Ruta panormaica, dag 2

We hebben goed geslapen in een hoog en wel heel zacht bed. Bij de overnachting was een oriëntal breakfast inbegrepen. Je raadt nooit wat wij kregen? Er lagen plakjes bruin brood, drie verschillende soorten koekjes en er stond 1 grote pot Nutella. Koffie zat in de ketel en voor thee moest ik water opwarmen in de magnetron. Tot zo ver onze Oriëntal breakfast!

We gingen alweer vroeg op pad. Het Pantheon was nog gesloten, maar het hek ging speciaal voor Saskia open en de man gaf nog enthousiast uitleg ook. Het was ook nog te vroeg voor de uitkijk toren en het huis van de rum familie Serrales dus we doken al gauw weer de bergen in op weg naar de Ruta Panoramica. Onderweg passeerde we de koffieplantage Hacienda Buena Vista, maar ook hier zijn de hekken gesloten. Een man van de beveiliging vertelt ons dat we een afspraak moeten maken om de Hacienda te bezichtigen. Dit staat echter in geen enkele brochure. Maar hoe hard we het ook proberen, we komen er niet in, terwijl er verderop twee busladingen kinderen naar binnen gaan. Jammer, we hadden het graag gezien.

Beyond dreams
We gaan verder de route op en houden het na de zoveelste bocht, palm, bananenboom en verlaten dorp voor gezien. We gaan het nooit redden tot aan de westkust en dan ook nog terug naar Puerto del Rey. We pakken de snelweg naar het observatorium Areceibo. Een telescope uit 1963, die is gebouwd in de kastenregio van Puerto Rico. Een enorm bouwwerk waarvan het platform boven een grote schotel hangt aan 3 pilaren met 39 stalen kabels. Het is een van de grootste ter wereld. Niemand geloofde dat dit zou lukken en toch is het gelukt!

Waarom een telescope hier? Daar waren drie redenen voor:

  1. Het moest dicht bij de evenaar zijn.
  2. De sinkhole in de karstenregio geeft een mooie stabiele ondergrond voor de telescope
  3. Er was niet veel ‘vervuiling’ in de omgeving. Onze mobieltjes moesten bij het bezoeken van de telescope ook uit!

Andere leuke feitjes. Het observatorium is inmiddels twee keer geüpgraded. Ze zoeken naar buitenaards leven, doen dit d.m.v. het verzenden van een boodschap, ze maar hebben nog geen antwoord gekregen. En er zijn hier opnames gemaakt voor twee films; een 007 Bond film en Contact, een film met Jodie Foster. Sean Connery is hier zelf trouwens nooit geweest. Hij schijnt hoogtevrees te hebben 😉

Na het observatorium rijden we via de kust naar Plaza Americanas de grootste shopping mall van Puerto Rico bij San Juan en daarna terug naar de boot. We zijn te laat om de auto in te leveren en kunnen deze nu tot morgenmiddag houden.

De Ruta Panormamica

Dit bordje kunnen we wel vinden!

Dit bordje kunnen we wel vinden!

Vandaag en morgen staat de Ruta Panoramica op onze agenda. Een mooie panoramische route die van oost naar west dwars over het eiland door het tropische regenwoud en het Cordillera Central gebergte loopt. We slaan het eerste stuk van de route aan de oostkant over, omdat we zondag al in Guavate zijn geweest. Dus we pakken de snelweg langs de kust naar het zuiden, richting Sallinas en duiken daar de bergen in op zoek naar de Ruta Panoramica. Het is weer ouderwets kaartlezen. Volgens de verhalen wordt de route geweldig goed aangegeven door speciale bruine bordjes. IngIng wijst de weg. Ik ben uitgerust met een toeristisch kaartje van het VVV. En geloof me… dit is goed voor een echtscheiding. Lang niet alle wegen staan op de kaart en met name bij het naderen van een klein bergplaatsje ontbreekt de nodige informatie op mijn kaartje of de borden aan de weg die de Ruta moeten aangeven. We rijden dan ook menigmaal verkeerd….

