Categorie archief: Bahama’s

Onderweg naar Luperon DR, dag 2

Geplaatst door door
3

Dominicaanse RepubliekDag twee zit er op. Nog 120 mijl te gaan. Korte versie: het gaat goed met de bemanning en de boot. We voelen ons fit. Er staat nauwelijks wind, de zee is kalm, het water wordt warmer en we motorzeilen met een gemiddelde van 5 knopen achter de Antares en de Wright Away aan gestaag naar de DR.

Langere versie. We hebben er weer 24 uur op zitten en komen steeds dichter bij de Amberkust van de Dominicaanse Republiek. Het is vrij relaxed aan boord, waardoor we muziek draaien, filmpjes kijken en lezen. Onder andere over de DR en wat ons daar te wachten staat. De zee is vlak. De vislijn hangt uit, maar ook die willen niet bijten. We vangen vooral veel wier. Menig maal speuren we de horizon af op zoek naar bultrugwalvissen, die hier rond deze maanden rondzwemmen met hun jong. Met name iets oostelijker voor de Semana baai. Het lijkt ons wel spannend, tot nu toe hebben we niet veel walvissen gezien op onze reis. Maar of we ze ook van heel dichtbij willen spotten? mmm… ik lees net dat ze wel 19 meter lang kunnen worden en hun jong met 45 kilo per dag groeit. Impressive. Kun je je voorstellen dat je bijna verdubbeld op 1 dag? Dat is een totaal andere versie van supersize me. Tot nu toe zien we op een verdwaalde vliegende vis en drijvende gloeilamp na, weinig leven op en in zee.

Ok nog een dag, we duiken de boeken weer in. Hasta manana. De dag van het grote inklaren. Altijd weer een spannend momentje. Oh ja nog een vraagje. Carnaval moet toch wel een groot feest zijn in de DR. Zou toch mooi zijn als we dat kunnen meemaken. Iemand een idee wanneer het Carnaval is in de Domincaanse Republiek?

Locatie op het moment van typen: 20.47.218 N / 071.49.126 W

Bye bye Bahama’s

Geplaatst door door
Reageer
Genieten tijdens een mooie zonsondergang

Genieten tijdens een mooie zonsondergang

Er wordt een weergat van vier dagen voorspeld en we zijn weer onderweg. We hebben ‘Chicken Harbour’ (de bijnaam komt door de vele Amerikanen die hier omdraaien retour USA), op Great Exuma woensdagochtend om 8 uur verlaten en zijn onderweg naar Luperon aan de noordkust van de Dominicaanse Republiek. Het land van de merengue, zanger Juan Luis Guerra (die van de liefdesbelletjes), vers fruit, koffie, sigaren (Davidoff), Presidente bier en vele soorten rum. Het water loopt ons al in de mond!

De tocht is totaal 360 mijl, dat betekent drie nachtjes door. De eerste 24 uur zitten er op. De boot en bemanning doen het goed en we hebben de Kreeftskeerkring gepasseerd, dus we zitten weer in de Tropen! Heerlijk. Helaas is dit wel een weergat met weinig wind en moeten we motorzeilen. Niet de droom van een zeiler. Maar het is beter dan te harde wind en vast liggen. Dus hup zeilen omhoog en gas er op om een gemiddelde van 5 knopen te lopen.

We benutten het weergat van 4 dagen om in een keer door te varen naar de Dominicaanse Republiek. We zijn een beetje klaar met de wekelijkse koufronten in de Bahama’s. Sorry, het is een beetje decadent. Maar als ‘vrije zeilers’ houden wij er niet van om vast te zitten op de boot… Elke week kwam er wel eentje vanuit Amerika overwaaien en dwong de harde wind ons een paar dagen aan boord te blijven. De overige dagen moesten we benutten om verder te varen. Vaak zonder wind. Weinig zeilen en no time to play! Het laatste koufront duurde zelfs tien dagen en gooide ons hele familiebezoek in de war.

