Laat de regen maar komen

Waar blijft de regen?

Waar blijft de regen?

Bequia – We blijven nog een dagje liggen. De verschillende weerbronnen voorspellen heel veel regen en dat kunnen we goed gebruiken. Onze watertanks zijn bijna leeg! In plaats van zeilen naar een volgend eiland gaan we water opvangen vandaag.

24 uur van te voren uitklaren
Maar voor we ons klaar maken om water op te vangen gaan we eerst nog even uitklaren voor morgen. Je mag op Bequia 24 uur van te voren uitklaren. Dus morgen voor half 12… nee 11.28 om met de woorden van de Immigration ambtenaar te spreken moeten we weg zijn uit Bequia. Het uitklaren is hier zo gepiept. Van de douane beambte krijgen we een clearance formulier. Ik vul de gebruikelijke formulieren die ik inmiddels kan dromen in, terwijl Ben nog even wat napraat over het WK voetbal. We krijgen een formulier mee voor Immigration. Daar nemen ze alle papieren in, krijgen we een stempel in ons paspoort en een uitklaarbewijs voor het volgende eiland. We kunnen morgen weer verder naar het zuiden zeilen. Op de terugweg naar de boot halen we nog even wat verse spullen, o-ringen en RVS schroeven.

Waar blijft de beloofde regenbui?
Alle weerbronnen voorspellen flinke regenbuien om 13.00 uur.… We zijn op tijd terug op de boot en hangen we ons zelf gefabriceerde wateropvangzeiltje op het voordek. Ok, het is een prototype, de wind krijgt er nog te veel vat op, maar dit is het moment om het uit te proberen. En alles wat we opvangen is meegenomen. We bevestigen het waterfilter en de slang die rechtstreeks in de watertank loopt. Wij zijn er helemaal klaar voor. Laat de regen maar komen!!

Een half uurtje later is er nog steeds geen regen en de hemel is strak blauw. Geen (regen) wolkje te bekennen… Misschien houdt de regen ook Caribische tijden aan en moeten we nog even geduld hebben…. Als er om vier uur nog geen druppel is gevallen en wij alleen maar een heldere blauwe hemel zien geloven we het wel. Dit wordt niets, althans dit wordt vandaag in ieder geval geen water opvangen… We halen alles weg en plonsen te water. Dan maar lekker snorkelen. Daarna hijsen we de dinghy op het voordek en maken alles vaarklaar voor morgen. We gaan vroeg op pad!

Een lobsterkooi in onze achtertuin

Bequia – We zijn blijven liggen achter ons anker! Maar echt lekker geslapen hebben we niet. Door de windvlagen hangt de dinghy regelmatig verticaal tegen de reling i.p.v. horizontaal. De boot zwiept van links naar rechts. Het anker schuurt, kraakt en kreunt… En we horen het in de verte fluiten, net of iemand de hele tijd koffie aan het zetten is. We checken regelmatig of de boot nog goed ligt. Het is een gebroken nacht.

De lobsterkooi is nog leeg

De lobsterkooi is nog leeg

Vanmorgen zien we twee dames van het Restaurant Jacks in een vissersbootje met een grote zelfgemaakte lobsterkooi op het voordek achter onze boot rondscharrelen. Ze varen rondjes, kijken, roepen wat naar elkaar…. en varen weer door…. Ze zoeken een plekje voor de lobsterkooi en dit komt duidelijk heel nauw, want het duurt even voor ze een geschikt plekje vinden, de boot stil leggen en de kooi overboord gaat. Aan de kooi hangt een lijn met aan het uiteinde een paar lege witte flessen die de plaats van de kooi markeren.

In de kooi hangen allemaal zakjes met afval; kippenpootjes, vel, oude mangoschillen. Alles is veroorloofd om maar die vissen in de kooi te lokken. Als ik de kooi check zitten er een paar kleine visjes in, nog niet bepaald een feestmaaltijd. Maar het is mooi om te zien dat een restaurant voor de Catch of the Day gewoon 50 meter verderop een kooi uit kan zetten. Lokaler en verser kan niet!

We waaien uit ons hemd

zeilen, blabber, water, opvangen

NAAST!!

