He-le-maal Zen in het verwarmde zwembad na een onrustige nacht
Midden in de nacht gaat het ankeralarm af. We zitten meteen overeind. Eenmaal buiten blijkt de wind iets gedraaid en alle boten om ons heen ook. Ze lagen al dichtbij, maar dit is iets ‘te cosy’! Er ligt een Amerikaanse boot pal achter ons en onze Canadese buurman ligt zij-aan-zij. Er zit drie meter tussen onze boten, door de dinghy’s die we in het water naast de boot hebben laten liggen. En net als we denken dat het goed gaat, wordt een boot iets verder ook wakker. Hij ziet dat we elke keer dicht naar zijn vriend, onze Canadese buurman, draaien en pakt de toeter! Onze buurman vliegt in blinde paniek naar buiten, start meteen de motor en geeft gas naar voren. Eenmaal voor onze boot neemt hij gas terug. Verder doet hij niets… Ehhh ja, en nu? De boot draait over onze ankerketting heen & weer en komt gevaarlijk dichtbij onze boeg voor hij naar achteren zakt, terug naar zijn oude positie. Niet echt handig.
De beste man weet nog steeds niet wat hij moet doen en geeft weer gas naar voren…. Ben staat inmiddels op de boeg en vraagt wat hij aan het doen is? De Canadees spreekt op slag geen engels meer en roept paniekerig in het Frans dat hij het niet meer weet. Hij ligt nu dwars voor onze boeg. “Gas, GASSSS” roept Ben. Rakelings schiet hij weer langs onze boeg. Dit wordt niets! Eenmaal langszij vragen we hem te stoppen met gas geven. “Laat je boot rustig naar achteren komen. You’re ok, de dinghy’s vangen de boten wel op!” Hij doet gelukkig wat we vragen. Het gas gaat er af en de boten liggen weer naast elkaar met de dinghy’s als stootwil. Morgenvroeg kijken we wel verder. Maar echt lekker slapen doen we niet meer.
Klaas-momentje
De volgende morgen hebben we even een ‘Klaas-momentje” (uit Expeditie Robinson 2015) als we de achterbuurvrouw relaxed op het voordek zien yoga’en. Vol ongeloof volgen we haar oefeningen. Hun boot ligt praktisch met de kont op de kant, waar het behoorlijk ondiep is. Wij liggen op twee meter recht voor ze, over hun ankerketting, waardoor ze niet weg kunnen in geval van nood. En de buurvrouw staat lekker haar oefeningen te doen op het voordek… De Canadese buurman staat inmiddels ook aan dek en spreekt op slag weer engels. Hij verontschuldigt zich voor de paniek. No problem, kan gebeuren. Maar we zijn er wel klaar mee. De wind gaat draaien naar het zuid-oosten en dit is iets te gezellig. Het doet me denken aan de campings van vroeger waar in het hoogseizoen de haringen van de buurman in onze voortent stonden… We gaan anker op en verkassen naar de Noordelijke baai. Terwijl ik het anker op haal glijden we moeiteloos tussen alle boten naar voren. We zijn verlost en kunnen weer vrij adem halen!
Cool, we kunnen onze boot in de gaten houden vanuit het zwembad!
Zen in het zwembad
In de Noordelijke baai ligt alleen de Antares. We laten ons anker vallen voor de luxe time-share huizen in het resort en hebben nu voldoende swingruimte als de wind verder naar het zuid-oosten draait. Eenmaal aan de kant bij het resort volgt onze beloning voor een onrustige nacht: een zwembad! En nog verwarmd ook! Daarnaast kunnen we vanuit het zwembad onze boot zin de gaten houden. Dit is relaxed. We liggen in het zwembad tot we rimpels krijgen. Zo houden we het wel vol tot de wind iets meer gaat liggen en we verder kunnen naar het zuiden, over de Bahama-bank.