Op dit moment varen we samen met de zeiljachten Antares (NL) en Wright Away (USA) langs het eiland Mayaguana en de verleiding om te stoppen is groot. Maar het weergat duurt zoals eerder gezegd maar 4 dagen en dan komt er volgens Chris Parker weer een ‘massive coldfront’ met westelijke winden aan. De zuidelijke eilanden van de Bahama’s bieden dan niet genoeg bescherming en de haven in Luperon wel. Het is zelfs een hurricane hole. Dus een prima plek voor qualitytime op het land! Hasta manana.

Locatie op het moment van typen: 22.12.800 N / 073.16.989 W

Het koufront is gearriveerd! Bahama’s

Geplaatst door door
Reageer

“And it is building right now…” Afgelopen nacht was het windstil. Nog meer stilte voor de storm. Een beetje spooky zelfs. Vanmorgen vroeg hadden we wat onweer. Rond half zes draait de boot verder noord en begint het te waaien. Tijdens het VHF-netje op kanaal 68 roept iemand dat het al 22 knopen waait. De eerste boot begint te ‘draggen’ (raakt ls van zijn ankerplaats) en het waait nog niet eens hard! Oh boy, wat gaat deze dag ons brengen?

Inmiddels waait het harder en harder. De wind draait pal noord en de boot draait mee. Af en toe krijgen we een flinke windvlaag (gusting) over. Ben zit buiten op ‘wacht’, te kijken of alle boten voldoende afstand houden van elkaar met deze windvlagen. Ik zit binnen te lezen. Op het moment dat Ben naar de wc gaat, krijgen we weer een enorme windvlaag, de boot helt over en naast mij zoomt plotseling het openwater ankeralarm. Ik vlieg naar buiten. Kijk snel om me heen. “Ben, we bewegen!”. Op dat moment roept de Ebijmar ons op via de VHF. We DRAGGEN!! De boot schiet naar achteren. Gelukkig staat de motor aan (we waren bij gebrek aan zon stroom aan het draaien). Ik neem plaats achter het stuurwiel en geef gas naar voren om weg te komen bij de motorboot, waar we nu gevaarlijk dichtbij komen. Ben staat inmiddels klaar op de voorpunt om het anker binnen te halen. Dat valt met deze windvlagen niet mee. De punt van de boot steigert in de golven, terwijl de een na andere windvlaag over ons heen komt. We slingeren van links naar rechts. Bij elke windvlaag helt de boot over. Maar stukje bij beetje halen we het anker op. Op het teken van Ben (verstaan kun je elkaar niet met deze wind) dat het anker binnen is, vaar ik in een rondje naar een plek achter in het ankergebied. Ruimte! Daar hebben we met dit weer behoefte aan. We laten het anker opnieuw zakken. Gooien nog meer ketting uit en trekkende boel strak. De boot ligt als een huis!

Maar hoe kon dit nou gebeuren? Een korte analyse. We hebben te weinig ketting gestoken vanwege drukte op de ankerplaats. En ons anker heeft zich niet goed ingegraven. Toen we gingen ankeren kwam de wind uit tegenovergestelde richting. Door de plotselinge windvlaag werd het anker uit de grond getrokken en door het turtle gras kon het zich niet zo snel weer ingraven. En daar gingen we…. Nu dobberen we op ruim water en kunnen we weer ontspannen!

Het koufront met harde winden houdt uiteindelijk twee volle dagen aan. Op de VHF meldt iemand dat het 40 knopen heeft gewaaid. We zijn aan boord gebleven, maar de boot heeft zich niet meer verplaatst.

Familie bezoek op de Bahama’s

Geplaatst door door
Reageer
"You got got stones?" vraagt Forrester aan Ben. "Yes, I got very good stones" antwoord Ben terwijl hij met een klap de dominosteen op tafel legt. Compleet #ingeburgerd

“You got got stones?” vraagt Forrester aan Ben. “Yes, I got very good stones” antwoord Ben terwijl hij met een klap de dominosteen op tafel legt. Compleet #ingeburgerd

Onze familie uit Amerika komt een week naar de Exuma’s. Hoe speciaal is dat? Nou voor ons very very special! Vanmorgen vroeg op en luisteren naar Chris Parker. We krijgen nog steeds een nasty koufront of trog over. De hardste van het seizoen waarschijnlijk. Goede timing. Vandaag is het nog rustig (stilte voor de storm), aan het einde van de middag worden al squalls en thunderstorms verwacht en morgen waait het stront van de dijken. Chris verwacht GALEFORCE!!! Rond de 40 knopen. Oops….

