Uitklaren in Gun Kreek op de Virgin Gorda Sound

Uitklaren in Gun Creek

Uitklaren in Gun Creek

We gaan anker op en varen de boot naar Gun Greek, waar we uitklaren. Eigenlijk hadden we dit ook met de dinghy kunnen doen maar de motor is niet goed en we ankeren op 8 meter diepte vlak voor de kant. Het kleine stukje naar de kant redden we wel met de dinghy. Deze ankerplek is geen aanrader voor de nacht. Je hebt veel last van alle langs stuivende ferry’s. En als we eenmaal liggen komt ook het watervliegtuig in onze voortuin landen!

We pruttelen met een slakkengangetje naar de dinghy

Supermarkt Gun Greek

Supermarkt Gun Greek

dock voor de immigration/douane. Het gebouw aan de linkerkant is vrij nieuw en heeft overal automatische deuren, die allemaal open staan. De muren zijn kaal en aan de rechterkant treffen we een grote balie met daarachter twee mensen. De eene is druk met zijn mobiel, de andere geeft Ben aan dat hij eerst zijn veters moet strikken 😉 We krijgen twee formulieren om in te vullen. Omdat we dezelfde dag nog weg gaan worden we netjes geholpen. Uitklaren voor de volgende dag kan ook, maar dan moet je wel pas in de middag komen! We betalen 0,75 dollarcent voor het formulier en staan binnen een half uur weer buiten.

We krijgen toestemming om nog even boodschappen te doen. Onderweg naar de supermarkt zien we links en rechts oude vergane en leeggelopen Caribe’s (dinghy’s) liggen. Zonde! De supermarkt is makkelijk te vinden. Ze hebben een groot assortiment met verse spullen, dus we slaan nog even het nodige in.

Meeliften op het netwerk Richard Branson

Meeliften op het netwerk Richard Branson

80 mijl verder naar het oosten
Om 12 uur varen we de baai uit op weg naar Sint Maarten. Het laatste traject tegen de wind in naar het oosten, voor we af buigen naar het zuiden. De weersvoorspelling geeft weinig wind, draaiend naar het zuiden.

Necker island

Necker island

Op de genua varen we tussen Pear Island en Necker Island, het privé eiland van Richard Branson, door. Daar maken we nog snel even gebruik van zijn guest network en versturen een laatste berichtje naar het thuisfront voor we een nacht doorzeilen naar St. Maarten.

Onze eigen buienradar aan boord

Onze eigen buienradar aan boord

Buienradar
De wind zit inderdaad in de zuid en het grootzeil gaat bij. We beginnen zeilend aan onze tocht van 80 mijl naar St. Maarten. We moeten een nachtje doorzeilen. Om ons heen zien we op de AIS nog twee andere zeilboten dezelfde kant op gaan. We zien in de verte wel een aantal buien op ons af komen, maar de radar geeft aan dat ze allemaal om ons heen gaan. Mooi zo’n buienradar aan boord!

Op onze ankerplek in de Sound hadden we ons verheugd op de ondergaande zon op zee. Op de ankerplek werd deze ons elke keer ontnomen door de bergen. Wel werden we getrakteerd op een prachtig gekleurde lucht. Nu is de laaghangende bewolking aan de horizon stoorzender en is de zonsondergang wederom niet spectaculair.

Zonsopgang in SXM

Zonsopgang in SXM

Het eten is een makkie. Ik had alles al voorbereid, we hoeven het alleen nog maar op te warmen. Om 20.00 uur begint de eerste wacht en gaat Ben te kooi. Ik kijk lekker een filmpje in de kuip! Het is een rustige, relaxte tocht. Als ik ’s morgens vroeg de wacht overneem zie ik het lichtschijnsel van St. Maarten. We halen de vaart iets uit het schip, zodat we met het eerste licht het eiland aan kunnen lopen. De zonsopgang is prachtig!

