Om half 7 gaat de wekker. Koers is Guadeloupe, ook weer ongeveer 40 mijl. We zeilen om de westkant van Montserrat en kunnen het eerste stuk lekker zeilen. Eenmaal om het eiland heen kunnen we niet hoger op sturen dan 150 graden. We moeten meer 120 graden lopen, met deze koers komen we een flink stuk ten westen van Guadeloupe uit! Guadeloupe zelf is recht tegen de wind en de golven in. We rollen de genua in, zetten koers Guadeloupe en gaan verder op gereefd grootzeil en de motor. Jammer dan. Kiezen op elkaar, een boek lezen, met een half oog op de uitkijk en stug door motoren. Het is aardig goed te doen, de golven zijn niet zo hoog. Vorig jaar hadden we er meer last van.
Zien jullie het ook … links???
Het weer is grijs, heiig, er is geen zon en we hebben 20 tot 25 knopen wind. De wind zakt later af naar 15 tot 20 knopen. We zien Guadeloupe pas 20 mijl voor de kust liggen. Maar onze dag fleurt al snel op als we vrij dichtbij een walvis wel 10 keer zien spuiten. Daarna laat hij nog even zijn staart zien en duikt onder. Prachtig!
Rond 6 uur lopen we de schilderachtige baai van Deshaies binnen en worden we door een kerkklok die zes keer slaat onthaald. Er liggen aardig wat boten voor anker en wij gaan achteraan liggen, dicht langs de wand aan de linkeroever op 8 meter diepte. Morgen zoeken we wel een andere ankerplek.
Het is bizar, maar we hebben internet aan boord! Het restaurant l’Amer heeft een zeer sterke zender die we helemaal in de baai kunnen ontvangen. We kunnen zelfs skypen! Vive la France!
Om 8 uur halen we ons anker op en vertrekken naar Montserrat een tocht van iets meer dan 40 mijl. Met gereefd grootzeil en genua verlaten we de ankerplaats en kunnen we het eerste stuk om het eiland heen mooi zeilen. Om het eiland heen zien we in de verte een paar donkere wolken die veel wind met zich mee brengen, maar geen regen! We varen om de verlaten en door verschillende zelfbenoemde koningen is opgeëiste rots Redonda heen. Het is hier ongeveer 10 meter diep en er liggen boeien! Wat later passeren we de twee bijbehorende vissersbootjes, formaat badkuip, die druk bezig zijn om op deze wiebelende oceaan netten binnen te halen. Onvoorstelbaar. Wij hobbelen al enorm op de Blabberboot, moet je je voorstellen dat je in een klein open bootje midden op zee moet staan! Respect voor deze mannen.
We lopen bijna 120 graden en kunnen tot 2 uur voor het eiland Montserrat blijven zeilen. Daarna moet de motor bij om de ankerbaai Little Bay aan te lopen. Er liggen nog 5 andere schepen voor anker en we parkeren de Blabberboot als laatste op rij op 9 meter diepte en gepaste afstand van het strand. Daarna bak ik nog snel twee broden en maak spinazie wraps voor het avondeten.
We liggen heel rustig, er staat geen wind en we horen de geitjes blèren op de kant.
De vulkaan is niet dood, hij leeft nog! Vanmorgen om 6 uur ging de iPhone af en een half uurtje later gingen we anker op. Het is grijs & grauw, echt Nederlands weer maar dan met hogere temperaturen. We willen graag Plymouth nog vanaf zee zien en zeilen onderlangs de west kust. Eenmaal onder de ‘rook van de vulkaan’ werden we getrakteerd op een enorme putlucht. Niet normaal. In a split second stoof Ben naar binnen om onze afvoeren te checken, maar twee seconden later legden we de link; de vulkaan! Rotte eieren (= zwavel)lucht. Oef! Helaas zagen we niet veel van Plymouth. Het regende te hard, er hingen veel wolken boven/voor de vulkaan en de zon scheen recht in de camera…
Achteraf bleek dit ook niet de meest slimme route naar Guadeloupe. Eenmaal onder het eiland vandaan hadden we wind tegen! Twee keer pech. We gingen al motor zeilend verder. Blabber danste met de golven en baande zich een weg naar Deshaies (spreek uit Day Hay… nee geen Hay Day!!.), Guadeloupe. Terwijl ik het gevoel had op een rodeostier te zitten. Wat een gehotseklots. Om 16.00 uur lopen we de baai van Deshaies binnen en deze is geweldig, lekker rustig en we kunnen met gemak een plekje uitzoeken op ongeveer 6 meter diepte. We kiezen een ankerplekje dicht onder de kust, aan de noordkant van de baai. Morgen gaan we wel inklaren. Voldaan hijsen we de Franse en de gele (inklaar)vlag.
