Meet John, our tourguide and Skipjack, Oyster & Blue Crab expert!

Terwijl we tegen het dock van de St. Mary’s College liggen komt John voorbij met zijn hond Pepper. Hij vraagt nieuwsgierig hoe we hier beland zijn. Al snel hebben we het over een van zijn passies ‘varen op een Skipjack’, een typische houten oesterboot die met name op de Chesapeake voor komt. Daarna loopt hij terug naar zijn auto. Even later komt hij weer terug “Just a thought… Would you like to join me on a tour with the Skipjack ‘Dee of St. Mary’s’ tomorrow?” Nou dat willen wij wel. Dit is voor ons een unieke kans om een kijkje te nemen in het leven van de oestervissers. Ooit BIG business in de Chesapeake baai. Nu vervlogen tijden… De oogst is door overbevissing, parasieten en vervuiling gedaald tot minder dan 1% van de hoogtij dagen eind 1800! Een typisch voorbeeld van korte termijn visie. Veel mensen zijn in die tijd rijk geworden, met name de kapiteins Van de schepen en de directeuren van blikfabrieken. Maar het ging ten koste van de oesterpopulatie in de Chesapeake. Dit blog gaat over de Skipjack, Oesters en de Blue Crab.

Galvert Maritiem museum in Solomons en de mooie Skipjack ‘Dee of St. Mary’s’ op de achtergrond

Op naar Solomons

De Skipjack ligt in het Calvert Maritime museum van Solomons in de staat Maryland. John haalt ons op en we zien meteen wat van het achterland. Daar ligt ze dan de ‘Dee of St. Mary’s’ een prachtig houten oester sleepboot. Ook wel Skipjack genoemd. Helemaal wit. Platte kont, met aan de Davids een pushboat die ze normaal alleen mogen gebruiken om de havens in en uit te manoeuvreren. De staat Maryland heeft vanwege overbevissing deze schepen verboden op de motor naar oesters te vissen. Ze is nog niet eens zo oud, gebouwd in 1979. Uiteindelijk heeft de boot maar 10 jaar op oesters gevist. De opbrengst viel tegen door de beperkingen die door de Staat werden opgelegd en al snel werd ze omgedoopt tot een onderwijsschip voor kinderen.

We gaan zeilen met de skipjack!

Na de restauratie een paar jaar geleden hebben ze voor ‘Dee of St. Mary’s’ een nieuwe ligplaats gevonden bij het Galvert Maritime museum en doet ze nog steeds dienst als een soort onderwijsschip voor schoolkinderen. Verder wordt ze ingezet voor feesten & partijen en zo’n een keer per maand vaart ze uit met museum gasten. Hebben wij even geluk!

Voor de Skipjack boot liefhebbers… de spec’s:

• 56 ft lang (17 meter)
• 20 ft breed (6 meter)
• De mast is 76 ft hoog (23 meter)
• De giek is 56 ft lang (17 meter)
• Zeilvoering is 2800 square ft (260 m2)
• De diepgang is 42 inch (106 cm) bij de kont en 30 cm bij de boeg
• Oestervangst op de Chesapeake Bay door de jaren heen

Terwijl John de boot klaar maakt struinen wij wat door het museum en leren van alles over de oestervangst. Een klein stapje in de oestergeschiedenis. In de begintijden verzamelde men oesters al wadend door het ondiepe water. De oesters werden met de hand geplukt en lokaal gegeten. De schelpen werden hergebruikt in het dorp. Als snel kwamen de eerste tools. Daarna kwamen de eerste bootjes en naarmate de vraag toenam, werden de boten groter. Door de komst van stoomboten, de trein en inblikmogelijkheden die ver vervoer mogelijk maakte, werd de vraag ook in andere delen van het land aangewakkerd. De afzetmarkt werd groeide en de hele Chesapeake werd in nood tempo leeg geschept.

In het begin vingen ze nog 700,000 bushels per jaar. Een bushel is de mand waar de oesters in zitten en wordt (nog steeds) gebruikt als maat. In 1 bushel zitten ongeveer 100 oesters, dus tel maar uit… In de hoogtij dagen vingen ze maar liefst 20 miljoen bushels per jaar! Big business, die zelfs leidde tot oester oorlogen op de Chesapeake Bay. Ondertussen werden er meer oesters geoogst dan zich konden reproduceren en de oesterpopulatie daalde tot een dieptepunt. En zo hielpen ze hun natuurlijke waterfiltersysteem in de Chesapeake om zeep. De vroegere oester populatie filterde in 1 week de totale baai. Gelukkig is de oestervangst inmiddels gereguleerd. Men mag twee dagen met motor slepen, de rest moet zeilend gebeuren, met een beperking tot 150 bushels per schip/per dag. Ze vissen van november tot april.