De route is inderdaad prachtig. Hij loopt met kleine slingerweggetjes over de bergen door kleine dorpjes met kleurrijke huisjes, er tussen zien we finca’s, links en rechts staan prachtige bomen, bamboo, bananenbomen, aan de weg staan vele postbussen, overal lopen hanen en kippen los, en aan de ketting ligt een hond. Maar veel is dicht, verlaten en vervallen.

Ter hoogte van Ponce zitten we halverwege de route. Het begint te schemeren en regenen. Als we op een verlaten parkeerplaats bij een camping die dicht is uitstappen laat de Coqui Coqui duidelijk van zich horen en wanen we ons in het tropisch regenwoud. Veel langs de Ruta is dicht of verlaten. Dus een plek om te overnachten gaan we hier niet vinden. We besluiten naar Ponce te rijden om daar een hotel te zoeken, zodat we morgen de route kunnen vervolgen. We overnachten in het hotel Belgica, in een zijstraat van het plein Las Delicas. Een oud hotel met hoge deuren & plafonds, een balkon en airco op de kamer!! En een heeeeeel zacht bed!

San Juan, shop till you drop

Het is vanaf Marina Puerto del Rey ongeveer een uur rijden naar San Juan, de hoofdstad van Puerto Rico. We parkeren de auto aan de rand van het oude centrum en lopen in 5 minuten naar het eerste plein in de binnenstad. San Juan is een prachtige oude Spaanse stad. We voelen ons weer een beetje thuis (in Europa), met de mooie oude gebouwen, forten, blauwe geplaveide smalle straatjes (de stenen deden ooit dienst als ballast in een schip) en vele gezellige pleinen met bomen.

Om een eerste indruk te krijgen springen we in een gratis trammetje bij Fuerte de San Chrisotbal. Het trammetje rijd van fort naar fort en we stappen uiteindelijk bovenaan de heuvel op het schiereiland af bij het prachtige oude Castillo de San Felipe del Morro. We hebben (of nemen, het is maar hoe je het bekijkt) te weinig tijd om de tot de verbeelding sprekende forten uit de piratentijd te bezichtigen. We willen gewoon lekker door de stad zwalken, van pleintje naar pleintje, van winkeltje naar winkeltje en van straatje naar straatje. Genieten van de oude stad en wat we om ons heen zien op ons in laten werken. Alles is op loopafstand en we kijken onze ogen uit.

Aan het einde van de dag betalen we nog geen 4 dollar voor een dag parkeren! Probeer dat maar eens in Amsterdam, ik denk dat je nog geen uur kan parkeren voor dat geld!

(sorry beetje veel foto’s … we konden niet kiezen, te veel, zo mooi … N-JoY!)

Coqui Coqui in El Yunque National Forest

Vroeg op pad...

Vroeg op pad…

We zijn weer vroeg op. Zo vroeg dat het visitors centrum van het El Yunque park (het enige tropische regenwoud van de US) nog niet open is. Niet dat het uit maakt, want we kunnen gewoon het park inrijden en langs de kant van de enige weg door het park staan borden met uitleg van alle trails in het park. We kiezen voor de Big Tree Trail, met aan het einde de Mina Waterval. Het is een gecultiveerd pad, geplaveid, en het loopt door een prachtig regenwoud. Langs de kant staan bordjes met uitleg. We zien de machtige Tabonuco boom, mooi gecamoufleerde slakken op de stammen, varens op stokjes, de wortels van de Sierra palmen en we horen de Coqui Coqui. Een klein kikkertje die zich vooral laat horen als het regent. Tenslotte eindigen we bij de niet zo bijzondere Mina Waterfall, voor we dezelfde weg weer terug nemen.

Mooie camouflage!

Mooie camouflage!