Het mango seizoen is begonnen en de bomen hangen vol met vruchten. Ze zijn top zwaar en je ruikt af en toe een gistlucht van de mango’s die al een tijdje op de grond liggen. Wij krijgen geen genoeg van de mango’s en daar waar we kunnen rapen en plukken we ze! Onze gids in Montserrat leert ons hoe we met 1 hand mango’s kunnen eten zonder al te vies te worden.
Men neme een mango
Maak een beginnetje
Trek schil voor schil langzaam naar beneden
Het resultaat
Zo lekkerrrrrr!!!
Nu nog een les hoe je elegant de draden weer tussen je tanden uit kunt krijgen
In Montserrat zijn ze trots op hun eigen watervoorziening. Ze hebben een spring, boordevol vers drinkwater. Voor een kleine vergoeding wordt het met een waterleiding bij iedereen thuisbezorgd. Ze betalen alleen voor de druk die opgebouwd moet worden om het water te vervoeren.
Op het strand voor onze boot staat een openbare kraan en daar kunnen we volgens de inwoners van Montserrat voor niets water halen. We hadden natuurlijk al een voorproefje gehad bij de Runaway Ghaut, we zijn niet ziek geworden, dus dit water is prima en daar willen we Blabber graag mee vol gooien voor we weer anker op gaan. Dus wij met de dinghy naar het strand, vol geladen met alle plastic flessen van 5 en 8 liter die we maar konden vinden en drie jerrycans van 20 liter. Eenmaal bij de waterkraan moesten we wel enorm om ons zelf lachen…. Daar stonden we dan gratis water te tappen, in verschoten nat geworden kleding met om ons heen een bonte verzamelding flessen. We zijn nu echt nomaden geworden…. Dit ritueel hebben we twee keer uitgevoerd. Totaal goed voor zo’n 200 liter vers drink water. Daar kunnen we tenminste weer een tijdje mee voor uit!
Het lijkt wel of we hebben het hebben over de uitverkoop! Maar we komen er niet onderuit, het hurricane seizoen is begonnen en we moeten er aan geloven. ’s Morgens op de radio is er zelfs een hoorspel, waarin verteld wordt hoe je je kunt voorbereiden en wat je moet doen als er een hurricane aan komt. Wij hebben om te beginnen alvast maar de Hurricane tracker op de iPhone en Ipad gedownload, zodat we snel op de hoogte zijn van naderende tropische stormen.
Be ready for hurricanes, seaoson kicks off Saturday!
De handen van George Martin, producer van de Beatles en oprichter AIR Studions
Arrow, Feeling hot, hot, HOT!
The Belham River
De vulkaan Soufriere
The Runaway Ghaut
We verplaatsen de boot naar Little Bay en zijn de enige zeilboot op het eiland. Eenmaal op de kant worden we aangesproken door Joe, een rondleider met een iPad! Wahatt? Deze is nieuw ons. Hij verleidt ons met een interessant verhaal over een muziekstudio, uiteraard de vulkaan en ondertussen laat hij foto’s, filmpjes en muziekfragmenten horen op zijn iPad om het verhaal te ondersteunen. We gaan overstag. Dit willen we meemaken, een gids met iPad! Dus we stappen in de taxi van Joe en rijden langs verschillende bezienswaardigheden op het eiland.
Feeling hot, hot, hot
Allereerst maken we een stop bij het Cultureel Centrum en leren we wat over de muziek op het eiland Montserrat. Ooit heeft Beatles producer George Martin hier een bijzonder high tech opname studio neergezet; AIR Studio’s, -The ultimate getting away from it all studio-. Vele hebben hier nog een plaat (ja ze hadden toen nog LP’s) opgenomen, zoals Sting, Paul McCartny & Stevie Wonder (ze hebben hier samen Ebony en Ivory opgenomen) Dire Strais,The Police,en een oude bekende die we nog kennen van St. Barths, Jimmy Buffet. Hij woonde hier en heeft hier het liedje ‘Vulcano’ geschreven met uitzicht op de vulkaan. Uiteraard is het liedje hier ook opgenomen.
Daarnaast komen we Arrow tegen… een zanger die geboren is op Montserrat. De naam zegt ons zo niets, maar als we het nummer horen…. Feeling hot, hot, HOT… -herinnert u zich deze nog, nog nog???- Wij wel!!
Helaas heeft de studio orkaan Hugo in 1989 niet overleefd en zijn er alleen nog de herinneringen. Op de site van de AIR studio’s komen we trouwens een grappige app tegen AIR Vinyl, voor wie nog eens terug verlangt naar het gekras van platen….