Hoist the sails!

De Skipjack Dee of St. Mary’s

Terug naar de Skipjack. Tijdens de vangst werden de bushels aan dek gestouwd. Het dek is daarom enorm ruim. We nemen plaats op een van de lage ruime gangboorden. De pushboot helpt ons op weg uit de haven. Eenmaal buiten hijsen we de zeilen.

Een mega grootzeil en een zelfkerende fok. Genoeg power om de boot met een sleepnet vooruit te bewegen. Daarnaast waren er met deze zeilvoering maar weinig mensen nodig om te zeilen. De bemanning, meestal bestaande uit 4 mensen konden zich volledig concentreren op de oestervangst. Er zijn ongeveer 2000 van dit soort boten gebouwd. Inmiddels zijn er nog maar 30 over en zeilt minder dan de helft.

Een mannetje, herkenbaar aan ‘de pilaar ‘op zijn buik

De Blue Crab aka Beautiful swimmer

Naast oesters wordt er ook op de blauwe krab gevist op de Chesapeake Bay. Ooit een zwemmende krab gezien? De meeste krabben zinken direct naar de bodem als je ze loslaat. De blauwe krab niet, deze kan zwemmen als de beste! Als we zeilen schiet er regelmatig eentje zwemmend weg bij onze boeg. Zijn bijnaam is dan ook ‘Beautiful swimmer’. De blauwe krab heeft een soort peddel waarmee hij zich zijdelings kan voortbewegen. En nog snel ook! Op de dock waar we nu liggen stikt het van de Blue Crabs en vooral parende stelletjes. Een prachtig gezicht. Terwijl een mannetje in zijn leven meerdere keren van schild veranderd, wisselt het vrouwtje nog een keer tijdens haar derde levensjaar, als ze veranderd in volwassen krab. Het moment dat ze zich van haar oude schild ontdoet (waar alleen haar longen in achter blijven) is tevens het enige moment dat een mannetje met haar kan paren. Het mannetje kruipt bovenop het vrouwtje en wiegt haar heen en weer, terwijl hij zich stevig vast houdt en met zijn peddel in evenwicht blijft. De nieuwe buitenkant van het vrouwtje is nog zacht (soft shell) en wordt langzaam hard. Ondertussen blijft het mannetje over haar heen zitten om haar te beschermen tijdens deze transformatie en natuurlijk om te voorkomen dat andere mannetjes met haar paren. Als een paar ‘doubles’ houden ze dit dagen vol. A real Loverslane on the St. Mary’s college dock! Ze paren trouwens alleen van mei tot oktober. Labourday kondigt het einde van het krabseizoen aan. Ze worden daarna praktisch niet meer gegeten en de prijs van een bushel krabben daalt! Tot ze niet meer te vangen zijn. Als het water kouder wordt verdwijnen de krabben naar dieper water, waar ze zich ingraven in de modder en de winter uitzitten. En dan begint de oestervangst!

Een vrouwtje, herkenbaar aan de pyramide vorm op haar buik

Nog meer blauwe krabweetjes en hoe de vrouwtjes van de mannetjes te onderscheiden

• Je herkent een mannetje aan ‘de pilaar vorm’ op zijn onderkant (The Washington Monument).
• Je herkent een vrouwtje aan ‘de pyramide vorm’ op haar onderkant (the Capital Dome) en de rode nagellak op de punt van haar klauwen
• Jimmies zijn volwassen mannetjes
• Sally of She-Crabs zijn onvolwassen vrouwtjes
• Peelers zijn krabben die van schild wisselen
• Sooks zijn volwassen vrouwtjes

Ok, genoeg over bootjes, beestjes en de bloemetjes & bijtjes in de Cheasapeake Bay. Het was een fantastische dag met John en leuk om ‘his corner of the world’ te ontdekken. Nu gaan we weer zeilen. Morgen omhoog langs de Potomac Rivier, richting Washington DC.