Bequia – Het is grauw, grijs en er staat veel wind, het weer houdt zich keurig netjes aan de afspraak. Het echte slechte weer zit wat zuidelijker, maar wij krijgen een staartje mee. Nou ja staartje, het blijkt een flinke staart. Het waait gemiddeld tussen de 20 en 25 knopen, dat is te doen, maar elke minuut krijgen we een windvlaag van 30 knopen en meer. En dat is toch wat minder. De boot trekt behoorlijk aan het anker. De eene bui na de andere komt over. We kunnen de windvlagen helemaal volgen over de ankerplaats. Ze zijn kort, maar door de harde wind hevig en het regenwater valt gewoon naast de opvang teilen… De boot wordt wel lekker schoon trouwens!  We blijven aan boord, doen de nodige klusjes, bakken brood en lezen een boek. En dan ineene is het weer wat rustiger. We liggen een beetje te draaien op de ankerplaats. Het eene moment met de boeg naar het zuiden en het andere moment met de boeg naar het noorden. De wind is een beetje besluiteloos….

Van ons anker geslagen
‘s Avonds gaan we op tijd naar bed. De wind is toegenomen. Terwijl we een film kijken, gaat het anker alarm op de iPhone af! We staan binnen no-time aangekleed in de kuip. We zijn rustig, maar de adrenaline giert door ons lichaam. De boot is al twintig meter over de ankerplaats naar achter geschoven. Door het gedraai van de wind in de middag, is het anker waarschijnlijk uit de grond getrokken. Gelukkig liggen er niet veel boten om ons heen en hebben we de ruimte en tijd. Het ankerlier en de dek verlichting staat aan. De motor draait. We staan klaar om te verkassen. Maar het lijkt wel of het anker zich opnieuw settled. We geven gas achter uit en de boot blijft liggen. Het anker zit inderdaad vast! Owkee, dan blijven we liggen. We liggen ver genoeg van de buren af. We zetten meer ankerketting, bevestigen de snugglelijn en stellen het ankeralarm in. Pfew, ging toch bijna  ons drijvende huisje er vandoor. Onze nachtmerrie…

De app Open Water Anker Alarm (met dank aan de Sylfer voor de tip!) heeft inmiddels zijn sporen aan boord van Blabber dubbel en dwars verdiend. Wat zijn we er blij mee! We slapen met slecht weer niet rustiger, maar we weten nu wel dat het goed werkt!

Peddelen met de handen

Zenuwslopend

Zenuwslopend

Nederland is aan zet. Gaan ze ten koste van Argentinië door naar de finale of niet? We zitten weer eerste rang bij ‘Papas’. Boven op de heuvel, met een lekker windje. Op het grote scherm volgen we de wedstrijd. De verdediging is goed. Aan beide kanten. Robben en Messi krijgen geen kans en er vallen geen goals. Helaas verliest Nederland met penalty’s… jammer, de oranje doos met Nederlandse goodies bergen we weer in het vooronder…

De BB motor houdt het ook voor gezien
Op de terugweg naar de boot stopt de dinghy er in een keer mee! Huh? Wat is dit? Er zit genoeg benzine in. We proberen nog een paar keer te starten, maar hij heeft er geen zin meer in. En nu? Het is al donker, we hebben geen gereedschap bij ons…. Dat wordt peddelen….: met de handen welteverstaan, want de peddels liggen nog aan boord. Handig. Gelukkig hebben we de wind in de rug en worden we min of meer naar de Blabberboot geblazen. We sturen met onze handen bij. En ik zit klaar in mijn ondergoed om te water te springen, mochten we onze boot voorbij drijven. Dat laatste is niet nodig. We landen mooi naast de boot. Morgen kijken we wel wat er aan de hand is.

A Mermaid??

Komt er een boatboy op een surfplank langszij en zegt: “Do you need anything”? “A Mermaid” zegt Ben. Ja, daar droomt hij ook van. “Sorry, not today”…

Ons rocna anker, mooi ingegraven!

Ons Rocna anker, mooi ingegraven tussen het gras!

