We zijn een beetje vroeg, de instanties om uit te klaren zijn er nog niet…
Dagen analyseren we het weer. We raadplegen verschillende weerbronnen. Het toverwoord is ‘moderate’. En vanmorgen gaf Chris Parker een go voor een tocht naar de Samana baai. Daar moeten we wachten tot vrijdag, om de overtocht door de Mona-passage naar Puerto Rico te maken. Yesssss, we hebben een weergat! Nu nog een despacho naar de Samana-baai van de Commandante en dan zijn we vrij om te gaan.
We gaan uitklaren…
We melden ons eerst af bij de Immigratie, Port Captain en Aduana. Daarna moeten we naar de Comandante. Hij zit op een heuvel naast de pier. Onder de heuvel stroomt een rivier, maar er is geen brug. Om bij de Comandante te komen moeten we het hele dorp door. Eenmaal boven kijken ze ons vragend aan. We leggen uit in ons beste Spaans dat we naar de Samana-baai willen varen. “No, Despacho!” Krijgen we als antwoord. Huh? Geen uitklaarbewijs. Kan dat ook nog? Daar hadden we geen rekening mee gehouden. De Blabber & bemanning is er klaar voor. Chris Parker geeft een go voor wat betreft het weer. En nu gooit de Comandante roet in ons weergaatje… “Ehhhh, waarom niet?” Proberen we nog. “Tormente, mucho ola’s, la tiempo es mal!” Hoezo het weer is slecht? We hebben alle bronnen nauwkeurig bestudeerd en dit is echt het moment om een stapje verder naar het oosten te gaan. “NO, no despacho!” We doen nog een poging … “Mogen we zien waarop jullie dit baseren?” Hij kijkt ons verbaasd aan… “No hay internet”. En daarmee is het verhaal uit. De Comandante overruled weergoeroe Chris Parker. We krijgen vandaag GEEN despacho. Morgen? Misschien. Dan moeten we ons maar weer melden om 8 uur.
In discussie gaan heeft geen zin. Deze mensen hebben niet de autoriteit. Ze hebben geen benul van het weer of hoe het werkt bij een zeilboot. Maar deze mannen moeten ons wel voorzien van een geldig uitklaarbewijs. “Nou dan ga je toch weg zonder?” zie ik jullie denken. Ja, normaal wel. Het maakt de Puerto Ricanen niet uit, maar de noordkust van de Dominicaanse Republiek is lang en we kunnen dit met de korte weerwindows niet in een keer doen. We moeten waarschijnlijk in Escondido of de Samana baai stoppen. En als we dan niet de juiste papieren kunnen overleggen hebben we een probleem. De Comandante heeft misschien geen internet maar wel een GSM en de volgende baai zit maar een telefoontje weg. We nemen geen risico. De Luperon baai en het dorp is klein. Iedereen kent elkaar en helpt elkaar. Voor we goed en wel buiten zijn, hebben we waarschijnlijk de eerste autoriteiten al aan onze boot hangen.
We moeten gewoon wachten. Niet ons sterkste punt. Maar voor nu blijven we nog even. Cerveza?