Rondje Dominica met de lokale bus

Afgelopen nacht heeft het weer enorm geregend en vanmorgen hebben we weer 6 emmers water opgevangen uit de dinghy. Dus we kunnen overschakelen naar grof geschut: het beddengoed!!! Jammer genoeg waait het enorm hard, dus de was ophangen een hele uitdaging. Alle kleren hangen we wind-proof op, d.w.z. met de lijn door de kleding heen, zodat ze deze keer niet van de lijn kunnen waaien!

Ondertussen gaat vlak bij ons een Belg ankeren met wel 2 ankers, pas bij de derde poging houden de ankers en ligt hij pal voor ons…. Natuurlijk. Mmm, en dat met deze harde wind. Er staan zelfs kopjes op de golven op onze ankerplek! We wachten even af en het ziet er inderdaad naar uit dat zijn ankers houden, dus we gaan rond het middaguur naar de kant. We leggen de dinghy aan de dinghy dock bij Big Papa en lopen via de hoofdstraat naar het busstation.

Eenmaal bij het busstation stappen we in “Press on”, een lokale bus. We zitten met maar liefst 18 personen in het busje gepropt. En sjeesen al toeterend voor elke bocht, tegenliggers en collega busjes dwars over het eiland door het tropische regenwoud naar de Atlantische kant van het eiland. En worden voor 7 EC (nog geen 2 euro) in 45 minuten afgezet in Marigot, een klein vissersdorpje. Wat is dit eiland groen. Overal staan bomen, varens, fruitbomen, bananen etc.  En de wegen zijn echt geweldig!

Nadat we wat rondgewandeld en gedronken hebben pakken we de volgende lokale bus naar de hoofdstad Roseau. “Papanap”(drie keer raden wat zijn favoriete hobby is) heeft de vaart er flink in en de dame uit Marigot moet aardig haar best doen om hem voor ons te laten stoppen. Eenmaal ingestapt sjeest hij nog harder over de wegen en toetert alsof zijn leven er vanaf hangt. Ondertussen flirt hij wat met de dames op straat onderweg, bestelt hij wat te eten en maakt afspraakjes met de mannen voor het weekend. Ze zijn trouwens druk met het verbeteren van deze weg en de stukken die af zijn zien er geweldig uit.

Roseau is de hoofdstad van Dominica. De stad is groot, kleurrijk en zeer levendig. Zoveel mensen op straat. Deze drukte zijn we niet meer gewend. Het busstation is naast de plaatselijke markt en Maggi heeft hier duidelijk parasolletjes uitgedeeld.

We willen voor donker terug zijn in de haven, dus lopen wat ronden en pakken dan weer een busje terug langs de kust aan de Caribische kant naar Portsmouth voor 9 EC per persoon. Deze chauffeur doet het wat rustiger aan. De bus heeft ook geen naam en zijn toertje is een lachertje vergeleken bij de vorige twee chauffeurs. Onderweg moet hij nog wel even tanken. We stopen bij een BBQ voor wat plantain (bakbananen) van de grill en hij zet ons praktisch voor de deur af. Het is dat wij het laatste stukje graag willen lopen.

Eenmaal terug aan boord blijkt de Belg nog netjes voor ons te liggen, gelukkig! Altijd weer een zorg als je van boord gaat. Niet alleen of je eigen anker het houdt, maar ook het anker van je buren!

Regen, regen, regen….

Kleine wasjes...

Kleine wasjes…

We hebben een nieuw record! De afgelopen nacht is de grootste hoeveelheid regen gevallen sinds we vertrokken zijn uit Nederland. We hebben wel 4 emmers water uit de dinghy gehaald en kunnen weer de was doen! En er is nog veel meer water. De luchtvochtigheid is als je het mij vraagt 100% Dus de was zal niet echt drogen… het is ook nooit goed. Tussen de buien door doe ik de was. Er drijft ook een enorme hoeveelheid kokosnoten op het water, de rivier is leeggestroomd.