En verder gebeurt er niet veel vandaag. Onze sailmail (op de SSB) doet het weer en is voor een jaar verlengt. Whoehee, tenminste 1 mail die werkt. Dus we kunnen weer gribfiles (weerkaarten) ophalen via de SSB. Het gaat de komende dagen harder waaien, we blijven nog even liggen in Bequia. Tijdens het bijvullen van de benzine tank van de buitenboordmotor valt de knop te water… “Oh Ing… ehhh, ik heb wat in het water laten vallen…” Ik pak mijn snorkelspullen en ga op zoek naar de dop van de buitenboordmotor. Deze ligt verscholen tussen het gras. Het lukt me om hem in 1 keer naar boven te halen! Ik kan steeds dieper duiken 😉 Ik check meteen nog even het anker. Het ligt goed.

Brazilië huilt, Duitsland zweeft
En we kijken de bizarre voetbalwedstrijd Duitsland Brazilië bij ‘Papas’. In het begin dacht ik nog naar de herhaling te kijken, maar er vielen echt zoveel goals! Wat een wedstrijd.

Mogen we een hulplijn inzetten?

We got NO mail!!!!

We got NO mail!!!!

Mocht je ons de afgelopen 6 weken een mailtje hebben gestuurd en je hoort maar niets, dan kan dat kloppen… Ons emailadres is zeker al 6 weken geblokkeerd (grrrrr) en we beginnen de hoop dat we het nog ongedaan krijgen een beetje op te geven….

We snappen ook niet wat er is gebeurd. Zo van de een op andere dag is onze emailaccount geblokkeerd wegens verdachte activiteiten. De enige verdachte activiteit die we op dat moment uitvoerden was een paar vakantiefoto’s naar de familie opsturen. Mag dat ook al niet meer?

We hebben dit al eens eerder een keer meegemaakt, dus we verwachten in de eerste instantie geen probleem. Door het reizen hebben we geen vast telefoonnummer, dus een sms met code op een mobiel nummer ontvangen is geen optie. We geven aan dat we een code willen ontvangen via ons tegen emailadres. Maar als we deze op willen halen wordt ons tegenadres voor het gemak ook geblokkeerd. Nu wordt het lastig…. Want hoe komen we nu aan de code?

Microsoft heeft hiervoor een oplossing bedacht. Ze sturen je een formulier met een aantal veiligheidsvragen die je in moet invullen en retourneren. Best lastig, maar het lukt omdat we gelukkig nog een schermkopie van onze inbox hebben. We weten bijna zeker dat we alles goed hebben ingevuld, maar Microsoft wil niet buigen. Ze keuren de aanvraag af en na een aantal pogingen zeggen ze doodleuk: te veel pogingen, we adviseren je een nieuwe account aan te maken.

Huh? Hebben we iets gemist? Een nieuwe account aan maken?!! Beseffen ze wel wat een email account betekent voor iemand? Je wisselt niet zo maar de eene voor de andere in na een aantal jaren gebruik. Iedereen kent ons al jaren onder dit account. Daarnaast hebben we onze bewaarde mail en prive spullen daar in staan. Hier willen we heel graag bij kunnen. Dit geven we zo maar niet op. We willen ons email account terug!

Maar hoe leg je contact met iemand bij Microsoft bij wie je je probleem aan kunt geven? Is er eigenlijk wel een (levend) persoon bij Microsoft, of worden alle antwoorden automatisch gegenereerd. Bij het klikken van de eene pagina naar de andereen het lezen van reacties op het forum lijkt het daar wel heel verdacht veel op. Ok, we doen nog een poging. We maken zoals geadviseerd een nieuw account aan met de intentie microsoft een mail te sturen hoe dit op te lossen en te voorkomen in de toekomst. Maar meteen na het aanmaken en bij het versturen van de eerste mail wordt ons account weer geblocked!!! Nu is het niet leuk meer.

We hebben geen emailaccount meer, het lukt ook niet om een nieuwe aan te maken, Microsoft geeft geen thuis… We zitten een beetje met de handen in ons Blabberhaar. Is er iemand die dit probleem (her)kent en ons kan helpen uit deze mail nachtmerrie. Zijn er naast hotmail en gmail ook andere (gratis) mogelijkheden voor het aanmaken van een emailadres? We willen gewoon weer een email account waarop we bereikbaar zijn en weer kunnen mailen.

Alle suggesties zijn welkom!