Dus vanmorgen boot geprepareerd. Een watertaxi naar George Town besteld, dan kunnen we altijd weer terug! Terwijl Ben staat te zwaaien op het voordek vertel ik Darren van watertaxi Elvis dat hij naar die zwaaiende man in een roze t-shirt moet sturen. Voor 15 dollar p.p. (rondtrip) varen we naar de overkant en weten we zeker dat alles safe is. Ondertussen houden Antares en Ebijmar een oogje in het zeil. Dat voelt goed.

You got good stone?

We krijgen al snel een lift van Michael naar het vliegveld. Er is een omleiding. “No worry, I get you to the airport”. Uiteindelijk zijn we er ruim op tijd. Het vliegtuig heeft een uur vertraging, maar die tijd weet Ben goed te doden met een spelletje domino onder de Flamboyant Tree met Forrester.

En dan zijn ze er! In real! Onze familie uit Amerika. Inmiddels zijn er alweer 4 maanden voorbij sinds we ze voor het laatst gezien hebben. Binnen no-time rijden Jason en Jesse een huurauto voor en rijden we naar hun huis aan het strand. Het huis is prachtig, het uitzicht fenomenaal en de Dolfijn komt precies op de afgesproken tijd voor het huis zwemmen. Het is zo leuk om hun enthousiasme te zien als ze het blauwe water en de dolfijn zien! Binnen vijf minuten liggen de eerste in het water!

Helaas gaat onze laatste taxi om 5 uur terug. De komende twee dagen komt het koufront met flinke winden over en zijn we gebonden aan de boot. Daarna hopen we snel de family-time in te halen!

Exploring Stocking Island by dinghy! Bahama’s

Geplaatst door door
Reageer
Trying out our new 'lobster-catcher'

Trying out our new ‘lobster-catcher’

Het is rustig weer. Een mooie dag om op verkenning te gaan met de dinghy. Met de Antares en Ebijmar varen we met de dinghy’s via de cut naar buiten. Het water is bijzonder blauw. De bedoeling is dat we lobster proberen te vangen met onze speciale (lobster)zwabber… Maar we komen niet verder dan een beetje snorkelen (ik dan, Ben blijft in de dinghy) en het rif ‘afstoffen’. No lobster! Te veel zeilers zijn ons al voor geweest. Willen we lobster, dan moeten we way verder naar buiten, daar waar niemand komt….

Wel zag ik een verpleegsterhaai, maar daar ga ik met een grote bocht omheen. Ok. Volgens de boeken leven hier 9 soorten haaien en staan we als mens niet op hun menu. Maar ze kunnen zich vergissen. Toch? Vooral in troebel water of als je alleen zwemt. En laat ik dat laatste nou net doen. Edwin zwemt wel in de buurt, maar met een speer, maar daar moet je ook niet naast zwemmen. Ik blijf liever een beetje uit zijn buurt! Stel je wel voor dat hij schiet, en mij aan ziet voor een haai… Uiteindelijk zien ik wat kleine vissen en heel veel waaier koraal.

Koffie, buuf?

Koffie, buuf?

“Koffie?” vraagt de Antares als ik weer boven water kom! Heerlijk. Ze zijn altijd voorbereid op een picknick, zelfs op het water! Speculaasje erbij? Nou zeg, wat lekker, ik zeg geen nee! En daar zitten we dan. Drie dinghy’s aan elkaar vastgebonden, midden op zee, aan de koffie! Tja geen lobster, maar de koffie metspeculaas maakt een hoop goed.

Blue hole

Eenmaal terug door de cut varen we richting Chat & Chill (hangout aan het water) op zoek naar de Blue Hole, die volgens de kaart aan de linkerkant van de baai ligt. Het zit voornamelijk onder water en het water is troebel, dus er valt niet veel te zien, maar het is heerlijk om gewoon weer te snorkelen!

Pootje baden in het glasheldere Turtle Bay

Pootje baden in de glasheldere Turtle Bay

Turtle Bay

De laatste stop met onze dinghies is in Turtle Bay, aan de overkant van de blue hole. Ondiep, helder blauw water. Geen turtle te bekennen, maar we klagen niet! Het was een fantastische dag om te zwemmen!