En verder is er niet veel te melden. We hebben naast de was een aantal klusjes gedaan. Micky komt weer aan peddelen op zijn surfplank met goed nieuws; hij heeft een Dominicaanse vlag voor ons! Terwijl ik deze prepareer om te kunnen hijsen zien we de Full Circle ook in de stromende regen binnen varen. En ik heb nog een los naadje in het grootzeil gerepareerd. Het was prettig om te zien dat alle naden die ik in Suriname en Trinidad heb gerepareerd, zich goed houden.

The Indian River in Portsmouth, Dominica

The Indian River in Portsmouth

The Indian River in Portsmouth

Vanmorgen ben ik de dag begonnen met het schoonkrabben van de onderkant van Blabber. Een beetje beweging kan geen kwaad. Alleen naar onderen toe werd de uitdaging voor de longen steeds groter. Maar het resultaat mag er zijn, alle algen en pokken zijn er aan stuurboordzijde af, zelfs op de kiel! Ondertussen kwam er een Nederlands schip binnenvaren dat we nog niet kennen. De JoHo. Achteraf blijkt dat ze al sinds 2001 zeilen. Wow, impressive.

‘s Middags varen we met de dinghy naar de dinghy dock van Big Papa en hebben hem daar vastgelegd. Via Big papa loop je dan naar de hoofdstraat. Portsmouth is een bijzonder plaatsje. Arm en rijk door elkaar. Van houten hutjes met plaatijzer tot nieuwe betonnen woningen, heel divers, allemaal even netjes. De mensen zijn bijzonder vriendelijk. Ze zeggen je gedag. Zijn benieuwd waar je vandaan komt en willen weten of je het leuk vind op Dominica. Ze zijn trots op hun land en blij met de buitenlanders die de moeite nemen om het te bezoeken.

We pakken ook een paar achteraf straatjes en worden opeens door iemand aangesproken. “He chief do you remember me?” Denk… denk… het bleek de man van de security bij het douane kantoor. Hij herkende ons direct en wees ons de weg te voet naar de Indian River en het Bush Café. Toen wij het bruggetje overliepen kwamen we twee dames tegen die er net vandaan kwamen. Het was rustig en ze hadden het Bush café net dicht gegooid. Maar we kregen nog wel een paar tips voor de route er naar toe. Eentje was er staat een mango boom met rijpe vruchten (!!!) en de ander was neem een stok mee als je loopt. Omdat we de tweede tip niet meteen uitvoerde, kwam ze even later met een stok achter ons aan. Geweldig.

De tocht dwars door de mangrovebossen en de swamp naar de Indian River was sprookjesachtig. En eenmaal bij de rivier helemaal. Wow. Ik heb er een filmpje van gemaakt. Ik heb alleen verzuimd de rivier zelf op de film te zetten, omdat ik toen werd lek geprikt door de musquitos en zo snel mogelijk weer weg wilde. Maar gelukkig hebben we nog wel een foto.

De Indian River is een must als je in Portsmouth bent. Je kunt er met een boatboy of rastaman per bootje heen of te voet zoals wij gedaan hebben. En een leuk weetje is dat ze o.a. de Indian River ook hebben gebruikt voor enkele scenes uit de tweede film “Dead Man’s chest” van Pirates of the Caribean.

In Dominica heb je ook op straat waterkranen met vers drinkwater uit de bron, voor de mensen die geen waterleiding kunnen betalen. Het is prima drinkwater en wij hebben er onze dorst gelest na een bezoek aan de Indian River. Uiteindelijk hebben we nog een biertje gedronken bij het Blue Bay restaurant, waar we de internet code kregen. Helaas bleek deze even later aan boord niet meer te werken. Dit is het eerste eiland waar ze de code van het internet elke dag veranderen of alleen ongezien in willen voeren. Hierdoor kunnen we helaas geen internet aan oord ontvangen.

Welcome to Dominica!