Hebben jullie ook zo genoten?

FF opwarmen tussen de locals in de Sportsbar

FF opwarmen tussen de locals in de Sportsbar

Bequia – We warmen even op voor de wedstrijd tussen de locals in de Sportsbar. Hevige discussie’s over wie de winnaar wordt. prachtig.

De wedstrijd Oranje tegen Costa Rica bekijken we op GROOT scherm bij “Papas”. Deze (van oorsprong) Zweudse man heeft speciaal voor het WK een beam en groot scherm aangeschaft. We zitten op de eerste rij en hebben riante stoelen, waar we zo heerlijk in weg kunnen zakken, maar dat doen we niet…. We zitten op het puntje van onze stoel! Wat een wedstrijd….

Toegegeven, het eerste gedeelte zagen we het nog zitten “het komt wel goed”, maar de bal wilde maar niet in het goal gaan. Het laatste half uur begonnen we ‘m toch een beetje te knijpen… “Gaat dit nog wel lukken?” Bij de strafschoppen hielden we onze adem in… en toen Krul de tweede bal tegenhield schreeuwde we het uit!! We waren in de hele Admiralty Bay op Bequia te horen. Wow, wat een wedstrijd en wat een spanning tot aan het einde.

De trekveer is kapot

A small orange papaya....

A small orange papaya….

We starten de dag met een kleine Papaya… Nou ja klein? Hij is zo groot als een voetbal… en oranje, zou dat een voorteken zijn?

Het waaide behoorlijk afgelopen nacht. Gemiddeld is het rond de 20 – 25 knopen met uitschieters naar meer. Bij elke windvlaag trekt de boot aan de snugglelijn en schraapt de ankerketting af en toe over de rol op de boeg. Dit geluid hoor je door de hele boot heen. Daarnaast zwiept de boot van links naar rechts en weer terug. Dit zorgt voor de zoveelste onrustige nacht. ’s Morgens blijkt de trekveer die aan de ankerketting cq. snugglelijn zit kapot. Dit is de tweede al in een week tijd.

Kaputti

Kaputti

We hadden vorig jaar drie baaien waar we heel prettig gelegen hebben. Dat waren Anse de Columbiers op st. Barths, Deshaies op Martinique en Admiralty Bay op Bequia. De laatste twee zijn we dit jaar ook geweest, maar bij beiden liggen we dit jaar door de harde valwinden niet prettig. Zo zie je maar weer. Een keer ergens plezierig liggen geeft nog geen garantie voor de volgende keer. Het weer is erg bepalend voor ons ligplezier. Dit jaar staat de wind waarschijnlijk net iets uit een andere hoek en versterkt het land juist de wind waardoor we behoorlijke valwinden over ons heen krijgen.

We hebben weer iets nieuws geleerd: De vissersknoop
We halen de trekveer er tussen uit en leggen een nieuwe lijn aan de snuggle lijn. Met de iPhone op het voordek en een 3D knopen App leggen we stap voor stap met de vissersknoop de beiden uiteinden van de lijn weer aan elkaar. Nu nog even een takeltje er aan en dan ziet het er weer netjes uit.

A hike naar Springview

Follow the GREEN man

Follow the GREEN man

Admiralty Bay – Volgens de dame bij het VVV bestaan er geen hike kaartjes van Bequia. Met een gids op pad is de enige mogelijkheid. Tja, ze doet aardig haar best voor de lokale gids, maar daar hebben wij even niets aan. We willen gewoon op eigen gelegenheid wandelen. Een goed kaartje van het eiland heeft ze ook niet, die zijn op. De printer wil ze kennelijk niet gebruiken. We geven deze poging bij het VVV op en gaan naar een bar om te scannen wat er op het internet voor kaartjes en routes op het eiland te vinden zijn. We besluiten te wandelen richting Bequia Head, aan de noordkant van het eiland. We zien wel waar we uitkomen, het eiland is maar 7 mijl, dus echt verdwalen kunnen we niet.