Doorrijden tot de file begint …
Daarna rijden we naar het zuiden, richting Guavate aan de oostkant en het begin van de Ruta Panoramica. De buren in onze haven hebben verteld dat we hier beslist heen moeten gaan. En daar waar de file begint moeten we stoppen en de auto parkeren. Wat is daar dan vraag je je af? De nationale lekkernij en attractie Lechon Asado! Oftewel speenvarkens aan het spit. De een na de ander ligt boven een vuurtje te draaien, terwijl om ons heen live muziek uit de speakers schalt, mensen dansen, drinken & eten. Er zijn pina colada kraampjes, er wordt gegokt en ja er zijn ook van die toeristische kraampjes met hoedjes, T-shirts en sierraden. Wij houden het op een koud biertje en een gegrild super gaar speenvarken, terwijl we lekker om ons heen kijken naar deze gezellige toeristische drukte. Het valt ons op dat dit ook een zondags uitstapje voor de lokale bevolking is.

Om te watertanden; speenvarken aan het spit!

Om te watertanden; speenvarken aan het spit!

Verkeerde afslag
Op de terug weg slaan we te vroeg af (blijkt later). Hierdoor komen we op een wel heel toeristische route. De weg wordt steeds smaller. En als we even achteruit rijden om een tegenligger te laten passeren zitten we vast met de auto. Op de bumper. Het linker voorwiel en rechter achterwiel maken geen contact meer met de weg en de auto gaat niet meer voor of achteruit. De dames stappen uit, maar we kunnen niet veel. Gelukkig stoppen er ook een paar locals. Duwen helpt niet. En eentje snelt heel vriendelijk naar huis om een touw te halen. Met dat touw trekt hij ons moeiteloos los en al gauw vervolgen ze hun weg met een ‘stay on the road’ ten afscheid! De weg wordt nog smaller en we besluiten terug te gaan. Daar komen we er achter dat we verkeerd zij gereden, we zijn voor het bord afgeslagen in plaats van er na….

Oops...

Oops…

We vervolgen de goede route naar de kust en duiken in het verfrissende water aan een strandje waar hele families bivakkeren onder de amandelbomen met een grote schare kinderen en zelfs grootmoeder in een rolstoel!

Even een dagje bijtanken…

We houden de auto en verkennen het vaste land van Puerto Rico. Maar vandaag doen we rustig aan. Het was gisteren een druk dagje, laat en door het tijdsverschil zitten we vanmorgen alweer vroeg aan de thee/koffie! We pakken de weg naar de kust bij Playa Luquillo. Het populairste strand. Bizar om te zien hoeveel leegstand en vervallen huizen hier staan. Allemaal op A-locatie, met uitzicht op zee! Hele wijken zijn vergane glorie.

We krijgen visite

Het bedje staat klaar!

Het bedje staat klaar!

De zus van Ben gaat een paar weken met ons meezeilen en ze komt vanavond aan. Dus vandaag staat in het teken van voorbereiding. De hele voor punt (onze ‘schuur’) moet worden omgetoverd in een bed om op te slapen. Alle spullen moeten er uit op zoek naar een nieuwe plek ergens in de boot…

Auto huren
We huren een auto en bij elke vervolgstap in het proces van papieren invullen en betalen komt er weer wat bij (tol, banden vallen vanwege slechte wegen niet binnen de verzekering, geld wordt gereserveerd op de creditcard etc. etc.). Waarom kunnen ze niet gewoon een inclusief alles prijs geven en duidelijk zijn vanaf het begin? Uiteindelijk hebben we een Toyota Corolla voor 50 dollar per dag (alles afgekocht).

Wassen en boodschappen halen
We draaien nog een extra aantal wassen en de hele boot hangt vol met drogende was. De watertanks zijn tot de nok toe gevuld met water en we poetsen wat af. Tenslotte doen we boodschappen om de voorraden weer aan te vullen. We werken twee volle karren weg in de boot! De koelkast zit tot aan de deksel vol. Het is een hele uitdaging om daar nu wat in te vinden! De boot ligt inmiddels een paar centimeter dieper. Maar we zijn er helemaal klaar vol.