DominicaWe gaan vroeg anker op en het is meteen geweldig zeilen richting Dominica. Wel scherp aan de wind, maar we klagen niet, het is perfect. In het begin hebben we een paar giga buien. De wind is gemiddeld 20 – 26 knopen en eenmaal onder de eilanden vandaan krijgen we zelfs 32 knopen! We hebben het grootzeil en de genua gereefd en gaan precies op ons doel af!

Een weerzien met de boatboys
Bij elk nieuw (ei)land is het weer spannend en afwachten wat ons te wachten staat. We komen nu weer in het ‘boatboys-gebied’ en zien eenmaal om de hoek bij Prince Rupert Bay in Portsmouth de eerste al ver buiten op zee te dobberen… Het blijkt boatboy Lawrence of Arabia te zijn. Bij het naderen kregen we een hartelijk “Welcome to Dominica, did you have a good sail today?” Wow, dat is nog eens een ontvangst! Hij liet ons voor nu rustig ankeren en zou ons later nog wel even opzoeken. Maar als we iemand nodig hadden, dan was Lawrence of Arabia the men; voor al uw boodschappen, trips over het eiland of taxiritjes naar de kant.

De Prince Rupert Bay is in 1 woord Ge-wel-dig! Wow! Groot en ruim, er lagen maar een paar zeilboten en je kunt overal ankeren op zo’n 3 meter helder water. We hebben de boot voor Big Papa en het Blue Ray restaurant gelegd, in de hoop op goed internet.
Eenmaal op de internetplek bleek Lawrence nu Monty te heten. Hij wilde ons graag meenemen naar de Indian River. Maybe tomorrow, is ons standaard antwoord tegenwoordig. Dit blijkt goed te werken, het geeft perspectief en ze laten je voor even met rust. Daarna werden we bezocht door Micky, een peddelende rasta man op een surfboard. Hij had een zak mango’s in de aanbieding. Helaas voor hem hadden we net een schaal vol geplukt. Een vlag van Dominica dan? Ja die hadden we wel nodig en deze zou hij ons morgen bezorgen.

Inklaren the easy way
We waren mooi op tijd en zijn meteen naar de douane gegaan om in te klaren. Deze zitten bij de ferrydock en dat was een aardig stukje met de dinghy. Eenmaal aangekomen bij de ferrydock werden we weer enthousiast welkom geheten op Dominica. Ze wezen ons de weg naar de douane en de dinghy kon mooi blijven liggen aan de dock. Een slot was volgens de mannen absoluut niet nodig!

Het inklaren is hier dankzij prime minister Roosevelt Skerrit geweldig geregeld. Hij wilde mensen niet te veel vermoeien met procedures in de hoop hun verblijf hierdoor iets te verlengen. Als je inklaart, klaar je ook meteen weer uit en krijg je een permit voor 14 dagen. Dus geen gedoe meer als je naar een volgende plaats of eiland zeilt. En we betaalden maar 10 EC voor deze handeling. Geweldig!

Voor het douane kantoor staat een geweldige grote mango tree met wederom allemaal rijpe vruchten, dus wij konden het niet laten om onze voorraad weer even aan te vullen. Een man van de security zag ons zo bezig en vroeg of we dat lekker vonden. Ja zeker was het antwoord. Dan haal ik nog even een zak met verse mango’s voor je die ik vanmorgen geplukt heb! We kregen er nog een recept voor niet rijpe mango’s bij. En zo stonden we even later met een topzware rugzak met mango’s weer bij de dinghy. Op de terugweg naar de boot hebben we ook nog een jerrycan met benzine gehaald bij het begin van de Indian River.

Mango les 2: wat te doen met mango’s die nog niet rijp zijn
Snij ze in stukjes. Doe ze in kokend water met een beetje zout, knoflook en uien. En kook ze even. Of stop ze in een brown paper bag of rol ze in kleding om ze snel te laten rijpen. Ze hebben op deze manier ongeveer 3 tot 4 dagen nodig om snel te rijpen.