PS 4/2 naschrift…. Ik lees net dat Freek Vonk op Bimini door een haai gebeten is… Ehhhh, need I say more? Blij dat ik dat op deze dag nog niet wist 🙂

Alle voorraden zijn weer aangevuld! Great Exuma, Bahama’s

Geplaatst door door
Reageer
Terwijl de gasfles in de rij staat, kletsen wij bij met medezeilers

Terwijl de gasfles in de rij staat, kletsen wij bij met medezeilers

Het koufront is gepasseerd. Het weer wordt de komende dagen rustiger (lees minder wind & golven) en dat is het uitgelezen moment om de boot te verplaatsen naar de ankerplaats voor George Town, om onze voorraden aan te vullen. Terwijl we wakker worden met een bak koffie op onze nieuwe ankerplaats, komt de mailboat met verse voorraden al binnen. De dag om te bevoorraden is begonnen. We springen in onze dinghy en tuffen naar het kleine stadje met maar … inwoners.

Een lagoon

Om bij het stadje te komen varen we onder een smal bruggetje door. De eerste dag zijn de golven nog niet helemaal afgenomen en duiken we regelmatig vol met de dinghy in de golven. Een zout pak is het resultaat. Eenmaal de brug door en binnen op de lagoon nemen de wind en golven af en worden we getrakteerd op een oase van rust. Het water is vlak. En alles wat we nodig hebben, zit vlakbij en aan een steiger! Ongelofelijk en wat kun je hier als zeiler blij worden. It’s so easy to please us!

Water! Free, with compliments of the Exuma Supermarket!

Water! Free, with compliments of the Exuma Supermarket!

In een dag drinkwater, gas, diesel en groente

We beginnen de erste eag links bij de steiger van de Exuma supermarkt met GRATIS drinkwater. Dit is na het Bimini Resort en Black Point, de derde plek waar we gratis drinkwater krijgen. We moeten alleen een paar keer op & neer, maar zitten dan ook nokkie vol. Ik kan zelfs alle was wegwerken. De volgende dag beginnen we met gas. De gastruck staat links achter in de lagoon. Als we bij de parkeerplaats bij Eddie’s Edgewater aankomen ligt de kade al vol met dinghy’s. We zijn niet de enige! Clarence is druk bezig met vullen. Alle gasflessen staan in een rij voor de truck. Wij zetten onze flessen achteraan in de lange rij en kletsen met medezeilers tot we aan de beurt zijn. Machtig mooi systeem! Daarna is het tijd voor diesel. We hebben voor het laatst in Miami getanked. Rechts na de brug is de steiger naast het tankstation. Ook hier kunnen we lopend heen. Het is pak ‘m beet 20 passen met onze jerrycans naar de pomp! Er is veel omloop. En we kunnen met credit card betalen. Je loopt alleen risico dat ze even geen diesel hebben (elke twee/drie dagen wordt alkes met een rank auto aangevuld). Als wij komen is de truck net geweest en staat er een lange rij auto’s voor de pomp. De laatste stap zijn de verse voorraden. Met gemak vullen we alles aan met spullen van de supermarkt. Alles hebben ze en bij een lokale farmer koop ik nog een grote kool op de koop toe. De prijzen zijn redelijk en vergelijkbaar met Amerika.

George TownTjonge, nooit gedacht dat we in George Town zo makkelijk al onze voorraden aan konden vullen. We hebben in twee dagen alle verse voorraden, gas, drinkwater en gasflessen aangevuld! Bijzonder efficiënt! En on-Caribisch snel! Dat vraagt om een lokaal biertje en een extra lange douche! Morgen gaan we toch nog een keer water halen! Wat een weelde. Cheers.

