Laatste blik op Captain Morgan

Mister Bush (onze agent om uit te klaren) weet niet wat hem overkomt als er op 1 dag, en ook nog eens op zondag, maar liefst zes schepen tegelijkertijd komen uitklaren. Een beetje sip kijkt hij ons aan “gaan jullie ook al weg, jullie zijn er net”… Tja leg iemand van het mooie Providencia maar eens uit dat je door moet… Het uitklaren gaat overigens heel soepel. We laten zondagochtend onze paspoorten achter bij Mister Bush en kunnen deze om 17 uur met stempel en Zarpe (uitvaarbewijs) weer ophalen. Kosten 50 dollar.

Palaver met de andere zeilboten

Palaver

In de ochtend houden we palaver met de vijf andere schepen, waarmee we gezamelijk naar de Cayman Islands varen. La Paloma (Duitsland) en Sylfer (Nederland) kennen we al, maar we maken voor het eerst kennis met SiBella (USA), Night Sky (Canada) en Spinvinn (Noorwegen). Een gemêleerd gezeldschap. Voertaal is Engels. We bespreken de route, vertrektijd en tijden dat we contact met elkaar zoeken via de VHF en/of SSB. Gerard van de Sylfer werpt zich op als netcontroller.

Daarna krijgen we het nog even heel druk. Boodschappen, vers brood en ‘groenvoer’ voor onderweg. Wat extra kopieën van onze spaanse crewlist, routeplanning en informatie over de boot. Terwijl Ben de boot vaarklaar maakt, leg ik alles slingervast, kook in mijn nieuwe snelkookpan twee maaltijden en pak de Grabbag. We bunkeren 100 liter water bij Mister Cosinforso. Een ontzettend vriendelijke man, die niets anders wil dan ons email adres als ‘betaling’ voor het water. Om vijf uur halen we de paspoorten op bij Mister Bush en dan zijn we er klaar voor. We maken de internetkaart op en zetten de wekker op 5.30 uur.

This is Colombia Coast Guard….

Informerly sailing together

De volgende morgen halen we het anker op bij het eerste licht. De SiBella is al vertrokken. Terwijl het ochtendlicht onze boot beschijnt varen we om Morgan’s Head de baai uit. Al snel kunnen de zeilen op en gaat de motor uit. De vislijn gooien we uit. De grotere boten varen al snel uit ons zicht. Samen met La Paloma vormen we de achterhoede. “Ben, je wordt opgeroepen door een oorlogsvoertuig”, roept Sylfer op kanaal 68 van de VHF. Die hadden we niet gehoord, omdat we op het verkeerde kanaal stonden, we zetten de VHF terug op 16 en geven antwoord. De man aan de andere kant stelt meteen allemaal vragen…. “Who are you”, vraagt Ben. Het blijkt The Colombian Coastguard, at your service. We zien een mast aan de horizon snel dichter bijkomen en er blijkt inderdaad een heel groot grijs oorlogsschip aan vast te zitten. De coastguard dus. Sorry, no problem. We beantwoorden de vragen. Hij wil ook weten of we in een soort van wedstrijd zitten. In een keer zes zeilschepen op deze meestal rustige wateren vinden ze een beetje vreemd. Onze Canadeese buurman van de Night Sky omschrijft het even later mooi als ‘informaly sailing together’ “. Nadat ze alle schepen hebben opgeroepen, nemen ze afscheid met ‘Have a safe trip. We’re standing by on 16, if you need help.’ Dat is fijn om te weten. De koers is om Quita Sueno bank heen richting het eerste waypoint op 15.32.600 N en 081.10.500W.

Bonito!

Bonitoooooo

Ik trek wat aan de vislijn. Deze geeft een beetje weerstand. Het lijkt wel of er wier aan de lijn hangt. Langzaam hengel ik de lijn binnen om het wier er af te halen. Het gaat heel gemakkelijk. Als ik weer achterom kijk zie ik een vissebek! Huh, er hangt een vis aan?! “Ben, ik heb een vis!!” Ben komt snel naar buiten “Waar?” Trots houd ik de vis omhoog, “hier, ik dacht dat het wier was, het voelde zo licht”. Blijkt het een kleine Bonito. Een mooi hapje voor twee personen. Op het wiebelende achterdek maak ik hem gauw schoon. Pffff, dat valt niet mee. Na deze vis houden we het dan ook meteen voor gezien. De boot schudt zo heen er weer. We zijn beiden wat katterig.