340 liter vers water

Douchen in een telefooncel

Douchen in een telefooncel

’s Morgens gooien we los van de mooring en leggen op aanwijzingen van iemand van de marina onze boot langszij de riante aanlegsteiger.  We tanken alles vol en de wijzer geeft 113 gallonwater. De 13 gallon extra krijgen we gratis. Wat een service! We zitten weer he-le-maal vol en kunnen er zeker 3 weken tegen! Verder hebben we nog een jerrycan benzine getanked voor de dinghy en kregen we een zak ijs. Op de steiger stond een oude Britse telefooncel. In de telefooncel bleek een douche te zitten. Tja wat moet je anders doen met een telefooncel in een tijdperk dat iedereen mobieltjes heeft.  Ik heb heerlijk gedouched!

Rond 12 uur varen we fris en vol naar een ankerplekje om de hoek. We lanceren de dinghy en gaan naar het andere resort; Bitter End.

Het is er druk door zeilwedstrijden met de Hobbie’s. Je kunt langs het water (richting Saba Rock) naar achteren wandelen en daar zit ook een Guy’s  trail naar boven. Helaas zien we het te laat anders hadden we het zeker gelopen. Het uitzicht op de baai moet fantastisch zijn. We lopen weer terug naar de Bitter End Bar en pakken een biertje, maar Happy Hour is lang zo gezellig niet en na een biertje gaan we retour boot.

Tweede Paasdag in Leverick Bay

Painkillerrrrr in Saba Rock

Painkillerrrrr in Saba Rock

We gaan eindelijk ankerop en verplaatsen ons naar de overkant, Leverick Bay, om daar een mooring te pikken. Dit kost ons 30 dollar voor een nacht, maar dan krijgen we wel 100 gallon water en een zak ijs gratis! Het waait nog steeds flink en pas bij poging 3 lukt het ons de mooring op te pakken. We liggen OK tussen de vele (huur) catamarans in.

Morgen gaan we dat gratis water tanken, dus vandaag maken we alle tanks helemaal leeg! En dat doen we met … de was!! Terwijl de boot vol hangt met was, dnghy’en wij naar de kant. Er zit hier een kleine supermarkt, maar ze hebben niet veel verse spullen. Verder dan een paar uien en grapefruits kom ik niet. Gelukkig hebben ze wel broodmeel dus ik kan weer bakken!

Feeding the Tarpoons

Feeding the Tarpoons

Saba Rock
In de baai varen heel veel ferry’s, naar o.a. naar de resorts Saba Rock en Bitter end. Wij kunnen zo’n bootje oproepen en dan brengen ze ons gratis naar Saba Rock. Zo gezegd zo gedaan. De marina roept ze voor ons op en om half 4 worden we opgehaald door het Saba Rock bootje. Deze gaat hard! We stuiven met 16 knopen via Gun Creek naar de andere kant van de baai.

Saba Rock is een klein eilandje met restaurant en een resort aan de oostkant van de Virgin Gorda Sound. Je kunt hier herlijk zitten en internetten en tijdens Happy Hour kosten een Painkiller en een biertje 3,50 dollar. Om 17.00 uur worden de fishies gevoerd! Een hele happening. Ik zie de onderarm van de man verdwijnen in de bek van een tarpoon. Bizar! Gelukkig hebben ze geen tanden!

Feeding the Fishies...

Feeding the Fishies…

We zitten de wind uit…

Seagull powerrrrr

Seagull powerrrrr

En zo houden we het een paar dagen vol op de ankerplaats. De boot ligt nu als een huis. We zien geen andere goede beschutte plekken in de Sound (er gaan boten naar de overkant, maar deze komen even later net zo snel weer terug), dus we wachten hier tot de wind minder wordt. Ondertussen doet Ben de nodige klussen. De zoutwaterpomp is stuk, maar valt helaas niet meer te repareren. We ruimen op, wassen de boot, verschonen de bedden en baken brood. Behoorlijk domestic zeg maar. Het blijft in ieder geval tot vandaag waaien. Vanaf morgen wordt het rustiger en kunnen we misschien nog wat meer zien van de Virgin Gorda Sound.