Info voor de zeilers

  • Ze hebben hier een (nieuw) ziekenhuis, een Tourist information Center, een grote doe het zelf winkel, twee wasserettes en twee supermarkten.
  • De mailboat komt drie keer per week met verse voorraden
  • Gas haal je bij de gastruck van Eddie. Op woensdag staat hij vanaf 11 uur op de parkeerplaats tegenover Eddies Edgewater. Je kunt er met de dinghy heen en deze aan de kade, praktisch naast de truck, leggen. Voor twee flessen betalen we 20$.
  • Water kun je halen bij de dinghy dock van de supermarkt en is gratis! Prima plek ook om je dinghy achter te laten als je het eiland wilt verkennen
  • Diesel halen we bij de Shell. Onder de brug door, rechts aan de steiger. Je kunt lopend met de jerrycans naar de “Shell”. Kosten in jan 2017 4,13 per Gallon. We kunnen er met de credit card betalen.
  • De mailboat zorgt voor ‘verse’ aanvoer van o.a. groente en komt normaal op dinsdag.
  • Afval kun je kwijt in de truck met … opschrift, meteen rechts na de dinghy dock bij de supermarkt (kleine zak 2$ / grote zak 3$)
  • Een llokaal biertje (Kalik of Sands) kost 3$ tijdens Happy Hour bij De Turtles met free internet!
  • Andere -snellere- internet plek is Edie’s Edgewater. Een frisdrank kost hier 1,50$. Biertje 4$

Verlaten Decca station op Pipe Cay, Exuma’s

Geplaatst door door
Reageer

Exumas bahamas“Antares, Antares, hier de Blabber…” We staan op het punt om verder af te zakken naar Big Major Spot, onze kerstlocatie, maar hebben in Active Captain gelezen over een verlaten Decca Station. Intrigerend. We willen graag een tussenstop maken op Pipe Cay. Het is een tocht van nog geen acht mijl en we hebben nog even voor het volgende koufront komt. We gaan er voor.

Volgens de opmerkingen in Active Captain kunnen we zelfs de boot aan een verlaten betonnen kade leggen. Deze werd vroeger gebruikt door marine bevoorradingsschepen. Ruimte genoeg en ook goed beschut tegen de meeste winden (alleen niet tegen west wind). We naderen de stalen dolphins, maar besluiten op het laatste moment toch voor anker te gaan. Het is krap, maar op zich diep genoeg. We voeken ons prettiger op het open water.

Een baken uit de vorige eeuw

Als we naar de kant dinghy’en spotten we grote roggen op ondiep water. We leggen de dinghy op het strand bij het eerste gebouw. Het Decca station ligt er verlaten bij. Het tweede gebouw ligt wat verder naar achteren en als we het pad naar dit gebouw volgen, komen we uit op een spierwit strand waar we kilometers in het water kunnen lopen terwijl het water niet hoger komt dan onze knieën. We kijken uit op een resort en de eilandjes … Het water is gin clear, zoals de Amerikanen dat zeggen.

Ankerlocatie: 24.14.134 N / 076.31.279 W

Steven Spielberg is onze buurman!

Geplaatst door door
Reageer
We zijn in goed gezeldschp! Onze buurman.

We zijn in goed gezeldschap! Onze buurman.

De Seven Seas, het schip waar we gisteren omheen gezeild zijn blijkt van Steven Spielberg. Terwijl wij achterlangs zeilden landen er net twee watervliegtuigjes met gasten vlak bij het schip. Ze werden opgehaald en naar het schip gebracht met een tender. Als je naar de foto kijkt die de Antares van ons heeft gemaakt terwijl we langs het superjacht van Steven Spielberg zeilen, lijken we net een van zijn speeltjes achter de boot.

Top 200 superjachten

Nooit geweten, maar er bestaat een blad over superjachten, de “Boat Exclusive. The world of superyachts”. In dit blad staat een top 200 met de grootste superjachten ter wereld. In 2014 was het grootste jacht maar liefst 180 meter. Het kleinste schip uit de lijst, nummer 200 was ‘maar’ 64,56 meter. Daar zitten aardig wat metertjes tussen. En als we de spec’s lezen begint het helemaal te duizelen… Superjachten met maar liefst 6 tot 8 dekken, een helicopterplatform, een dining-room voor 90 gasten, 80 man personeel, tanks met 1.2 miljoen liter diesel, een concerthal waar 50 muzikanten kunnen spelen, een bioscoop als slechtweer alternatief, een zwembad … niet een, niet twee maar gewoon zes zwembaden op 1 schip van 140 meter! Bizar. Wat een wereld. In deze lijst staat de Seven Seas van Steven Spielberg op de 61ste plaats met 85,47 meter. Hij zal inmiddels wel een paar plaatsen gedaald zijn, want het blad stamt uit 2014 en het is groot, groter grootst in superjachten wereld. En dan de ‘problemen’ die de superjachten hebben … Een zwembad, dat niet mag klotsen tijdens de overtocht, genoeg bergplaats voor toys en op z’n minst een paar tenders en er was zelf een boot die een defender aan boord wilden hebben omdat hij zo overal aan land kan!

