Onze uitgebreide DIY apotheek aan boord is niet meer nodig
De opruimwoede is losgebarsten aan boord van Blabber. We zijn flink aan het ontspullen. Voorlopig blijven we op de boot wonen en hebben zwaar behoefte aan ruimte! Omdat de winkels niet altijd om de hoek zaten in de Caribbean en het lastig was om zelfs bepaalde spullen te vinden, hebben we door de jaren heen veel verzameld. Van stukken hout, snoeren, kabels, electriciteitsdraden, plastic buizen, kabelgootjes, slangen, oude lijnen, poetsdoeken, CD’s (wie gebruikt ze nog?), krabbertjes voor de onderkant van de boot, noodvuurwerk dat over datum is, (nood)verstaging tot niet gebruikte BBQ roosters. Hoppakee, het gaat nu allemaal van boord. We lopen meteen de data op oude voedselblikken na. En er kan nog veel meer van boord, zoals de wieltjes voor de dinghy, de vele reserve-onderdelen, cruising guides, navigatiekaarten, plattegronden, reisgidsen, haven gidsen, noem maar op. We sorteren, schuiven, gooien weg, brengen spullen naar de kringloop. Kastjes worden opnieuw ingedeeld, spullen die mogen blijven krijgen een nieuwe plek en we vinden zelfs spullen terug! Het geeft lucht”, haha, hoe toepasselijk, laat dat nou de slogan van Lelystad zijn!
Onze waterdrager, na vijf jaar trouwe dient gaat hij van boord
De spullen vertellen een verhaal
Terwijl we systematisch alle ruimtes van de boot nalopen, vertellen de spullen nog een keer het verhaal van onze reis. Weet je nog? Die plastic flessen, die we op de Canarische eilanden vlak voor onze Atlantische oversteek kochten? Ze waren bedoeld als extra water, in geval van nood. Uiteindelijk hebben we ze na de oversteek vijf jaar lang gebruikt om water mee te halen. Ze waren zo lekker handzaam en bezorgden ons geen rugpijn tijdens het tillen. Nu zenden we ze naar de flessenhemel. Of het het zwaar verroeste kapmes dat we in Suriname kochten om kokosnoten mee open te splijten. Een mes dat gewoon op de onderste schappen van een supermarkt op ‘kindvriendelijke hoogte’ lag. Aan het einde van de reis waren we volleerde kokosnotensplijters! En dan al die verschillende boodschappentassen, eentje van de Leaderprice en nog eentje van de Vreugdenhill in Curacao… Stuk voor stuk vertellen ze waar we geweest zijn en waar we flink voorraden hebben ingeslagen.
We ruilen een duikbril tegen de vlag van de Kuna Yala in de San Blas eilanden
Gastenvlaggen
En wat dachten jullie van alle vlaggen? De gele inklaarvlag die we pas vanaf Colombia echt zijn gaan gebruiken. De driekleur van Nederland. Ik denk dat we in vijf jaar tijd, vijf vlaggen hebben versleten. Dat valt eigenlijk best wel mee, als je bedenkt dat ze 24 uur in de brandende zon stonden te wapperen. De oude hadden we bewaard om nieuwe gastenvlaggetjes mee te maken. Nu kunnen ze allemaal overboord. En dan alle gastenvlaggetjes. We hebben een vlaggenboekje aan boord waar we voor de reis al in weg zaten te dromen. Onze favoriete vlag was toen van Guam, vanwege het palmbomen eilandje. Maar dat land hebben we helaas niet gehaald. Het ligt in de Pacific. Maar we hebben wel de ‘We did it’-vlag van Suriname, die we na 16 dagen op de Atlantische oceaan mochten hijsen. Of de ‘doel gehaald’-vlag met de Quill (vulkaan) van Statia. Hij zat al vanaf het begin van de reis in ons vlaggendoosje. Na .. Dagen bereikte we Statia, het eiland waar mijn ouders wonen. En het bleef niet alleen bij een kopje koffie. Champagne! En dan de zelf gefröbelde vlag van Venezuela met een klein foutje… Ons vlaggenboekje was een beetje gedateerd. Er stond nog een vlag met 7 sterren in, maar de tijd heeft ons ingehaald en Venezuela heeft tegenwoordig 8 sterren. Chavez heeft er in 2006 een sterretje aan toegevoegd en die had ons boekje even gemist. Ach geen mens die dat ziet zo hoog in de mast. De zelfgemaakte vlag van Panama draagt sporen van een zeer lange ligtijd. En de meest bijzondere vlag tijdens onze reis was toch wel die van de Kuna Yala indianen in de San Blas eilanden. Geruild tegen een duikbril op het eilandje Los Piños. Bijzonder, omdat ze daar de vlag niet mogen verkopen, ruilen of weggeven. Heel sneaky, achteraf in een donker winkeltje kreeg Ben de vlag die hij meteen onder zijn t-shirt moest verstoppen, zodat niemand hem kon zien.
Daar gaat weer een kruiwagen vol overbodige spullen…
Niet gebruikte spullen gaan van boord
En dan hebben we het niet over alle veiligheidsmiddelen zoals het reddingsvlot en de epirb, of het noodvuurwerk dat nu over datum is. Nee ook niet over de medicijnen doos met daarin zelfs een nietmachine voor diepe wonden. We hebben voornamelijk paracetamol, jodium en pleisters gebruikt. Zonde dat de meeste medicijnen nu over datum zijn, maar het is een zegen dat we ze niet hebben hoeven gebruiken. We leveren ze in bij de apotheek. Nee we hebben het hier vooral over de hangmat (te warm in de zon), een XL plantenspuit (waarmee we zuinig met water wilden douchen op het achterdek), een luchtbed, groentenetje (slingerde altijd tegen ons hoofd aan) en natuurlijk de Cobb. De laatste hebben we in het begin nog wel eens gebruikt. Maar we kochten vanwege de lange warme ritten naar de supermarkt steeds minder vlees en het schoonmaken van de Cobb vroeg veel te veel schaars water. We pakten liever een koekepannetje en de Cobb bleef steeds vaker in de tas. Uiteindelijk zat de rits vastgeroest …
Einde zomerseizoen
Tenslotte wordt het ook tijd om afscheid te nemen van onze zomerkleding. Na vijf jaar komt er een einde aan altijd zomer. Onze korte broek, hemdjes en slippers gaan van boord om ruimte te maken voor dikke truien, wollen sokken, thermo onderkleding en een winterjas… Snappen jullie nu waarom we meer ruimte nodig hebben 🙂 Zakken vol spullen sjouwen we van boord. Het geeft lucht. Het voelt zelfs een beetje als lente! Langzaam krijgen we grip op ons nieuwe leven. Een opgeruimde boot, betekent een opgeruimde geest. Een goede start voor een nieuw begin.