De App Flight Stats

De App Flight Stats

Al met al vordert de dag snel en gelukkig merken we tegen de avond dat wij er standaard een uur naast zitten! Hebben we toch zomaar een uur gewonnen! Alle tijd om rustig in de avond naar het vliegveld van San Juan te rijden en de zus van Ben op te pikken. Op de App Flight Stats kunnen we precies volgen wanneer ze aankomt. Na middernacht keren we terug op de boot, worden zeer decadent door de golfkar voor de boot afgezet, drinken nog wat en duiken dan de schone frisse bedjes in!

We strijken neer in Marina Puerto del Rey

Een bootje dat de dames bij de balie gebruiken om te zienn waar bakboord en stuurboord zitten!

Een bootje dat de dames bij de balie gebruiken om te zien waar bakboord en stuurboord zitten!

Vroeg halen we het anker op, het is nog steeds windstil en al gauw zeilen we zonder de motor te starten met een flauw windje in de rug weg. Dan trekt de wind aan. Ik sta achter het stuurwiel en zeil Blabber scherp aan de wind net om het punt heen. Daarna lopen we voor de wind de baai van de haven binnen. Ohhhh dit is pas lekker zeilen, genieten met een hoofdletter G.

Kanaal 71
Vlak voor de haven roept Ben via kanaal 71 de marina Puerto del Rey, de grootste jachthaven in de Caribbean, op. We krijgen een ligplaats op pier 10 toegewezen en iemand komt ons helpen bij het aanleggen. Ben parkeert de boot moeiteloos in de box alsof we dagelijks in een marina gaan liggen. En dan hebben we de beschikking over onbeperkt stromend zoet water…. Heerlijk. We rollen onze nieuwe waterslang uit en spuiten eindelijk het zoute water van de boot en poetsen deze van boeg tot steven schoon, wat een genot.

Zoet water in overvloed
Het is hier in de marina een grote luxe voor ons; golfkarretjes die je bij de boot ophalen en weer terugbrengen, douches, Wi-Fi en een waterkraan naast je boot, onbeperkt en bij de prijs (44 dollar per nacht) inbegrepen. En niet te vergeten mega wasmachines, voor 2 dollar per trommel. We werken de totale was van de afgelopen weken weg. ’s Avonds zitten we schoon en zeer content in een kraakheldere kuip en wat later stappen we in een schoon zoutloos bedje!

Vieques, weer voor anker aan de westkant

Vieques voor anker 2We liggen ’s morgens met de punt naar de kant, het Noorden. De wind is gedraaid. We zeilen op de genua als een speer (6,8 knopen) terug naar de westkant van het eiland en besluiten daar nog een paar dagen te blijven liggen voor we door varen naar Puerto del Rey aan de oostkust van het vaste land. We hebben de hengel uit, maar ze willen niet bijten, ondanks de goede snelheid.

Koken met de laatste restjes
Van de laatst restjes vers eten maak ik een aardappelsalade & tortilla en ik bak een brood met ons laatste pak meel van de Leaderprice uit Guadeloupe!

Ondertussen wordt Ben geknipt aan boord, lezen we een boek, snorkelen, doen wat kleine klusjes en bakken pannenkoeken. De dag wordt weer afgesloten met een prachtige sterrenhemel en we pakken de iPad er bij met de App Starwalk om te zien wat voor prachtigs er allemaal boven ons staat te schijnen. We hoeven met deze app nit veel te doen, alleen op de hemel richten en het laat ons zo alle sterren, satellieten en als je wilt sterrenbeelden zien.

Met de publicos naar Isabella Segunda II

De wind is weg!!! We liggen rustig, er zijn geen golven meer en we hebben heerlijk geslapen.

