De tweede poging. Vandaag zijn we weer de grote brug over gegaan naar de andere kant van de Suriname rivier om Fort Nieuw Amsterdam en de suikerfabriek Marienburg te bezoeken. Overblijfselen uit het verleden… Fort Nieuw Amsterdam is rond 1740 gebouwd en moest voorkomen dat men de rivier op zou varen om de plantages te plunderen. Door het verval van de plantages verloor het fort zijn functie als verdedigingsbolwerk en werd het een buitenmuseum. Grappige is dat de voormalige directeur Erik Schilp, van het buitenmuseum uit Enkhuizen heeft meegewerkt aan het neerzetten van het openlucht museum en het meedenken hoe dit succesvol te maken, zodat ze hun eigen broek op kunnen houden. In het fort vind je nu o.a. een kruitmagazijn, een cellenhuis (er zitten nog plaatjes van blonde vrouwen uit o.a. de Libelle op de muren geplakt), een oude blikslagerij, een ambacht die inmiddels is uitgestorven in Suriname, een lichtschip en een echte Djogoboom!

Marienburg was ooit het hartje van Commewijne

In Marienburg staan de restanten van de oude suikerfabriek Marienburg, een suiker fabriek en plantage uit 1882. Ze produceerden o.a. suikerriet, Marienburger rum van maar liefst 90% en alcohol. In het verleden werkte hier veel Javaanse en Hindoestaanse contractarbeiders en door slechte betalingen is er zelfs een opstand geweest in 1902, waarbij de directeur het leven heeft gelaten. Marienburg was een klein dorp op zich, met een eigen hospitaal, bedrijfswinkel, directeurswoning, laboratorium en nog veel meer. Ze hadden er als eerste van Suriname een trein en verlichting. Helaas moest de fabriek sluiten in 1986 vanwege tegenvallende omzet, door dalende marktprijzen. Nu is er alleen nog een bouwval over. De machines en het skelet van de fabriek worden overwoekerd door planten.

Terwijl wij nog wat eten bij de Javaanse Warung worden we bezocht door de heer Soekardi, hij is in 1934 geboren op Marienburg. Zijn ouders waren contractarbeiders, en hij heeft 40 jaar gewerkt bij de technische dienst van de fabriek. Hij geeft nu nog rondleidingen en verteld met veel passie over de fabriek. Dit ondersteunt hij met een schrift vol oude foto’s en tekeningen. Hij zou er graag een boek van maken en is nog op zoek naar iemand die hem daarbij kan helpen (Bel +597 8519239).

Leuk detail: in de oorlog had men geen geld en fungeerde bierkroondoppen als betaalmiddel.