Plymouth, de verwoeste stad
De tocht gaat verder over het eiland, langs de Belham rivier, waar een aantal huizen en de Golf Club Montserrat compleet zijn bedolven onder het puin, modder en as van de rivier. Richting Plymouth, de hoofdstad die volledig verwoest is door een uitbarsting van de vulkaan De Soufrière in 1995. Het zuidelijke gedeelte is onbewoonbaar en verboden verklaard. We mogen nu zelfs Zone C niet in, dus we bekijken de stad vanaf een afstandje. Het is bizar om te zien wat voor kracht een vulkaan kan hebben. De hele stad ligt begraven onder lava. Er is niets meer van over. Op de site van het MVO (Montserrat Volcano Observatory) kun je de activiteit van de vulkaan bekijken.
De bevolking heeft zich na de uitbarsting ook gehalveerd. En wonen nu nog zo’n 5000 inwoners op Montserrat. De meeste die toen vertrokken zijn naar andere landen kunnen niet terug komen, omdat ze hier niets meer hebben, geen huis en geen land. De bewoners die gebleven zijn, zijn verhuisd naar de noordkant van het eiland en hebben daar een nieuw bestaan opgebouwd. Voorheen was er op dit gedeelte van het eiland niets. Dat is ook te zien aan de wegen en gebouwen die er vrij nieuw uit zien en de overheidsgebouwen die in de eerste instantie tijdelijk op de heuvel gebouwd zijn.
We weten dat alle eilanden in de Carieb, op Barbados na ontstaan zijn door vulkanen, maar hier worden we voor het eerst geconfronteerd met een recente uitbarsting en de verwoestende krachten van een vulkaan. Daar wordt je even stil van. De vulkaan rommelt overigens nog steeds en soms komt er rook en af en toe as uit.
Tenslotte drinken we nog wat vers Montserrat water uit de bronnen bij de Runaway Ghaut en rapen nog wat verse mango’s onder een boom en Joe leert ons deze te eten met 1 hand!
Aan het einde van de rit kunnen we het niet nalaten om ook even te kijken wat voor App’s Joe allemaal op de iPad heeft… Hier kunnen we nog wat van leren…! We schrijven ze op en als we een goede internet verbinding hebben zetten we ze op onze iPad/iPhone. We sluiten de dag af met een biertje aan het strand en uitzicht op Blabber.
We blijven ondanks de valwinden liggen in de Rendez Vous Bay en gaan met de dinghy inklaren. We leggen de dinghy aan de enige steiger achter de politie boot en lopen naar het gebouw waar de Douane en Port Authority mooi bij elkaar zitten. Daar krijgen we een permit voor 72 uur en betalen we 35 EC (dat is iets meer dan 10 euro). We mogen alleen in de Rendez Vous Bay en Little Bay voor de haven liggen, andere plekken rond het eiland zijn verboden i.v.m. de nog steeds actieve vulkaan.
Daarna halen we nog een stempel in ons paspoort bij Immigration/politie die iets verderop in een container links zitten en we vullen nog een papiertje in bij de Security en dan mogen we het terrein af en het land op. We worden meteen gestalked door taxichauffeurs voor rondrit over het eiland… “Not today, maybe tomorrow!”.
Het is heerlijk om weer even de benen te strekken en we lopen naar een supermarkt iets verder op in Car’s Bay. Voor een witte kool en 6 uien betalen we het ‘luttele’ bedrag van 10 euro. De rest van de boodschappen stellen we nog maar even uit….
We sluiten de dag af onder de mango boom bij het Psychedelic Cafe. Daar krijgen we een Caribje van Eric, een lokale bekendheid, we eten varken van de BBQ (he, deze keer geen kip!!) en we krijgen tenslotte een zak mango’s mee van het huis. Wat een leuk eiland!
Rendez Vous Bay in Montserrat, Please to meet you!
We hoppen weer een eilandje naar het zuiden verder, deze keer Montserrat, door Columbus vernoemd naar de beroemde berg in Barcelona. Het begin van de tocht kunnen we geweldig langs het eiland St. Kitts varen. Eenmaal onder het eiland vandaan, moeten we hoog aan de wind verder richting Montserrat. Een uitdagend tochtje zullen we maar zeggen.
Om half 6 komen we aan bij Montserrat en gaan voor het enige witte strand op het eiland liggen, de Rendez Vous Bay. Dit strand is alleen te voet of per boot te bereiken. het is lekker rustig. Er ligt maar een zeilboot voor ons, een Canadees. En om de hoek in Little Bay liggen nog twee andere zeilboten. Helaas hebben we wel weer last van valwinden.
