Chila. Een kleine vrolijke Colombiaanse dame. We komen haar regelmatig tegen als we het dorp in lopen en ze zegt ons altijd vrolijk gedag. Ze is herkenbaar aan haar karretje. Het heeft wel iets weg van een rollator. Maar daarvoor heeft ze hem niet nodig. Ze verkoopt ijs. En in het karretje staan twee ijsboxen vol met zelfgemaakte ijsjes in wel 10 verschillende smaken. Je herkent de ijsjes van Chila aan de scheve stokjes. We hebben er eentje gehad met kokosnoot. Heerlijk!
Als we haar vandaag tegen komen, zit ze voor de kerk op de stoep met twee dames. Ze heeft net haar eerste Engelse zinnen geleerd en wil het graag op ons uitproberen.
“I have a very nice cabana and it costs 20.000 pesos per person”. Ok, zegt Ben, “Is it also possible for 10.000 pesos?”. Ze zegt direct “Yes”, maar heeft geen idee op welke vraag ze antwoord geeft. Dat blijkt wel als iemand haar uitlegt dat ze net de cabana voor de halve prijs heeft weggegeven!
Maar ze geeft neit snel op. Ze wil het nog een keer proberen. Dus gooit ze de volgende net geleerde Engelse zin er uit:
” I have very good icecream with cocos, strawberry, passionfruit (en nog 7 smaken meer), they cost only 1500 pesos.”
“Do you want to marry me?” reageert Ben snel. En ze roept meteen yes!! Ha ha. De dames naast haar leggen uit waar ze net ja op heeft gezegd. We moeten ontzettend lachen en ze kan de grap zelf ook enorm waarderen.