Onze voorraden raken ondertussen uitgeput
We knijpen hem inmiddels wel een beetje…. onze voorraden op alle fronten raken langzaam op. We hebben het dan over:

  • Het water
  • De gasfles, deze hebben we ongeveer 3 maanden geleden in Bonaire aangesloten… normaal doen we er 3 maanden mee, maar ik bak nu vaker brood. We hebben geen reserve!
  • We leven op pak, blik en pot die we aanvullen met het weinige vers dat we nog aan boord hebben…  We hebben nog wat blikken met bonen en pannenkoekenmeel gevonden. En nog 1 pak broodmeel.

Dus we redden het voorlopig nog wel…maar een supermarkt met vers zou welkom zijn!

 

Losgeslagen van ons anker

Virgin Gorda SoundVirgin Gorda Sound – We hebben geen oog dicht gedaan. De wind nam toe en we bleven om ons anker heen draaien. Met de kont naar de kant, soms naar het rif en dan weer met de punt naar de kant. Al dit gedraai is niet goed voor ons ingegraven Rocna anker…de wind giert om de boot. Ik hoor de ankerketting trekken en schrapen. Daarnaast vinden motorboten het nodig om ook ‘s nachts met veel power langste varen en ons te trakteren op hun golven.

’s Morgens vroeg om 5 uur worden we overvallen door een heftige squal… ik had net de tonnen buiten gezet om water op te vangen. De boot helt helemaal over naar een kant. Ik vraag Ben of hij even naar de track op de iPad wil kijken of we nog goed liggen…hij antwoord “Nee”. Nee??!! Hij zegt altijd ja, ik stond meteen naast mijn bed. We hadden nog voldoende tijd volgens Ben, maar we drijven wel langzaam richting het rif. Gauw alle instrumenten, lichten, ankerlier en kleding aan. De kuip in en anker ophalen.

Dit ging niet zo makkelijk in de harde wind en regen. Houdt dan de boot maar eens recht in de wind om het anker op te halen. Ben neemt het binnen halen van mij het anker over. De ankerketting bleek door het vele draaien helemaal in de knoop te zitten. Om de spanning er af te halen tilt Ben het anker met ketting en al met de hand aan boord. Ik vaar ondertussen met een slakkengangetje verder de baai in tot Ben de hele boel ontward heeft. Daarna gaan we opnieuw ankeren, deze keer iets verder de baai in tussen een paar andere schepen. We liggen als een huis.

Het blijft waaien. De meter geeft maar 20 knopen aan en toch voelen de windvlagen veel harder. De boot swiept als een gek van links naar rechts, de bimini klappert, de wind suist door de verstaging en de watertonnen haal ik binnen voor ze van boord vliegen. We liggen niet bepaald beschut. De Pear island ‘berg’, eerder een heuvel, is niet hoog genoeg en de wind heeft vrij spel in de hele Virgin Gorda Sound. We blijven aan boord vandaag.

Klimmen, klauteren en snorkelen in The Baths

The Baths BVIBen start de dag met een goede daad. Achter ons ligt een vrouwenboot en ze hebben problemen met het anker ophalen. Ben vaart er heen en zorgt er voor dat de dames binnen 5 minuten anker op kunnen. Hij krijgt een staande ovatie en diepe buiging. Ze proberen ook nog een thank you Lord, maar dan schiet Ben snel in de dinghy weg.

We nemen afscheid van Marlies en Oliver. Zij varen met de Maolis verder naar het westen om daar vervolgens aan de oversteek naar de Azoren te beginnen. Wij varen nog wat verder naar het oosten voor we afbuigen naar het zuiden.

The Baths BVI (5)On our way to The Baths
Het is rustig weer, we hebben 10 tot 15 knopen wind uit het oosten, dus we motoren in een uurtje tegen de wind in naar de overkant. Rond het middaguur komen we aan bij het Nationale Park The Baths en het is druk! Alle moorings zijn bezet… Zullen we ankeren? We zien meer boten dat doen, ook al staat er in de boeken dat het niet mag… of gaan we door. Net terwijl we besluiten om te draaien, ziet Ben dat een Cat losgooit van een mooring en hij stuift er heen met de blabberboot. We liggen front row, op A-locatie!! Dat vraagt om pannenkoeken met lunch!

