we pakken een taxi terug voor 12 dollar.