De vervolgreis door het binnenland van Colombia naar Salento maken we per bus. Daarvoor moeten we eerst naar het grote busstation buiten het centrum van Bogota. Daar kopen we een kaartje naar Armenia. We krijgen een luxe toeringbus van Bolivariano met airo (KOUD!!) en wifi! Natuurlijk werkt dat laatste alleen maar als je in een grote stad bent, maar het is wel geweldig. Er zit een handje vol mensen in de bus en we kunnen allemaal bij het raam zitten. Na Bogota duiken we al snel het Andes gebergte in. Het uitzicht over de groene bergen is adembenemend. Wij nemen afwisselend plaats achter het linker of het rechter raam terwijl de bus door de bergen slingert. Het is een drukke route. Er denderen heel wat grote vrachtwagens voorbij die spullen en containers vervoeren over de Andes van de Pacific naar Bogota en andersom. Ze rijden hard over de slingerende bergweggetjes.

We passeren er ook eentje die de bocht niet goed heeft ingeschat. De oplegger erachter is volledig opengescheurd. Gelukkig weet onze buschauffeur wat hij doet.

Halverwege stoppen we nog even om wat te eten en te drinken. De vrachtwagens moeten ook af en toe stoppen en dat doen ze meestal in de buurt van een wasplaats, waar de lokale bevolking zorgt dat het chroom op de vrachtwagen weer blinkt. Er zijn heel wat van deze wasplaatsen. De hele familie werkt mee. Big business.

Tussen al het verkeer rijden ook Willy’s. Oude Amerikaanse Jeeps uit de tweede wereldoorlog, die veel worden gebruikt om toeristen te vervoeren. Er staan zelfs mensen achterop de auto, terwijl deze met 80 km per uur tussen enorme vrachtwagens in de bergen sjeesen. Dare devils!

In Armenia stappen we over in een kleiner busje. Hij zit nokkie vol. Extra stoeltjes worden uitgeklapt. Er kan nog iemand tussen op de grond. Bommetje vol. Vlak voor Salento belanden we midden in de bergen in een enorme hagelbui! Goh hagel, da’s lang geleden! Het water stroomt de berg af naar beneden. De bus blijkt ook niet helemaal waterdicht!

Tegen de avond worden we in het pittoreske centrum van Salento afgezet. Een klein bergdorpje in het midden van de Coffee Triangle, de koffie driehoek. Aan de rand van het stadje vinden we een hostel, The Plantation House. Het is bijna donker als we er aankomen. Ze hebben gelukkig nog twee kamers. Het zijn allemaal kleine huisjes met een paar kamers naast elkaar. De kamer is sober, maar schoon. De toilet en douche deel je met een paar andere kamertjes en zien er ook schoon uit. De omgeving is prachtig.

We eindigen de dag met vers gevangen trout in het kleine centrum van Salento. Het wordt overal op de borden aangeprezen, duidelijk de lokale specialiteit. Ze worden iets verder op in de rivier gekweekt. Ze zijn bereid met een aantal kruiden en het smaakt goed.