Daarna dinghy’en we naar de kant. Althans, naar de moorings voor de kant, want het laatste stuk naar het strand moet je snorkelen/zwemmen. Je mag hier niet met je dinghy komen. Dit levert te veel gevaar op voor alle zwemmers.

The Baths, een groot speelparadijs ook voor volwassenen
Op het strand volgen we de bordjes naar de Cave and Devils Bay. Wij vinden het een groot pretpark. We klimmen en klauteren, glijden tussen, onder, over en onder rotsen door. Lopen door het water, komen op mooie uitzichtpunten en belanden uiteindelijk in Devils Bay. Genieten!

Terug via een onderwater doolhof

Daar trekken we onze snorkelspullen aan en snorkelen terug langs en tussen de rotsen door naar de ankerplek. Dit heeft een hoog fun gehalte. Allemaal kleine kruipdoor sluipdoor weggetjes onder water, soms behoorlijk smal en ondiep en onverwachts worden we meerdere malen overvallen door een binnenkomende golf. We zien krabbetjes voor ons vluchten op de rotsen. Een paar verdwaalde vissen. Onderwijl probeer ik te filmen en steek ik af en toe mijn hoofd boven water om mij te oriënteren. Het is een groot onderwater dolhof. Geweldig! We vinden de terugtocht leuker als de klimweg heen!

Machtig mooi zeilen naar de Virgin Gorda Sound
Terug op de boot gooien we los en zeilen weg van de mooring. Het is al een stuk rustiger,  vele moorings zijn alweer vrij. We zeilen verder naar het noorden, naar de Virgin Gorda Sound. Er wordt de komende dagen veel wind voorspeld en je kunt hier aardig beschut liggen. We hebben halve wind en lopen prachtig op de genua met 6 knopen. De eerste ingang naar the Sound is voor ons te ondiep. Wij varen om het Mosquito eiland en de riffen heen naar de tweede ingang. Eenmaal binnen laten we ons anker vallen voor Pear Island. Het is hier lekker rustig. We horen sprinkhanen en geiten!

De boot draait ‘s avonds wel met de kont naar de rotsen, dat is iets minder. Er is geen wind en de stroom heeft vrij spel.

Full Moon Party in Trellis Bay

Full Moon Party in Trellis Bay

Full Moon Party in Trellis Bay

Het heeft geregend en we hebben 3 liter regenwater opgevangen. Om de voorraden nog iets meer aan te vullen gaat Ben toch maar water halen met de dinghy bij Marina Cay. Voor 65 liter betaald hij 4 dollar. Op de terugweg ziet hij een oude bekende; De Maolis met Marlies & Oliver uit Zwitserland. De laatste keer dat we ze zagen was vorig jaar in Grenada. Gezellig! Dat vraagt om een kopje koffie, biertje, bijpraten, informatie uitwisselen en nog een biertje. Ondertussen besluiten we samen naar de Full Moon Party te gaan. We frissen ons even op en kleden ons om. De dinghy van Marlies en Oliver is niet veel groter dan die van ons en we gaan even hard, dus we gaan met twee dinghy’s naar de overkant.

We steken eerst het water over op weg naar Trellis Bay aan de overkant en krijgen een flinke golf binnen. In de baai is het ondertussen behoorlijk druk met geankerde boten. Ze liggen zelfs tot buiten de baai.

We leggen de boot aan de dinghy dock. Het is een gezellige drukte, overal muziek (DJ’s en live), gezellige lampjes, brandende vuurballen, rokende BBQ’s, een voorstelling van dansende steltenlopers en een man met vuurballen op het strand. Wij eten wederom bij de rotihut. Heerlijk. Het is prachtig om tijdens het eten naar de rolverdeling te kijken. De vrouwen nemen de bestelling aan, regelen het geld en de drank en de mannen krijgen een bonnetje met daarop de bestelling voor het vlees van de BBQ. Ze hebben er lol in en staan te swingen achter de BBQ.

