Tweede poging om samen met de Sylfer crew het centrum te bezoeken. Het begint al goed; het VVV is dicht! De bibliotheek Schoelcher is gelukkig open tot 12 uur. Het gebouw heeft ooit op de wereldtentoonstelling in 1880 gestaan en is toen stukje bij beetje afgebroken, hier naar toe vervoerd en weer opgebouwd. Het is een apart gebouw zo tussen de andere bebouwing in. Een beetje oriëntaals, maar je ziet ook duidelijk de invloeden van Eiffel. Er vlak tegenover staat de onthoofde Josephine. Ooit de trots van Martinique omdat ze hier geboren is, totdat in 1990 bekend werd dat ze Napoleon had aangezet tot invoering van de slavernij. Toen verloor ze haar hoofd! En we zien ook hier weer de nodige art-deco gebouwen. Op zich is er verder niet veel meer te zien in Fort-de-France, dus we gaan naar de haven om te kijken of we een veer naar de overkant kunnen pakken. Helaas, de boot naar Trois Islets stopt om 13.00 uur. Het zelfde geldt eigenlijk voor de bussen naar andere plaatsen op het eiland. Alles gaat op zaterdag middag dicht en is uitgestorven. Vandaar dat het openbaar vervoer ook plat ligt. Het weekend moet je dus eigenlijk gewoon lekker voor een strandje liggen en een beetje zwemmen, wandelen en terrasje pakken, net als de localen… veel meer valt er niet te doen.

Maar we hadden gelezen dat het bananen museum in het bloemendorp Sainte Marie tot 17.00 uur open is. Een vriendelijke buschauffeur biedt aan ons er heen te rijden. En over de terugweg hoeven we niet in te zitten. Hij geeft ons zijn telefoonnummer. Willen we weer terug naar Fort-de-France dan hoeven we alleen maar even te bellen en komt hij ons ophalen…. Ehhhhh …. Durven we dat risico te nemen? Een alternatief is er niet en we willen graag nog wat zien. Zullen we het doen? Wagen we de route, ongeveer 30 km verderop met als risico dat we geen vervoer terug meer kunnen vinden? Ja, we doen het en we zien wel. We willen nog wat leuks doen en in Fort-de-France is niets meer te beleven.

Met de bus naar Sainte Marie
We rijden over een 6-baans weg naar de kustweg aan de Atlantische kant, dwars door bananen plantages en suikerrietvelden Een kleine drie kwartier later zet de chauffeur ons af bij de Musée de la Banane. Er heerst een oase van rust. We horen alleen vogels. Om ons heen allemaal bananen en het museum. Voor 7 euro lezen we heel veel over de banaan, zoals:

• De reis die de banaan heeft gemaakt. Het begon ooit in India en vandaar uit ging hij naar Afrika > Europa en nam Columbus het mee naar de Caribbean en Zuid-Amerika. Dat laatste twijfelen ze over… De banaan was al in de Zuid-Amerika/Caribbean gespot voor de komst van Columbus…
• Er zijn 1000 soorten bananen, waarvan je er 300 kunt eten: 150… plantain bananen (kun je niet direct eten, moeten eerst gekookt of gefrituurd worden, vergelijkbaar met een aardappel) en 150 dessert bananen
• Een bananenplant heeft 15 tot 20 liter water per dag nodig
• De verboden vrucht in het paradijs was een banaan i.p.v. een appel 😉
• Aan 1 tros hangen ongeveer 100 bananen
• En nog veel meer….

En aan het einde van de leesroute ligt een tros bananen die we kunnen proeven!

Rue du bananes
Daarna belanden we in de geweldige bananentuin, met wel 30 verschillende soorten bananen. Groot, klein, recht, krom, wit, roze, paars, bak, dessert en sier bananen. Zoveel soorten. Een walhalla als je gek bent op bananen! En we kunnen weer proeven. Er lagen hier & daar trossen op de grond met rijpe bananen. We hebben het niet gevraagd…. maar alle dessert bananen waar nog geen beestjes op zaten hebben we geproefd. Aan het einde van de route staat de bananenbar (nee niet die uit Amsterdam!). Hier worden we getrakteerd op bananenbier,-ketchup,  -likeur, -cake en -shakes etc. Heerlijk. We hebben wel 10 bananen op!

Retour Fort-de-France
In de bananenbar zat ook een Française, alleen aan een tafeltje en ze bleek met de auto. Wij mogen meerijden tot het centrum van Sainte Marie. Het is er uitgestorven. Alles zit op slot. Niets te beleven. Er is meer leven op zondagmiddag in het centrum van Apeldoorn… en dat is al niet veel! We gaan retour boot. Nu komt de proef op de som. Reageert de chauffeur of niet als we bellen? De eerste twee keer niet…. Oh, oh… Ondertussen staan we bij een busstation en proberen te liften… ze stoppen niet en de busjes rijden handenschuddend door…. Mensen die ook staan te wachten (op veelal familie) geven aan dat het wel erg lastig wordt. Dan belt de chauffeur terug. Gelukkig, we hebben contact. Hij komt met 5 minuten! En zowaar, 5 minuten later staat hij voor onze neus en brengt hij ons weer terug naar Fort-de-France. Geweldig, wat een service.