De trail van vandaag

De trail van vandaag

Ik zet de App Trail aan en samen met Gerard van de Sylfer wandelen we via het stadje de heuvel op richting de Firefly Plantation en Bequia Head. De plantation is gesloten. Het is duidelijk laag seizoen en er wordt onderhoud gepleegd. Nou ja onderhoud, de meeste mannen zitten vanuit een luie stoel over het landgoed uit te staren. We mogen wel even zitten en gebruik maken van de wifi en ze wijzen ons de binnendoor weg naar Springview op de heuvel.

Mooi contrast!

Mooi contrast!

Na de Firefly plantation pakken we de eerste weg links. Langs de weg spotten we meteen al mango bomen. Het is even zoeken, maar uiteindelijk vinden we iedereen een rijpe mango die als lunch kan dienen.

Water bij Chateau Caribe

Water bij Chateau Caribe

Halverwege de steile heuvel die onze kuiten stevig op de proef stelt is ons water op. We zien een privé huis, Chateau Caribe. Hier hebben ze vast wel wat water voor ons. Ze reageren niet op ons geroep. Maar bij de ingang staat wel heel uitnodigend een douche…. en hij doet het ook nog!!! Dat kunnen we toch niet negeren? We drinken, spoelen ons af met het verfrissende water (wat kan water dan lekker zijn) en vullen de water flessen.

Roll back??!!

Roll back??!!

Daarna vervolgen we de steile weg naar boven. Het is erg aantrekkelijk om nu terug te rollen zoals de tekst op het wegdek voorstelt, maar we zetten door. Eenmaal op de top komen we bij een prachtig onderhouden Springview met uitzicht op St. Vincent. Er staan kopjes op de golven en onder ons zien we een zeilschip dat vanaf St. Vincent komt. Waarschijnlijk de Noordhinder. Het is te ver weg om goed te kunnen zien.

De weg terug is een stuk aangenamer, lekker heuvelafwaarts en gelukkig een andere weg. We komen terug op de hoofdweg en slaan rechtsaf terug naar … de stad. Totaal hebben we 8 km gelopen. Het ws warm, steil, maar gaf wel voldoening om weer een beetje te bewegen.

1 free Hairoun!!

1 free Hairoun!!

Eenmaal terug bij de haven roepen we Lies op via de VHF van een taxichauffeur en drinken samen een Hairoun biertje en fris op de geslaagde wandeltocht. In St. Vincent is het momenteel carnaval en om dat te vieren geeft de lokale brouwerij Hairoun biertjes en dollars weg. Je krijgt de dop er bij als je een biertje besteld en wij winnen One free Hairoun! We sluiten de dag af met een pizza bij MacPizza! We gaan voor de lobsterpizza, maar het seizoen is helaas afgelopen voor lobsters. Dit loopt van oktober t/m april, helaas…

A Spotted Eagle Ray

A Bequia Bell

A Bequia Bell

Bequia Admiralty Bay – Ben klaart samen met de Sylfer in, terwijl ik de boot op orde maak. Kosten voor het inklaren zijn 60 EC. In Bequia is het (s)low season. Er is geen ochtend netje. Restaurants aan het water, zoals The Figtree zijn dicht. En op de ankerplaats is het rustig. Je kan wel merken dat de zeilers voor het hurricane season naar het zuiden getrokken zijn en de mensen op het land op vakantie zijn in hun geboorteland.

’s Middags plonsen we te water en snorkelen naar de rotsen. Het water is troebel, omdat het nog steeds behoorlijk waait. Ik vind op de bodem een aas in de vorm van een inktvis die we goed kunnen gebruiken. Eenmaal terug bij de boot is het tijd om weer wat aandacht aan de onderkant van de boot te besteden. Er zitten weer een aantal zeepokken op en hier en daar wat groene smurrie. Maar van het laatste niet veel. We steken met een houtje ongeveer 15 tot 20 zeepokken van de huid. Ze zijn nog klein en daardoor makkelijk te verwijderen! Terwijl we zo bezig zijn zie ik dat er een gespikkelde arend rog (Spotted Eagle Ray) van ongeveer een meter breed met een grote spitse neus onder ons door zwemt, of beter gezegd glijdt… Wow, diep onder de indruk nemen we tegelijkertijd gepaste afstand, want het voelt op nog geen 5 meter diep toch wel als heel dichtbij. Jammer genoeg had ik geen camera bij me. Maar geloof me, hij was mooi!