Full Moon Party Trellis BayVoor het strand hebben ze in het water een paar ijzeren vuurballen en een vuurman neer gezet. Deze zijn gevuld met papier en hout en worden rond 20.00 aangestoken door een man met een sigaar of pijp in zijn mond en een fakkel (en benzine) in zijn hand. Een bizarre combi, gelukkig is het water dichtbij als er geblust moet worden! het is een prachtig gezicht als ze eenmaal goed branden.

Full Moon Party Trellis Bay (1)Op de terugweg naar de boot surfen we op de golven tussen de vele bootjes door terug naar onze ankerplek, iedereen op een afstandje houdend met een zaklantaarn. We komen droog over.

Boobie op de preekstoel

Boobie on boardWe worden wakker met een boobie met gele poten op onze preekstoel. Bijzonder. Hij is totaal niet camera schuw!

Bestemming van vandaag is de mooie snorkelplek bij de moorings van het Nationaal Park tegenover het dure resort Scrub Island, Maar niet voor we het trekkoord van de buitenboord motor kapot trekken…. Willen we niet peddelen, dan moet dit eerst worden gerepareerd, anders kunnen we de motor niet aanslingeren. Met een half uurtje zit er een nieuwe op en weten we ook weer hoe dit werkt!

Marina Cay SnorkelplaatsWe doen een tweede poging en motoren naar de snorkelplek. We knopen onze dinghy vast aan een van de moorings van het Nationaal Park. We zien wederom prachtige koralen en de nodige visjes en een paar kleine barracuda’s. Mooi, het water is helder, maar we zijn inmiddels een beetje verwend en gaan al snel verder met de dinghy naar Scrub Island. Terwijl we dinghy aanleggen worden de nodige lobsters uit een vissersboot geladen. Wat een enorme beesten. Die passen niet in mijn kleine pannetjes!

Uitzicht Scrub IslandWe wandelen naar boven en genieten van het prachtige uitzicht op de totale baai. Daarna nemen we een duik in het zwembad van het resort. Jammer genoeg is het zout en een zoete douche kunnen we niet vinden. Bij de bar zijn ze te druk, dus we dinghy’en maar naar Marina Cay voor een lekker koel biertje! De biertjes zijn echter 5,50 dollar, dus het blijft er bij eentje!

Trellis Bay, Beef Island Tortola

We vallen met onze neus in een gedeelte van de vertrekkersgroep 2013. Op de AIS hadden we al gezien dat de White Sprit aan de andere kant van het eiland lag, samen met de Cassandra. Vanmorgen zagen we ze de Trellis Bay inscharrelen. Daar waren inmiddels ook drie andere boten gaan liggen; de Enjoyster, de Maris en de Aurora. De eerste drie boten hebben we vandaag ontmoet.

Na een biertje en een giga hoosbui op de White Spirit bij Ben en Elly, gaan we naar de kant, op zoek naar een plek waar we twee vuilniszakken kwijt kunnen. Dat blijkt nog niet zo makkelijk. Achter de supermarkt zien we wel een enorme hoop met rotzooi, maar we vinden het niet zo netjes om daar ook onze afval te dumpen. We lopen naar het vliegveld, maar helaas… geen afval containers. Weer terug op het strand zien we een bordje met Garbage bin. Ze staan helemaal rechts van de ferry dock op een soort parkeerplaats. We kunnen hier kosteloos alles kwijt! Geweldig.

Trellis Bay is een kleine ietwat kunstzinnige gemeenschap rond de baai aan het strand en bestaat uit de Loose Mangoose Guesthouse, Artstudio Aragorns, supermarkt Trellis Bay en nog een paar eet- en drink gelegenheden. Erachter ligt het vliegveld. Van Marina Cay en het Scrub Island resort komen er elk uur ferry’s. Deze baai staat vooral bekend om zijn geweldige Full Moon Parties en laat het nou a.s. dinsdag volle maan zijn! Ze zijn al druk bezig et de voorbereidingen. We besluiten te blijven liggen tot na de Full Moon! We zijn nu zo dichtbij, dit willen we een keer meemaken!

