We gaan vroeg anker op en het is meteen geweldig zeilen richting Dominica. Wel scherp aan de wind, maar we klagen niet, het is perfect. In het begin hebben we een paar giga buien. De wind is gemiddeld 20 – 26 knopen en eenmaal onder de eilanden vandaan krijgen we zelfs 32 knopen! We hebben het grootzeil en de genua gereefd en gaan precies op ons doel af!
Een weerzien met de boatboys
Bij elk nieuw (ei)land is het weer spannend en afwachten wat ons te wachten staat. We komen nu weer in het ‘boatboys-gebied’ en zien eenmaal om de hoek bij Prince Rupert Bay in Portsmouth de eerste al ver buiten op zee te dobberen… Het blijkt boatboy Lawrence of Arabia te zijn. Bij het naderen kregen we een hartelijk “Welcome to Dominica, did you have a good sail today?” Wow, dat is nog eens een ontvangst! Hij liet ons voor nu rustig ankeren en zou ons later nog wel even opzoeken. Maar als we iemand nodig hadden, dan was Lawrence of Arabia the men; voor al uw boodschappen, trips over het eiland of taxiritjes naar de kant.
De Prince Rupert Bay is in 1 woord Ge-wel-dig! Wow! Groot en ruim, er lagen maar een paar zeilboten en je kunt overal ankeren op zo’n 3 meter helder water. We hebben de boot voor Big Papa en het Blue Ray restaurant gelegd, in de hoop op goed internet.
Eenmaal op de internetplek bleek Lawrence nu Monty te heten. Hij wilde ons graag meenemen naar de Indian River. Maybe tomorrow, is ons standaard antwoord tegenwoordig. Dit blijkt goed te werken, het geeft perspectief en ze laten je voor even met rust. Daarna werden we bezocht door Micky, een peddelende rasta man op een surfboard. Hij had een zak mango’s in de aanbieding. Helaas voor hem hadden we net een schaal vol geplukt. Een vlag van Dominica dan? Ja die hadden we wel nodig en deze zou hij ons morgen bezorgen.
Inklaren the easy way
We waren mooi op tijd en zijn meteen naar de douane gegaan om in te klaren. Deze zitten bij de ferrydock en dat was een aardig stukje met de dinghy. Eenmaal aangekomen bij de ferrydock werden we weer enthousiast welkom geheten op Dominica. Ze wezen ons de weg naar de douane en de dinghy kon mooi blijven liggen aan de dock. Een slot was volgens de mannen absoluut niet nodig!
Het inklaren is hier dankzij prime minister Roosevelt Skerrit geweldig geregeld. Hij wilde mensen niet te veel vermoeien met procedures in de hoop hun verblijf hierdoor iets te verlengen. Als je inklaart, klaar je ook meteen weer uit en krijg je een permit voor 14 dagen. Dus geen gedoe meer als je naar een volgende plaats of eiland zeilt. En we betaalden maar 10 EC voor deze handeling. Geweldig!
Voor het douane kantoor staat een geweldige grote mango tree met wederom allemaal rijpe vruchten, dus wij konden het niet laten om onze voorraad weer even aan te vullen. Een man van de security zag ons zo bezig en vroeg of we dat lekker vonden. Ja zeker was het antwoord. Dan haal ik nog even een zak met verse mango’s voor je die ik vanmorgen geplukt heb! We kregen er nog een recept voor niet rijpe mango’s bij. En zo stonden we even later met een topzware rugzak met mango’s weer bij de dinghy. Op de terugweg naar de boot hebben we ook nog een jerrycan met benzine gehaald bij het begin van de Indian River.
Mango les 2: wat te doen met mango’s die nog niet rijp zijn
Snij ze in stukjes. Doe ze in kokend water met een beetje zout, knoflook en uien. En kook ze even. Of stop ze in een brown paper bag of rol ze in kleding om ze snel te laten rijpen. Ze hebben op deze manier ongeveer 3 tot 4 dagen nodig om snel te rijpen.