We hebben het lang uitgesteld, maar het moet weer gebeuren: boodschappen doen met de bus… 1 uur en twintig minuten heen en als we geluk hebben 1 uur en twintig minuten terug met de bus. We hebben er beiden geen zin in. Maar de voorraden aan boord raken uitgeput. We kunnen het niet langer uitstellen. We gaan inslaan in Sabenitas. Deze keer maken we geen zij-uitstapjes, we gaan alleen geld halen en boodschappen doen bij de supermarkt El Rey.
We pakken de vroege bus van half 8 en om 9 uur zijn we in Sabanitas. In de bus hebben we deze keer een TV met muziek. Een flatscreen!! Het moet niet gekker worden!
Een kopje koffie lonkt, maar we zijn streng. Alleen boodschappen en we duiken direct de Rey in. Met twee volle rugzakken en twee loodzware boodschappen tassen komen we weer naar buiten. Het is half 11 als we staan te wachten op de bus terug. Een Panameno (Panamees) komt op ons af, “sprechen sie deutsch?” Ehhh, doe maar in het Engels of Spaans. De man heeft een tijdje in Europa gewoond en wil graag een babbeltje met ons maken. Hij vertelt ons dat de bus elk moment kan komen. Inmiddels passeren er drie bussen. Bij elke bus kijkt hij op zijn horloge en houdt vol “maybe the next one”…. Tot de dame die gebak verkoopt op de stoep van de El Rey het niet langer aan kan zien. Er komt voorlopig geen next bus naar Puerto Lindo. Die komt pas om twaalf uur weer! Dus als we niet langer willen wachten op deze drukke standplaats, kunnen we beter de bus naar Portobelo pakken. Hij komt er net aan! Ok, goed idee, daar is het vast een stuk rustiger en vandaar uit gaan meer bussen richting Puerto Lindo. Wie weet hebben we geluk! Hij zit aardig vol, maar het lukt om ons in het smalle gangpad te wurmen met vier volle tassen. In Portobelo stappen we uit en moeten we zeker nog een uur wachten in het bushokje tussen de schoolkinderen die ook op de volgende bus wachten.
Op het muurtje zitten een paar meisjes in schooluniform al kauwgomkauwend naar muziek te luisteren op hun mobieltjes. Een paar jongens vinden het wel leuk om met ons in het Spaans/Engels te praten. Een jongen komt oorspronkelijk uit Colombia. Zijn ouders werken en wonen op het eilandje Isla Grande. Zijn school is in Portobelo. Hij moet de boot en bus pakken om daar te komen. Hij moet veel wachten. En dat vijf dagen per week! Wij klagen niet meer en stappen in de volle bus richting Puerto Lindo als deze een uur later arriveert. De Colombiaanse jongen biedt zijn zitplaats aan. Maar al snel komen er achterin de bus twee plaatsten vrij en nestelen we ons op de krappe Amerikaanse schoolbus bankjes, met vier volle boodschappen tassen. We kunnen er voorlopig weer tegen!