Blabber bepaalt de koers tussen de banken voor Nicaragua

Voor de kust van Nicaragua zeilen we tussen de banken met de naam Thunder Knoll en Rosalinda bank heen. De laatste is populair bij de vissers. Het ruim moet vol, daarna keren ze terug naar huis. Dat kan soms wel vier weken duren! Die banken klinken eng, maar ze zijn nog steeds 25 meter diep! Voordeel van die banken is een enorme stroming en deze keer de goede kant op. De wind komt inmiddels uit het oosten. We vliegen er over. Het voelt alsof we op een op hol geslagen paard gesprongen zijn. We moeten ons stevig vasthouden aan de manen. Blabber bepaalt zijn eigen route! Hij negeert onze tracklijn naar het noorden en houdt consequent NO of NW aan. We stellen de zeilen, meer zeil, minder zeil en sturen de windpilot bij. Maar Blabber laat zich niet temmen, hij heeft een eigen wil en draaft door. In volle galop. Dansend op de golven. Hij bepaald zijn eigen koers. Wij kunnen ons alleen maar schrap zetten en volhouden totdat hij uitgeraasd is. Niet echt comfortabel, zelfs een boek lezen komt er niet van. Maar het is wel kicken. We klokken zelfs 10 knopen! Het gemiddelde ligt op een gegeven moment dik boven de 7,5 knopen. Zo hard hebben we nog nooit gelopen. Als we zo snel blijven zeilen komen we woensdagavond al aan! We hadden op donderdag ochtend gerekend…

Geen zin om de Matterhorn te beklimmen

Eenmaal langs de banken passeren we een scheepvaart route. De AIS komt tot leven en naast onze buddy’s (we hebben van de schepen waarmee we opvaren ‘buddy’s’ gemaakt), zien we ook vrachtschepen op weg naar Cartagena, Jamaica etc. Tijdens mijn nachtwacht zie ik de lichten van een tanker die Matterhorn heet wel heel dichtbij komen. Hij ligt met 12 knopen snelheid zogezegd op ramkoers. Ik stel onze koers bij en stuur achter hem langs. Althans dat probeer ik, want hij lijkt nog steeds op ons af te sturen. Ik laat deze ‘berg’ graag aan ons voorbij gaan en rem nog een beetje af. Hij vaart uiteindelijk op 1 mijl langs ons heen. Ik kan de motor horen. Wat ben ik nog steeds blij met onze AIS!

Welcome on the Cayman Islands!

Welcome to the Cayman Islands

Nog een laatste dagje op zee. Het waait minder en de zee is een stuk rustiger. Ik kan weer normaal zitten aan boord en flans nog snel een gastenvlag van de Cayman Islands in elkaar. Hiervoor gebruik ik een oude Engelse vlag. Over de rode stukken naai ik blauwe lappen van een oude Nederlandse vlag. Twee witte rondjes er in met een kriebel en klaar. Het leuke van het zelf maken van de vlag is dat je ook meteen ziet wat er in staat. In dit geval een schildpad. We hijsen de gastenvlag en de gele (Q) vlag in het want.

Cayman DIY flag!

Zo van een afstandje ziet de vlag er net echt uit! Ondertussen houden we de vaart er in om voor het donker aan te komen. We horen op de VHF een voor een de andere -grotere- zeilschepen de Port Security van George Town oproepen. Wij moeten nog even door en gooien de vislijn weer uit. Ze willen helaas niet meer bijten. Flatgebouwen doemen op aan de horizon. Eenmaal dichterbij blijken het cruiseschepen! Er liggen er vier voor George Town, de hoofdstad van Grand Cayman.

De mooringplaats voor George Town

We roepen de George Town Port Security op. Acht uur na de eerste zeilboot van ons ‘informele cluppie’, lopen wij samen met La Paloma, ook George Town binnen. We zijn te laat om in te klaren. Het kan wel, maar dan moeten we een overtime fee betalen voor het overwerk van de ambtenaren. Als alternatief bieden ze ons een gratis oranje mooring aan en mogen we de volgende morgen samen met La Paloma als eerste inklaren! Drie keer raden wat we doen?!! Als we aan de mooring liggen komt het Port Security bootje langszij. “Welcome to the Cayman Islands”! Hij overhandigt ons alvast de papieren voor morgen ochtend en wenst onze een rustige nacht.

En dan komt het besef. WE DID IT! 360 mijl in 58 uur. Maar twee nachten op zee. Retesnel dus. Dit is een Blabber record! Biertje?

Voor de liefhebber nog even de feiten:

• Totale tocht: 360 mijl in 58 uur
• Gepasseerd: Nicaragua en Honduras, de Quita Sueno Bank, Rosalinde Bank en Thunderknoll Bank
• Gebruikte kaarten & gidsen: OpenCPN, ingescande Google Earth kaarten Cayman Islands, Free Cruising Guide Frank Virgintino
• Gevangen: Bonito
• Kosten uitklaren Providencia / Colombia: 50 dollar
• Kosten inklaren & mooring Cayman Islands: gratis!