Beetje chauvinistisch

Het schip van Steven Spielberg is gebouwd in Nederland, bij Oceanco in Alblasserdam. Nooit geweten dat we in Nederland zoveel superjachten bouwers hebben (wij zijn ook geen doelgroep haha). Ok, in de top 20 komen we niet voor, want zo groot kunnen we i.v.m. de sluizen niet bouwen, maar op plaats 32 staat de eerste, “Madame Gu” met 99 meter, gebouwd door Feadship in Makkum.

De Solandge

Achter ons ligt inmiddels ook de Solandge. Laat daar nou een uitgebreid artikel over geschreven zijn in dit nummer. Met heel veel foto’s! De eigenaar is onbekend, maar houdt duidelijk van een goede mix van materialen en details. Er zijn aan boord maar liefst 35 soorten steen gebruikt, er staan handgeblazen speeltjes van murano glas in een op maat gemaakte kast, verder heeft de boot een spa met een hammam voor 8 personen, aroma therapy baden, een soort icebucket met crushed ice om af te koelen na de sauna, een DJ console, discotheque en een jacuzzi. Je telt voor dit schip dan ook een slordige miljoen neer voor een weekje. Bedragen die boven mijn begip gaan.

En tussen al deze weelde drijft ons Blabberbootje, waarmee we naar dit gedeelte van de wereld zijn gezeild. Toch wel bijzonder dat het niet uitmaakt hoeveel geld je hebt…. als je maar een boot hebt om er te komen! Hoe groot ook, in een gebied als dit genieten we allemaal.

*Antares en Verleiding, bedankt voor het onderhoudende leesvoer tijdens de koufronten!

Leaving more than our foothprints at Boo Boo Hill, Warderick Wells, Exuma’s

Geplaatst door door
Reageer
Boo Boo Hill, Warderick Wells

Boo Boo Hill, Warderick Wells

We zijn weer vijftien mijl naar het zuiden gezeild en liggen geankerd in 3 meter helder water voor het eilandje Warderick Wells Cay. Tevens headquarters van het Exuma Land & Sea Park. Op dit eiland ligt de famous Boo Boo Hill. De enige plek waar je naast je footprint ook een bordje met je bootnaam mag achterlaten. En wie wil dat nou niet? Gekken en dwazen… We stoppen twee tubes verf en een paar kwasten in onze rugzak. Ik heb nog ergens een ieniemienie stukje wrakhout. Het enige materiaal dat wordt toegelaten op de Boo Boo Hill berg, dus we gaan voor klein maar fijn.

We leggen de dinghy op Lucky spot Beach. Via koraalrotsen en een bruggetje komen we bij een trail. Het eiland heeft wel 17 trails, maar wij zoeken die eene naar Boo Boo Hill en zelfs dat vinden we om! Eigenwijs als we zijn gaan we voor de kortste weg. Dwars door het droogvallende mangrove moeras. We zakken behoorlijk diep in het blubber zand weg, terwijl het zand zuigt. We raken bijna onze flip flops kwijt. We moeten er wat voor over hebben om onze naam achter te laten. Bovenop de berg ligt een indrukwekkende hoeveelheid naamborden. Bijzonder als je beseft dat nog niet zo lang geleden hurricane Matthew over de Bahama’s ging. De Antares vindt zelfs hun bordje van 7 maanden geleden terug! Boven op de top schilderen we ons bordje. We kijken uit op het park en onze ankerplek. Ik heb nog niet eerder zo’n mooi uitzicht gehad vanuit ‘mijn atelier’.

Anker Locatie: 24.22.900 N / 076.37.911 W (een beetje ver van de kant).