Voor we terug gaan naar de boot eten we in de Rotihut naast de supermarkt nog een heerlijke Roti, terwijl de hanen, kippen en jonge poesjes om ons heen scharrelen.!

Pussers, de hofleverancier van de Royal Army

De dinghy dock

De Pusser’s dinghy dock

We gaan weer anker op richting Salt Island en het in 1867 door hurricanes overvallen en gezonken royal post schip RMS Rhone. Je schijnt het met snorkelen zelfs goed te kunnen zien, dus we willen het in ieder geval proberen. Maar eenmaal op de ankerplaats besluiten we door te zeilen, het is te onstuimig….

We zetten koers richting Trellis Bay en zeilen de boot scherp aan de wind met gemiddelde van 5 knopen net om Bluff Point heen. Daarna kunnen we afvallen en voor de wind de baai in. Een geweldige lekkere zeiltocht van wel 10 mijl!

Voor anker bij Marina Cay

Voor anker bij Marina Cay

Voor anker bij Marina Cay
De Navionics kaart is een beetje in de war bij Trellis Bay. Wij hebben Navionics zo ingesteld dat bij 2 water en minder het water blauw kleurt, zodat we meteen gealarmeerd zijn. Maar bij Trellis Bay is alles wit. Dus je zou denken … gaan! Totdat ik op de kaart kijk en(on)dieptes zie van 1.40 en zelfs  0.80 cm! Dat gaan we niet doen. We varen door naar het mooring veld bij Marina Cay. Je kunt een mooring huren voor 30 dollaar per nacht. Wij gaan echter achter het mooring veld ankeren en wij vinden een prima ankerplek voor het privé eiland Great Camanoe op 8 meter water.

Rob and Rodie White

Rodie White

Our Virgin Island
Met de dinghy gaan we naar het door riffen omgeven Marina Cay. Het eiland waar Robb & Rodie White, een pasgetrouwd stel, eind jaren ’30 heeft gewoond. Ze hadden het eiland gekocht voor 60 dollar. Er was niets. Ze hebben er drie jaar gewoond, een huis en cistern voor wateropvang gebouwd en de grond bewerkt. Het huis gaf ze shelter, het land eten en de zeilboot zorgde voor vervoer. Back to basic! Aan dit mooie romantische plaatje kwam een einde toen schrijver Robb naar de tweede wereld oorlog werd gezonden. Toen hij terug kwam zijn ze gescheiden en ze zijn beiden nooit meer terug geweest op het eiland. Het eiland heeft er tot de jaren ’60 verwaarloosd bij gelegen, daarna is er een hotel geopend.

Rob White heeft een boek over hun avonturen geschreven en het boek (Our Virgin Island) is verfilmd (Virgin Island) met o.a. een hele jonge Sydney Poitier. De beelden zijn geschoten in de Virgin Islands, we zien zelfs The Baths voorbij komen en er zijn veel opnames op het oorspronkelijk eiland Marina Cay gemaakt. Als iemand aan de totale film uit 1958 kan komen, dan houden wij ons aanbevolen! Op YouTube hebben we het eerste deel gevonden van de film:

Pusser's Painkiller

Pusser’s Painkiller

het boek is uiteindelijk in de jaren ’70 herschreven en kreeg de titel “Two on a Isle“. Het huis van de White’s is gerestaureerd en herbergt nu de bar van Pussers. Wij hebben er tijdens Happy Hour een Painkiller, de lokale drank van de Virgin Island gedronken terwijl ‘two dudes’ heerlijk relaxed zaten te spelen. Je hebt vanuit de bar een prachtig uitzicht op de baai, omgeving en de ondergaande zon. Op het strand staat het restaurant waar nog oude zwart wit foto’s van Robb & Rodie hangen.

Op het eiland kunnen we trouwens water tanken voor 19 cent per gallon. We denken er nog even over na….maar we kunnen wel wat water gebruiken… We hebben voor het laatst twee weken geleden 240 liter water getanked bij de St. Thomas Jachtclub. We denken het niet het hier mee te redden tot St. Maarten…