Vandaag gaan we samen met de Bella Ciao inklaren. Dit doe je in de hoofdstad Willemstad en dat ligt ongeveer 8 km verderop. Dus we pakken de openbare bus en laten ons in het centrum afzetten. Reinhilde heeft nog een lijst met de vertrektijden van de bus. Het grappige van de bus timetable is dat alles gerekend wordt vanuit vertrek centrum, Punda. Dus onze bus vertrekt om 10 uur uit Punda en is dan ongeveer een half uur later bij ons!

In het centrum lopen we als eerste naar de douane bij de drijvende Venezolaanse groentemarkt. We vullen een document in, pakken de paspoorten, bootpapieren en uit uitklaarbewijs van Bonaire er bij en de alleraardigste douane beambte voert alles meteen in het seaclear computer systeem in. Voor ik het weet is Ben 10 jaar jonger, een meisje geworden en onze boot meet maar liefst 1,36. Dus je moet wel scherp blijven! Ondertussen intrigeert een enveloppe met de naam Rafiki mij. Ze blijken de bootpapieren vergeten te zijn en ik bied aan ze mee te nemen. Dat is ok.

De volgende stop is het immigratiekantoor en de port authorithy. Deze zitten aan de overkant, bij de Pontjesbrug rechts op de plek waar ook de cruiseschepen aanleggen. Maar ze zijn net dicht (van 12 tot 14.00 uur) dus we vermaken ons tot die tijd op een terras voor de pontjesbrug. Dit is de oudste drijvende draaibrug in de wereld, met 16 pontjes en voortgedreven door 2 motoren. De hele brug zwaait op zij naar de Otrabanda kant als er een schip nadert. Is het een klein schip dan gaat ie maar voor de helft open. Wij hebben geluk. Er komt net een marine schip binnen en de hele brug schuift op zij. Het marine schip ziet er qua ontwerp wat oud uit, maar het blijkt een van de nieuwste schepen te zijn lees ik later in de lokale krant. Hiërarchie in de eetzaal kennen ze niet meer, iedereen eet bij elkaar. Daarnaast hebben ze door alle moderne technieken het aantal mensen aan boord met de helft kunnen reduceren.

Op het immigratiekantoor vullen we wederom een papier en een kaartje in en zijn we ook snel klaar. De laatste stop is de portauthority voor een ankervergunning. Hiervoor vullen we wederom een papier in, maken ze een kopie van het paspoort van de kapitein en betalen we 10 dollar (dat is goedkoper als betalen in NAF).

We zijn weer legaal en kunnen nog even door de stad zwerven voor we de bus terug pakken. Willemstad is levendige stad en staat vol met mooie gekleurde panden. De panden aan het water hebben wel wat van Amsterdamse grachtenpanden, alleen zijn deze in het geel, roze en blauw veel kleurrijker. De huizen zijn overigens geschilderd in een kleur, omdat het wit zo zeer doet aan je ogen als de zon er op schijnt. En het staat nog een stuk vrolijker ook, zeker als je ziet hoe het afsteekt tegen de mooie blauwe lucht. In de wijk Punda is het shop till you drop, zoveel winkeltjes hebben we lange tijd niet bij elkaar gezien.