We peddelen naar de kant en pakken een publicos (busje) voor 3 dollar each naar Isabella Segunda II, het hoofdstadje van Vieques. Het is de eerste chauffeur in de Caribbean die geen harde socca muziek of Bijbelse zender aan heeft staan, niet toetert naar tegenliggers of bekenden, de bus is maagdelijk wit zonder schreeuwerige teksten aan de buitenkant (vinden wij trouwens wel leuk hoor!) en de chauffeur vraagt voor de verandering waar hij ons af moet zetten. We rijden via een bijzonder mooi eco resort, W genaamd, naar de hoofdstad en worden op het plein in het centrum afgezet.

De winkeltjes zijn alleen ’s morgens open omdat het zondag is. We genieten van een koffie bij Roy (met Wi-Fi), een broodje bij de plaatselijke bakker, de Funky Beehive is een leuk alternatief hebbedingen winkeltje en bij Black Beard, een dive shop, weten ze ons na het zien van de foto te vertellen dat we een vis uit de Jack familie hebben gevangen. We moeten alleen nog even uitzoeken welke, want er zijn heel veel soorten Jack’s. Na een speurtocht op het internet blijkt het de Horse Eye Jack te zijn!

Liften lukt hier ook niet. Te veel huurauto’s. Jeep doet hier goede zaken,het stikt er van de nieuwe Jeeps! In de middag pakken we de bus terug, drinken een biertje voor 1,50 dollar bij Nasa’s een lokaal barretje en peddelen terug naar de boot om te genieten van een prachtige heldere sterrenhemel en nieuwe maan.

Voor anker in Esperanza, Vieques

Vieques EsperanzaWe hebben heerlijk rustig geslapen. De boot lag parallel aan het eiland met de boeg naar het zuiden of noorden, afhankelijk van de stroom. Het water is super helder, door het ontbreken van de wind is het zand ’gaan liggen’ en kunnen we de bodem en het gras goed zien.

We motoren ongeveer 7 mijl verderop naar de zuidkant van het eiland, naar de baai van Esperanza. Er liggen een paar boten en allemaal aan een mooring. We hadden gelezen dat men in Puerto Rico mooring gebruik stimuleert om het onderwater leven te beschermen, dus wij pakken ook een vrije mooring in plaats van ons eigen anker. Al gauw komt er een woedende man in kano op ons afstormen, hij spuugt er uit “don’t touch my mooring” en veel meer dan dat komt er niet over zijn lippen… We proberen nog vriendelijk uit te leggen dat wij door het ontbreken van een naam of een afwijkende kleur niet konden zien dat deze mooring private is, maar de man blijft schreeuwen “don’t touch my mooring”. Daar valt dus niet normaal mee te praten en we gooien onze lijnen los en droppen ons eigen anker. Creep! Dit is de eerste onaardige Puerto Ricaan die we tegenkomen. Welcome in Vieques! Later blijkt dat alle moorings van lokalen zijn en dat je 25 dollar per nacht betaald. En waarom zou je dat betalen als je een goed Rocna anker hebt en kunt ankeren?

 

Vieques Esperanza

Vieques Esperanza

We peddelen naar de kant en leggen onze dinghy aan de vrij hoge dinghydock. Er wordt ons zelfs (voor het eerst!) aangeraden de dinghy op slot te leggen. Nou doen we dit uit voorzorg altijd en maken deze keer geen uitzondering. Langs het water loopt een malecon, een soort boardwalk. Op de kant heerst een lekker sfeertje. Palmbomen, lokale barretjes met Spaanse muziek, wat minder lokale restaurantjes uitgebaat door vooral Amerikanen. En wilde paarden!!! Ja echt, ze staan gewoon langs de kant van de weg, op een gazon of op de veranda van een huis. Het zijn Pasafino’s,ze hebben een speciale manier van lopen en zijn ooit achtergelaten door de Spanjaarden. Als je er eentje kunt vangen en temmen is hij/zij van jou!Vieques passafino paarden

We krijgen bij Esperanza een soort Flowerrrr Powerrrrr gevoel door alle backpackers, hostels en de uitstraling van de zeer relaxte mensen die er werken. Er is zelfs een camping aan de prachtige Ensenada de Honda baai, de eerste die we tegen komen in de Caribbean!