We zijn vroeg op en vertrekken om 8 uur naar de volgende en laatste bestemming voor Boanire; Aves de Sotavento. We zeilen voor de wind, zetten de genua en boom uit aan bakboordzijde en lopen rond de 5 knopen. Het is ongeveer 13 mijl zeilen naar het volgende eiland. De Bella Ciao vertrekt als laatste maar komt al gauw als een speer voorbij op de gennaker. Een mooi fotomomentje. We gaan voor een laatste avond sushi met verse vis, maar ondanks de velden met vissen en daarboven vogels, willen de vissen niet bijten.

Idyllische anker locatie op Aves de Sotavento
We gooien het anker uit op 3 meter diep helderblauw water. Maar we liggen precies oven en met het anker in een paar koraalrotsen en besluiten opnieuw te ankeren. Deze keer letten we beter open ankeren op eht zand. Als ik te water duik zie ik da

We zijn vroeg op en vertrekken om 8 uur naar de volgende en laatste bestemming voor Boanire; Aves de Sotavento. We zeilen voor de wind, zetten de genua en boom uit aan bakboordzijde en lopen rond de 5 knopen. Het is ongeveer 13 mijl zeilen naar het volgende eiland. De Bella Ciao vertrekt als laatste maar komt al gauw als een speer voorbij op de gennaker. Een mooi fotomomentje. We gaan voor een laatste avond sushi met verse vis, maar ondanks de velden met vissen en daarboven vogels, willen de vissen niet bijten. We gooien het anker uit op 3 meter diep helderblauw water. Maar we liggen precies oven en met het anker in een paar koraalrotsen en besluiten opnieuw te ankeren. Deze keer letten we beter open ankeren op het zand. Als ik te water duik zie ik dat het anker door koraalsteen nog niet goed ingegraven is dus Ben geeft nog wat gas achteruit en het anker pakt.

De locatie waar we liggen, Palm Tree island, is ronduit idyllisch. Het is een verlaten eiland, met een oude vissershut en een paar palmbomen. Verder is het strand oogverblindend wit en het water mooi helder aqua blauw. We kunnen de bodem weer zien.

Een wandelende conch schelp
Frits is ondertussen op verkenning met de dinghy. Op het rif aan de andere kant van het eiland ligt een gestrande boot. Ik ga daar even later samen met Frits en Reinhilde snorkelen langs het rif. Wederom een super plek. Het rif hebben we omgedoopt tot Angelfisch Paradise. Zo veel Queen- en French Angel vissen hebben we nog niet bij elkaar gezien.

En een ander noemenswaardig fenomeen was de wandelende conch schelp. We zagen sporen in het zand, maar pas als je boven ze gaat hangen en wacht, zie je ze ‘lopen’ over de bodem. Eerst komen er twee oogjes onder de schelp vandaan en dan beweegt ie zich met horten en stoten naar voren. Het gaat nog best snel ook. Soms gaan ze samen op met de andere schelpen. Dat zou een leuk spelletje zijn onder water, wie heeft de snelste conch schelp… weer eens wat anders als een marmotten race! Heel bijzonder.

Curry visschotel op de Bella Ciao
Onze laatste avond komen we samen op de Bella Ciao. De laatste (verse) spullen worden uit de koelkast getrokken en samen hebben we weer een mooie maaltijd met rumpunch & omelet met aubergine vooraf, een curry visschotel van Merlijn als hoofdmaaltijd en koffie met heerlijke cocoscake toe.  Als dit geen feestmaal is!